VRIJEME RASPLETA: Ukoliko se Spajić i PES ne otrgnu od Beograda, Crnu Goru čeka ’’crni scenario’’

Politička scena u Crnoj Gori prolazi kroz tektonske promjene i po svemu sudeći nakon izbora 11. juna, strukutra partija, odnos političkih snaga, ali i same ličnosti, retorika i cjelokupni javni diskurs biće potpuno drugačiji. Prelomna tačka koja je dovela do potpune implozije i rušenja dosadašnje političke koncepcije u Crnoj Gori desila se nakon predsjedničkih izbora 2. aprila, kada je sa političke scene otišla daleko najmarkantnija ličnost – Milo Đukanović.

To je  svojevrsna potvrda da su Đukanović snagom svoje harizme, ali i njegov DPS diktirali političke trendove u Crnoj Gori. Nakon 2. aprila sve se iz korijena promijenilo – DPS već odavno nije dominantna snaga, DF se raspao, mnogi istrošeni kadrovi najavili su odlazak sa političke scene, u toku su prelijetanja, međupartijske kalkulacije… Ukratko –  haos kakav se na političkoj sceni Crne Gore ne pamti još od 1997. godine i raskola u jedinstvenom DPS-u.

To nije jedina sličnost sa 1997. godinom, jer trenutno najdominantnija politička snaga u državi Pokret Evropa sad (PES) na čelu sa Milojkom Spajićem i novoizabranim predsjednikom Crne Gore Jakovom Milatovićem, već imaju dosta sličnosti sa jedinstvenom Demokratskom partijom socijalista.

Otvoreni sukob na relaciji Spajić – Milatović, koji ovaj dvojac i njihovi funkcioneri nevješto skrivaju smiješnim opravdanjima, javnost već poredi sa početkom raskola jedinstvenog DPS-a na takozvanu ’’Milovu’’ i ’’Momirovu’’ struju. Milatović, veoma blizak Beogadu i kao zastupnik ideje Otvorenog Balkana, što je eufemizam za ’’srpski svet’’, svakako bi bio ideološki nasljednik Momira Bulatovića.

Budućnost PES zavisi od odupiranja Beogradu

Osim analogije sa 1997. godinom PES ima još sličnosti sa DPS-om. Sad su miljenici Zapada, a od DPS-a su preuzeli retoriku, centralističku prozapadnu ideologiju i programske ciljeve. Slično kao što je DPS uradio kada je ’’pozajmio’’ djelove programa nekadašnjeg Liberalnog saveza (LSCG).

Iako će prema svim prognozama PES nakon izbora 11. juna biti najjača politička partija, budućnost ovog pokreta i njegovog lidera Milojka Spajića koji je već viđen kao crnogorski premijer, neće zavisiti toliko od izbornog rezultata, već od odnosa prema Beogradu.

Budućnost Milojka Spajića zavisiće od toga da li je kadar da se otrgne od uticaja Beograda i Aleksandra Vučića, koji pokušava da ga stavi pod potpunu kontrolu.

Dokaza da je Beograd i te kako zainteresovan za Spajića ima na pretek. Lider PES je upravo zahvaljujući intervenciji Srbije bio uklonjen sa izborne liste za predsjedničke izbore, što je bilo jasno nakon što su 18. februara u kasnim časovima usred sjednice DIK-a stigla dokumenta Policijske uprave grada Beograda, po kojima je Spajić imao prebivalište na Zvezdari. Simptomatično je to što su dokumenta od zvaničnih organa Srbije dostavljena na neradni dan u Srbiji, gdje se obilježavao Dan državnosti.

Srpski režim Spajiću takođe neće zaboraviti  kad je u maju 2021. godine prilikom posjete Beogradu tada vidno pijanom premijeru Zdravku Krivokapiću maltene zabranio da potpiše ’’temeljni ugovor’’ sa takozvanom SPC. Spajić je tada Krivokapiću rekao da ne treba da se potpiše TU jer nije usklađen sa pravnim sistemom Crne Gore. To je jasan indikator da će Spajić, ukoliko postane premijer nakon 11. juna, biti spreman da se odupre uticaju Beograda i štiti crnogorske interese.

Raspad DF-a kao taktika Beograda

Ono što je najveća smetnja Beogradu i Vučićevom režimu je što Zapad sada igra na takozvanu centrističku koaliciju u čijem središtu bi bila Evropa sad. Upravo zbog toga moralo je doći do raspada DF-a da bi na neki način Milan Knežević koji je već potpuno promijenio retoriku, i njegov DNP, ali i Nebojša Medojević i njegov PzP (ukoliko pređe cenzus) dobili šanse da kao samostalni igrači budu dio vlasti.

Jasno je da je raspad DF-a učinjen da bi se marginalizovao četnički pokret Andrije Mandića – Nova srpska demokratija koja je bila glavni instrument Beograda u periodu brutalne otvorene velikosrpske propagande prema Crnoj Gori.

