Piše: Novak Adžić
Velikosrpski klero-politički i ideološki verbalni atakanti na Lovćen da se okanu ćorave i zaludnje rabote
Petar II Petrović Njegoš je na Lovćenu 1845. godine podigao kapelu posvećenu Svetom Petru Cetinjskom, svom stricu i prethodniku na državno-mitropolitskoj stolici Crne Gore.
Njegoš, odnosno, vladika Rade bio je poglavar autokefalne Crnogorske crkve. On izričito pominje crnogorsku naciju u službenim aktima Crne Gore, kao i Crnogorsku pravoslavnu crkvu čiji je bio poglavar, noseći pritom bijelu pankamilavku. To velikosrpski nacional-klerikalni i agresivni negatori Crne Gore i Crnogoraca svjesno prećutkuju. Ali, istina se pobiti ne može. Još manje zatrijeti.
Njegošev zavjet nije bio da se sahrani u kapeli na Lovćenu, ali ima posrednih svjedočenja da je saopštio da bi želio da bude sahranjen na toj planini, ali ne u kapeli, nego pored nje.
Dakle, Njegošev amanet da se sahrani u spomen crkvi na Lovćenu jednostavno istorijski ne postoji!
U njegovom testamentu (zavještanju, oporuci) nema niđe nikakve njegove zapovijesti da počiva u kapeli Svetog Petra Cetinjskog na Lovćenu.
Knjaz Danilo je, ipak, iz državno-političko-idejnih razloga, sahranio Njegoša u toj kapeli 1855. godine, a ne u grobu pored nje. Od smrti 1851. godine, pa do tada Njegoš je počivao u grobnici u Cetinjskom manastiru.
Njegoševu zadužbinu iz 1845. nijesu srušili 1916. Austrijanci (bila je oštećena i mogla se popraviti), ni komunisti 1972. godine. Njegoševu kapelu namjerno su srušili Srbi 1925, odnosno velikosrpske vlasti monarho-unitarne države SHS da bi se iste godine podigla na Lovćenu nova i drugačija (ne od lovćenskog no od venčackog kamena) kapela različitih dimenzija i simbolike. Bila je to kapela kralja Aleksandra Karađorđevića nametnuta u slavu dinastije Karađorđević, koja je predstavljala čin i znak velikosrpske okupacije i nasilne aneksije (anšlusa) Crne Gore.
Kralj Aleksandar Palikuća je svoju 1925. godine podignutu kapelu posvetio Svetom Đorđu, a Njegoš 1845. svom stricu Petru Prvom – Svetom Petru Cetinjskom. To je bitna razlika.
Aleksandrova kapela na Lovćenu je bila okupatorsko zdanje – objekat. Ona je bila simbol ukidanja Crne Gore, svrgavanja dinastije Petrović sa prijestola Crne Gore i ukidanja autokefalne Crnogorske crkve. Njegošev mauzolej na Lovćenu je simbol vječnosti Crne Gore i on će tu biti zauvijek! Dok je Crne Gore i dok je Lovćena!
Zato velikosrpski klero-politički i ideološki verbalni atakanti na Lovćen treba da se okanu ćorave i zaludnje rabote, jer se Aleksandrova kapela neće na Lovćen vraćati.