Sad se Evropa češka po glavi

Piše: Slavko Mandić

Ruka podrške Evropske Unije „bratskoj“ antievropskoj koaliciji u Crnoj Gori, pružena tokom 2020. godine, sa ciljem promjene vlasti po svaku cijenu,  konačno je sinoć samo potvrdila kvalitet matrice za siguran korak u sunovrat. Uzalud je „prijateljskom“ bratu Abazu sugerisano da ne dozvoli usvajanje Zakona o preśedniku države. Uzalud i stav cijenjene Venecijanske komisije. Dritan je razumio da je Vučićev stisak snažniji i da vodi direktno do Putinovog, koji je odlučan da poništi Crnu Goru i trajno je izopšti iz Evrope. Otuda priča nevoljnog Jokovića da je naša zemlja sljedeća članica Otvorenog Balkana. Najsmješnije je njegovo navodno pismo dostavljeno medijima, njegovo navodno tumačenje i navodno jasan stav, a bez sumnje ništa od pomenutog on ne pośeduje. Da je mrve obraza, podnio bi ostavku za kolaps partije na izborima u Podgorici, đe nije uspio preskočiti cenzus, prvi put od postojanja SNP-a. Jasno je da to nije slučajno jer on predstavlja retrogradnu i isluženu politiku kojom se još samo dodvorava šefovima svojim skromnim bićem. A snaga mu leži u ruci koju mu podignu drugi, baš kao i budvanskoj svetosavki, čiji je  interesni kapacitet identičan njegovom.

A ovaj jad, kojemu se danas čude, započeli su upravo Evropljani. Njihovim trećerazrednim diplomatama, smještenim u našoj državi, domaćicama kako ih neko nazva, pa naljuti NV-OVKE, dopalo je šaka da podrže tokom 2020. godine one kojima je bio cilj  da učine državu lomljivom i u sljedećoj fazi ništavnom. Śećamo se otvorenih simpatija prema litijama, posebno pred parlamentarne izbore, susreta sa tadašnjim šefom crkve Srbije u Crnoj Gori Amfilohijom i neskrivenog zadovoljstva što se dešava klerošovinistički narod. Pomagala je Trampova desnica i njegov Open populizam.

Prijateljevanjem ove klike sa pojedincima iz opozicije, nevladinog sektora i posebno koncerna, uz obostrane privilegije činjene na obostranu korist, stekao se utisak da je želja zapada da skloni Đukanovića sa političke scene. Od njega su i oni strani, a posebno ova domaća družina (s)krpljenih komisionih političara (u svoje ime za tuđ račun), imali neviđeni kompleks niže vrijednosti, što je, znajući odnos snaga, bilo potpuno prirodno.

Pruženu pomoć diplomata i pojedinih lobista u prilično neznavenim EU institucijama znala je da iskoristi prvenstveno crkva Srbije posredstvom litija, skrojenih  u BIJA kužini. Cilj je bio smjena vlasti, jer sa Đukanovićem na čelu države, njihov plan za njeno uništenje nije mogao biti ostvarljiv.

Nakon formiranja nove vlade u manastiru Ostrog, čija su imena mandataru Zdravku Krivokapiću izdiktirali srpski popovi, stvari počinju da budu jasnije i pojedincima iz Evrope. Uticaj srbijanskog diktatora Vučića postaje očigledan i narastajući iz dana u dan. Crnom Gorom se slobodno šetaju srpsko-ruski agenti, dajući instrukcije ranije odabranim. Jer ovo što se dogodilo nije jednočinka koja se slučajno dogodila. To je projekat koji je rastao zajedno sa uticajem crkve Srbije i otvorene srbijanske politike protiv Crne Gore sa posebnim osvrtom na mržnji prema Crnogorcima i Milu Đukanoviću kao personifikaciji otpora prema srbijanskom hegemonizmu i jasnim pretenzijama Vučića da okupira našu zemlju na svaki mogući način.

Evropljani su, koliko toliko razumijevajući da je đavo odnio šalu i da je potrebno reagovati, kako bi se Crna Gora izvukla iz ralja četničke ideologije Vučićevog DF-a, pokušali da učine nadomjestak vlastitoj gluposti. Nažalost, ponovo su poduprli pogrešnog. Neuporedivo beskrupoloznijeg Dritana Abazovića, formiranog u radionici u kojoj posebni timovi eksperata ugrađuju u kandidate čipove sa jasno definisanim kodom. Proizvod koji je dobijen jasno potvrđuje ispravnost ove teorije.

Izglasavanjem Zakona o preśedniku i pored preporuka zapada, premijer u vd stanju je opalio šamar Evropskoj Uniji. Prilično jak, onako otvorenom šakom. Vučić a ne oni, poslao im je jasnu poruku. Otvoreni Balkan a ne Evropska Unija, druga je poruka, koja je smjestila Uniju na mjesto za koje je sama zaslužna. Jasno je da zabolje četničkog vojvodu Andriju Mandića za Venecijansku komisiju. Oni su se u Dritana uzdali. Nadali su se da nije, ali jeste: on je gori i od najgoreg Krivokapića.

Što je Evropi sad činjeti? Oće li kazniti počinioce ovog sramnog akta koji ima snagu čak i državnog udara. Jer, svaki atak na ustavno uređenje i poništivanje samog Ustava, to uistinu jeste.

Da li će Evropa zaprijetiti makar sankcijama Crnoj Gori? Da li će joj uvesti vize? Isključiti svaku vrstu pomoći, pa neka od Vučića uzimaju. Mada, moraju prvo s njim da se obračunaju, pa potom sa ovim domaćim podrepašima.

Ko zna? Viđećemo brzo.

Vijest od sinoć je da je zbog usvajanja Zakona o predsjedniku otkazan  Parlamentarni odbor za stabilizaciju i pridruživanje Evropske unije i Crne Gore (POSP) u Strazburu. Kopredsjedavajući POSP-a Vladimir Bilčik je kazao preśednici Skupštine CG da ne dolazi.

Možda se Evropa budi?

Možda će se i probuditi?