Sada se vremena naglo mijenjaju i otvoreno velikosrpstvo više ne prolazi, pa DNP i pored toga što ide sa Mandićevom Novom u koaliciji na izbore, može nakon izbora da raskine dogovor i predstavi se kao narodna partija socijalnog centra. Glavnu ulogu u sklapanju kaolicija ipak će imati izaslanik za Balkan Gabrijel Eskobar i siva eminencija u regionu ambasador SAD u Beogradu Kristofer Hil, koji su već sugerisali Vučiću da Knežević, Medojević, ali i Bečić mogu da budu dio buduće vlasti. Mandić je za Zapad ipak previše nacionalistički obojen.

Spajića nakon 11. juna čeka scenario iz 1997.

Nakon izbora, PES i njen lider Spajić će se naći u situaciji u kojoj se DPS našao 1997. godine – ili da nastave da budu poslušnici Beograda, ili da prihvate da zastupaju interese sopstvene države i otrgnu Crnu Goru iz ralja ’’srpskog sveta’’.

Podsjetimo da je 1997. godine Momir Bulatović izabrao poslušnički odnos prema Beogradu, i da nije došlo do raskola u DPS-u i na kraju trijumfa Mila Đukanovića, Crna Gora bi danas bila samo izborna jedinica velike Srbije. Još gore, da je 1997. pobijedila takozvana ’’Momirova struja’’ Crna Gora bi bila uvučena u rat sa NATO, bombardovanje, konflikte sa susjednim državama, probleme oko Kosova i snosila bi sve konsekvence koje su zadesile Beograd.

Zapad, prije svega Vašington, podržava Vučića zbog očekivanja potpisa pismenog priznanja Kosova, a izvjesno je da srpski autokrata zbog pritiska Moskve koja mu drži ’’demoklov mač’’ iznad glave, nema snage da do kraja ispoštuje ono što je dogovorio sa Zapadom. Srljajući u sve veće laži i manipulacije, Vučić je pred putem bez povratka i snosiće teške posljedice nakon što mu Zapad okrene leđa.

Ukoliko se PES, odnosno Spajić ne otrgne od Beograda, Crnoj Gori ne prijeti bombardovanje ili sankcije kao nakon 1997. godine. Ali ukoliko skope savez sa Vučićem, Crna Gora će biti samo kolateralna šteta sukoba Srbije sa ostatkom zapadnog svijeta, kao što je zamalo postala prije 25 godina.

Milatović podržava plan Beograda za ”krađu vijeka”

Sve nade da će imati snage za otklon od pogubne velikosrpske politike zvaničnog Beograda polažu se na Spajića, jer je njegov ”saborac”, budući predsjednik Jakov Milatović već preuzeo ’’Dritanov model’’ kada je u pitanju odnos prema Vučiću.

Sličnosti su upečatljive – i Abazović i Milatović se zalažu za Otvoreni Balkan što je samo eufemizam za projekat ’’srpski svet’’, obojica su naklonjeni takozvanoj SPC i obojica imaju brata koji je poslovno vezan za Beograd! Isto kao što se dugo vremena pričalo za poslovne veze Abazovićevog brata Džihada sa suprugom srpske premijerke Ane Brnabić i zajedničkim poslovima sa klinikom, tako su već počele spekulacije o poslovima Milatovićevog brata Pavla koji je dobio poslove povezane sa putevima u Srbiji.

Stoga je jasno zašto je Milatović zagovornik čvrstog saveza sa Beogradom koji bi se završio integracijom Crne Gore u ”srpski svet”, ili kako je to eufemistički formulisano ’’Otvoreni Balkan’’.

Portal Aktuelno već je pisao što bi to značilo za Crnu Goru. Ovom prilikom samo ćemo ponoviti da bi savez sa Beogradom značio kao prvo – priprema da Srbija kupi Luku Bar, Željeznicu, da kupe pravo od Crne Gore da grade hidroelektranu ‘Buk bijela’ čime će uništiti kanjon Tare.

U paketu su naravno i EPCG i CGES. Aerodromi bi otišli partneru Dritana Abazovića iz Albanije. Crnogorska obala bi se prodavala u bescjenje.

Nakon toga bi se ’’zacementirale’’ odluke koje povlači Zakon o slobodi vjeroispovjesti i takozvani temeljni ugovor sa SPC, čime bi najvrijednija kulturna i duhovna dobra bila nepovratno prepisana okupatorskoj ispostavi Srbije – takozvanoj SPC.

To nije samo slom Crne Gore, to je otuđenje čitave imovine jedne države. Politički Crna Gora ide u ‘srpski svet’, a ekonomski u bankrot i to je scenario koji nas očekuje ukoliko se buduća vlast, čiju će okosnicu izvjesno činiti Spajićev PES, ne otrgne od uticaja Beograda i Aleksandra Vučića – psihotičnog, istrošenog nacionaliste čija je politička karijera u slobodnom padu.

Uredništvo Portala Aktuelno