SS izmećari

Piše: Goran Popović

Ključni Marfijev zakon da “ako nešto može da pođe naopako, obavezno će poći naopako” još jednom je potvrđen u praksi, na primjeru novokomponovane vlasti u Crnoj Gori. Toga su danas svjesni i zapadni partneri, čije su se terenske diplomate, utripovane na mantru neophodnosti promjene vlasti po svaku cijenu, svojski trudile da pomognu kreiranje političkog frankenštajna nakon izbora 30. avgusta prošle godine. Skoro četiri mjeseca trebalo im je da skrpe ovu kleronacionalističku kreaturu, zakićenu frustriranim i dezorijentisanim kvazigrađanskim političkim autsajderom.

Finale je bilo kad su naćerali Krivokapića, Bečića i Abazovića da potpišu politički sporazum o “prioritetima” nove vladajuće većine, dijametralno suprotan od proklamovane politike dominantnog dijela vladajuće parlamentarne većine okupljene oko ideje “srpskog sveta”, a koja baš mrzi NATO, nešto manje EU, sanja ukidanje odluke o priznanju Kosova, a nije daleko ni od preispitivanja referendumske odluke iz 2006. godine o nezavisnosti Crne Gore.

I onda je, naravno, sve pošlo naopako. Za samo sto dana “ekspertske” apostolske vlade, dovođenjem na ključna mjesta u ANB i vojnu obavještajnu službu provjerenih kleronacionalista, vidno je oštećen državni sistem bezbjednosti, o čemu slavodobitno pišu i ruski mediji, eskalirao je skandal sa tužilačkim zakonima, a izjava ministra Leposavića o srebreničkom genocidu bila je samo vrh svetosavskog, velikosrpskog ledenog brijega koji se podmuklo valja po dubini.

No, to nijesu iznenađenja. Dobro nam je poznato da je šef najbrojnije pozicione grupacije u parlamentu četnički vojvoda, da u Vladi imamo deklarisanu ženu četnika, a i ministar pravde i ljudskih prava je pokazao što je, sa tri prsta ispred Kipa slobode. Osim ovih visokih oficira SS postrojbi, odnosno formacija “srpskog sveta”, tu su još i podoficiri na čelu skupštinskog Odbora za bezbjednost i Odbora za ljudska prava, kao i kaplari koji su zaduženi za galamu na sjednicama.

Pridodaju li im se još i “lajt četnici”, odnosno “cr(k)veni kmeri” (M. Bešlin) iz Demokrata, te Peđa Bulatović, koji najavljuje i “ustavnu reformu” (što GOJ to značilo), a on sam se već više puta reformisao od DPS-a, preko SNP-a, do DNP-a, pa onda iz Crnogorca u Srbina na popisu 2011. godine, sasvim očigledno, dakle, imamo legitiman i jasno definisan angicrnogorski “oslobodilački” SS front.

Problem su, međutim, SS izmećari (bos. hizmećari), odnosno prodane duše i sluge u realizaciji projekta “srpskog sveta”, kao što je URA. Konstrukt poslanice Jelušić da je protiv izmjena Zakona o slobodi vjeroispovijesti, ali je glasala za njih, te da je za Rezoluciju o genocidu u Srebrenici, ali je glasala protiv nje, dovoljno govori o dubini moralnog posrnuća poslanika Ure. Svoju principijelnost, istina, poslanik Adžić prodao je za savjetničko mjesto u četničkoj Vladi, ali je onda došla Suada, koja ne pita i uredno glasa za Srpsku crkvu, a protiv Rezolucije o genocidu u Srebrenici.

Sve nervozniji Dritan hvali Vukšića kako je napravio propust(!), ali dobro radi svoj posao. Za koga? Pa onda kaže kako onome ko osporava genocid u Srebrenici nije mjesto na državnoj funkciji, da bi dan kasnije ućutao kao pič..ca! Krivi su, veli Dritan, DPS i mediji što su “naduvali” Leposavićevu izjavu?! Šta drugo očekivati od običnog izmećara?

PS: Napisa negdje Meša Selimović: Čovjek se navikne na svaki smrad. Ali Ivo Andrić dopisa: Dok god ima mraka, ima i svanuća!