Piše: Balša Knežević
Potrošeni i kompromitovani američki diplomata Gabrijel Eskobar proteklih dana je u centru medijske pažnje, nakon što je potvrđeno da više neće biti zamjenik pomoćnika američkog državnog sekretara za Evropu i Evroaziju, niti će biti izaslanik za Zapadni Balkan.
Dugogodišnji novinar i dopisnik Al Jazeere Balkans iz Washingtona Ivo Puljić objavio je prije nekoliko dana tu informaciju, da bi portal Frontlajner otišao korak dalje i napisao da je Eskobar već razriješen ”zbog porodičnih i finansijskih veza sa srpskim državnim organima”.
Stejt department je nakon objavljivanja ovih informacija reagovao u pokušaju da ublaži štetu koju je već napravio Eskobar svojim traljavim i kontroverznim radom. Iz Stejt departmenta su poručili da ”Eskobar nije smijenjen sa dužnosti” već da će ”u narednim nedjeljama, u okviru redovne rotacije, dobiti novu funkciju”.
Ovo saopštenje je, svakako, posebno ineteresantno i izaziva sasvim izvjesno podozrenje jer ta “redovna rotacija” dolazi nakon Eskobarovih svega dvije i po godine provedenih na zadatom poslu, od kojih se u posljednjih šest mjeseci jedva oglašavao. Neke druge američke diplomate su praktično ostarale na Balkanu.
Jasno je da Stejt department nikad zvanično neće priznati da smjenjuje svoje diplomate zbog sumnje u korupciju i nesposobnosti, ali iz njihovog saopštenja, ako ga prevedemo sa diplomatskog jezika, postaje jasno da je Eskobar neslavno rashodovan sa dosadašnje funkcije.
Eskobarova zaostavština – metastaza velikosrpstva u regionu
Portal Aktuelno još u februaru je pisao da je Eskobar ”otpisan” i da će on biti prva žrtva pogrešne politike američke diplomatije u regionu. Eskobarova smjena sa dosadašnje funkcije nije iznenađenje, jer je već duže vremena postalo očigledno da je region Zapadnog Balkana zahvaćen metastazom velikosrpskog hegemonizma i u stanju veće nestabilnosti nego što je bio kad je američki diplomata stupio na funkciju. Kao glavni krivci za takvu situaciju ističu se upravo Eskobar, ali i njegov kolega ambasador SAD u Beogradu Kristofer Hil, inače siva eminencija američke diplomatske mreže.
Kada je prije nešto više od dvije i po godine zamjenik pomoćnika državnog sekretara SAD Gabrijel Eskobar preuzeo funkciju izaslanika američkog State Departmenta za Zapadni Balkan, očekivala se, prije svega, odlučna podrška prozapadnim političkim snagama i borba protiv malignog djelovanja velikosrpskog nacionalizma generisanog od strane režima srpskog autokrate Aleksandra Vućića. Takođe je bilo očekivano i zaustavljanje napora Moskve usmjerenih na destabilizaciju Zapadnog Balkana, koje ide upravo preko Beograda i Vučićevog režima.
Portal Aktuelno je više puta pisao da su Eskobar i Hil glavni promoteri politike ”srpskog sveta” u regionu i da umjesto da su radili na suzbijanju velikosrpske hegemonije režima u Beogradu, oni su direktno zaslužni za njeno jačanje i ekspanziju.
Ono što se američkim diplomatama najviše zamjera u Stejt Departmentu i zbog čega Eskobar prvi snosi posljedice je previše tijesna saradnja i maksimalno povlađivanje Vučiću, o kome na zapadu postoji konsenzus da predstavlja faktor regionalne nestabilnosti i ispostavu ruskog uticaja na Zapadnom Balkanu.
Naređenje Spajiću da uvede DF u vlast
Osim što je podržavao Vučića, Eskobar je najzaslužniji što su velikosrpske, putinističke političke snage iz bivšeg Demokratskog fronta manjinski podržale Spajićevu Vladu i što je četnički vojvoda, osvjedočeni putinista Andrija Mandić došao na mjesto predsjednika Skupštine.
Eskobar je dao nalog Spajiću da prihvati manjinsku podršku bivšeg DF-a, dok je zvanično američka diplomatija preko ambasadorke u Podgorici Džudi Rajzing Rajnke zauzela sasvim drugačiji stav – saopštenjem za javnost se ogradila i osudila ulazak proruskih, velikosrpskih snaga u Vladu. To je naravno bila samo predstava za javnost.
Spajić je morao da posluša Eskobara, jer crnogorski premijer je školski primjer marionete koja je postavljena da sluša naloge i postupa kako mu se naredi, bez pogovora.
”Spajić je gledao u Eskobara kao u boga. Svaki nalog koji je dolazio od Eskobara morao je da bude ispunjen bez ikakvog preispitivanja. Međutim, Spajić je slušajući Eskobara radio direktno za ‘srpski svet’, jer je ovaj američki diplomata, kao i ambasador Hil, u prisnim odnosima sa srpskim autokratom Aleksandrom Vučićem pod čijom je kontrolom bio”, rekli su naši diplomatski izvori.
U iščekivanju novog nalogodavca
Odlaskom Eskobara, Spajić je ostao bez nalogodavca i čini se da će u narednom periodu biti u još većoj konfuziji, neodlučnosti i stanju političkog kukavičluka nego što je to do sad bio slučaj.
Eskobar je prilikom posjete Crnoj Gori sredinom marta predstavio Spajića kao političko čudo i maltene naglasio da je crnogorski premijer resurs SAD, odnosno njegov lični, poručivši da je ’’Vlada pod vođstvom Spajića već učinila ogromne korake’’.
Pitanje je samo da li je Eskobar time hvalio samog sebe, da je preko svog aparatčika Spajića postigao ”čudo” u Crnoj Gori. Naravno čudo sa pozicije ostvarenja agende ”srpskog sveta”.
Odlazak Eskobara sa mjesta izaslanika za Zapadani Blakan sa aspekta crnogorskih interesa je pozitivan događaj, jer ekipa koju je on u Crnoj Gori postavio na čelu sa Spajićem, Andrijom Mandićem, restlovima DF-a i kriptočetnicima iz Demokrata je garant da će biti učinjeno sve da Crna Gora što duže bude udaljena od ulaska u Evropsku uniju. Na zadovoljstvo Beograda i Moskve.
U narednom periodu ostaje da se vidi da li će Stejt department uspjeti da ispravi brljotine diplomate koji je služio kao promoter interesa Aleksandra Vučića i ”srpskog sveta” i u koga je naivni Spajić gledao kao u boga misleći da ispunjava naloge Vašingtona.
Svaka Vam cast Gospodine. Respekt.
A ne moze ludi Milojko ostati bez nalogodavca tu je “izaslanik”dupelizac Vucica Andrija Rajo Mandic-Kolenica.ma mu je i “blizu”buzdovan Joko glimerica zvani bidonkoji je u stalnom kontaktu sa svojima u “nebesku drzavu”i u ratu su spijuni profitirali.