Širom svijeta, vjerovatnoća da će ljekari umrijeti od samoubistva je dva do pet puta veća od opšte populacije, a žene i mlađi ljekari su posebno pod visokim rizikom. Najnoviji podaci Kancelarije za nacionalnu statistiku pokazuju alarmantno stanje u Velikoj Britaniji.
U 2020. godine 72 medicinska profesionalca (uključujući doktore, medicinske sestre, terapeute, stomatologe i babice) oduzela su sebi život, što je više od jednog sedmično, prenosi Al Jazeera.
Samoubistvo je takođe rasprostranjeno među medicinskim sestrama: više od 360 pokušaja samoubistva u 2022.
Faktori koji doprinose visokoj stopi samoubistava u medicinskoj zajednici su dobro poznati. Među njima su ogroman pritisak, maltretiranje i uznemiravanje u okviru rigidno hijerarhijske radne kulture, nedostatak sna, loše strukture podrške i ograničeni resursi za zaposlene koji se kreću ka izgaranju.
Neviđena mjera štednje za britansku Nacionalnu zdravstvenu službu (NHS), koja je počela 2010. godine nakon što je vlada rekla da su potrebna smanjenja javnih rashoda za rješavanje budžetskog deficita, pojačala je pritisak na zdravstvene radnike jer su bolnice bile prisiljene smanjiti prve usluge. Otprilike u isto vrijeme, od 2009. do 2019. godine, broj prijema u bolnicu rastao je za 20 posto svake godine, dok se broj ljudi koji čekaju liječenje povećao skoro dva puta sa 2,2 miliona na 4,3 miliona.
Zatim je došla pandemija COVID-19, koja je dodatno pogoršala stres na ionako preopterećen i nedovoljno finansiran zdravstveni sistem.
Iako nema puno podataka koji bi dokazali ili opovrgli vezu između smanjenja vladinog finansiranja i radnih uslova doktora i medicinskih sestara, Kevin Teoh, organizacijski psiholog koji je radio na istraživačkom radu (PDF) o mentalnom zdravlju britanskih doktora, kaže da “postoji nekoliko zamjenskih mjera koje možemo pogledati” kako bismo izmjerili učinak.
“Vidimo viši nivo stresa među osobljem NHS-a u bolnicama gdje su takođe visoke stope popunjenosti kreveta i hitnih prijema. Kada dođe do smanjenja sredstava za socijalne usluge i socijalnu brigu, NHS na kraju pokupi zastoj”, objašnjava on.
Zbog štednje veći broj pacijenata čeka duže na medicinske intervencije, a njihova stanja mogu postati složenija, tvrdi Gail Kinman, takođe psiholog za zdravlje na radu.
“Manje vas je (ljekara), manje opreme i resursa, ali i dalje morate raditi svoj posao pod ogromnim pritiskom na nivou koji se od vas očekuje. Zdravstveno osoblje na kraju očekuje da treba da žrtvuje sebe, svoje zdravlje i lični život za svoje pacijente”, dodao je.