PETAR BAKIĆ, VATROGASAC NOVI PREDSJEDNIK OPŠTINE: Demokrate Kolašin ostavile tehničaru

Novi predsjednik Opštine Kolašin je Petar Bakić iz Demokratske Crne Gore, vatrogasac po zanimanju, a mašinski tehničar po obrazovanju. On je na toj poziciji naslijedio Vladimira Martinovića kome je rodni Kolašin bio samo usputna stanica do veće funkcije u Podgorici – ministra turizma, ekologije, održivog razvoja i razvoja sjevera.

Za Bakića je glasala i njegova kćerka, takođe odbornica Demokrata, Zorana Bakić. Široj javnosti je postala poznata kada su joj mjesečna primanja od 2.647 eura premašila tadašnju platu predsjednika države, skupštine i vlade. I Zorana je, po ugledu na familiju Vladimira Martinovića, nakon „oslobođenja“ od 30. avgusta, posao našla u energetskom sekoru koji je preplavljen „kadrom“ ove partije.

Demokrate, kako se priča po Kolašinu, u svojim redovima nemaju više nikoga sa svršenim fakultetom. Sve su ih uhljebili u Podgorici, većinu u energetskom sektoru. U Kolašin dolaze samo da glasaju. Koliko je Demokrate briga za Kolašin, pokazuje i podatak da Petko Bakić prihvata mjesto predsjednika Opštine sa srednjom školom i radnim iskustvom vatrogasca. Partija koja se hvalila da okuplja mlade ljude, u Kolašinu nije imala bolje rješenje od Bakića. Prema pouzdanim informacijama Portala Aktuelno, Bakić će, poslužiti kao marioneta Martinoviću, koji planira da, preko njega, i dalje upravlja opštinom Kolašin, kao što preko svog namjesnika u Skijalištima Crne Gore, Đura Miloševića, rukovodi ovim preduzećem koje će sada, preraspodjelom resora, biti pod kontrolom Martinovića kao ministra zaduženog za turizam.

OD OBEĆANJA OSTALI SAMO DUGMIĆI

Godinu dana od preuzimanja vlasti u Kolašinu, aktuelni ministar koji je razriješen funkcije predsjednika opštine tek prije par dana, nije uradio ništa. Ili makar ništa za grad. O ličnim postignućima Martinovića, Portal Aktuelno je već pisao, od hotela  u Kolašinu registrovanog na rođake, preko kuće od 200 kvadrata u Podgorici, uhljebljenja članova uže i šire familije u državna preduzeća, uglavnom u ona profitabilna u energetskon sektoru…

I dok je unaprijedio lični i budžet svoje familije, i povećao nekretnine, Martinović za Kolašin nije uradio ništa. Svoj rodni grad ostavlja razrovan, raskopanih ulica, bez vodovoda, kanalizacije, garaže, ali sa najvećim naknadama za komunalno opremanje u državi. Nije privukao nijednu veću investiciju u gradu koji je centar investicionog buma. Umjesto toga, pojedince je i otjerao velikim taksama. Zauzet privatnim poslovima, Martinović nije imao vremena za razvoj grada, čak ni za usvajanje planskih dokumenata, gdje nije imao jasnu viziju i stav u kom pravcu Kolašin treba da se razvija, pa je lutao od ekologije, preko poljoprivrede i šumarstva, do turizma, malih hidroelektrana…

Iako je u predizbornoj kampanji obećavao građanima Kolašina da ih nikada neće „izdati, prodati i trgovati“ njihovim glasovima, Martinović, nakon manje od godinu dana, upravo političkom trgovinom, postaje ministar a Kolašin ostavlja vatrogascu.

„Idemo  da gradimo, idemo da radimo odgovorno i pošteno, idemo za svako selo, za svaku mjesnu zajednicu, idemo za novi vodovod, idemo za novu tržnu pijacu, idemo za novi parking prostor, idemo za izgradnju sportskih terena, da konačno Kolašin dobije vlast kakvu zaslužuje“, obećavao je Martinović u predizbornom transu, ali je, umjesto kolašinskih sela i mjesnih zajednica, otišao u novu fotelju, u Podgorici. Od obećanja su ostali „samo dugmići“ a kakvu vlast  Kolašin zalužuje, po mjeri Demokrata, pokazali su izborom vatrogasca sa srednjom stručnom spremom, za čelnog čovjeka opštine.

L.P.Đ.