Piše: Erol Ramusović
Usvajanjem Rezolucije o genocidu u Srebrenici, Crna Gora je pokazala da ipak nije poklekla pred pritiskom srpskog nacionalizma i politike “srpskog sveta”. Sigurnom većinom je izglasana Rezolucija o Srebrenici, što je ozbiljan udarac negatorima genocida i promoterima mraka i destabilizacije.
Ovo je još jedan od dokaza da su Bošnjaci ključni za prevagu zapadnih vrijednosti na Balkanskom poluostrvu, kao i stabilnost ovog dijela svijeta. Crna Gora se sa smjenom ministra Vladimira Leposavića i izglasavanjem Rezolucije o genocidu u Srebrenici zaustavila iznad provalije prema kojoj je išla i sada ima šansu za kretanje u dobrom smjeru. U narednom periodu možemo očekivati još političkih turbulencija zbog udarca koji je primila apostolska vlada Zdravka Krivokapića.
Umjesto da davno priznaju da se u Srebrenici desio genocid nad Bošnjacma koji su počinile tzv. vojska i policija Republike Srpske, te da se ograde od ratnih zločinaca, srpski političari u Srbiji, Bosni i Hercegovini i Crnoj Gori su neosnovano uvukli čitav narod da stanu u zaštitu osuđenika negirajući njihova djela. Politika tzv. “srpskog sveta” počinje da uzvraća udarac upravo začetnicima takvih ideja i da dovodi u pitanje miri saradnjuu jugoistočnoj Evropi. Umjesto da se Beograd odrekne ideje da svi Srbi moraju živjeti u jednoj državi, oni dodatno podgrijavaju pogubne ideje koje redovno doživljavaju krah. Nijesu samo Srbi razdvojeni u različitim državama. Isto je i sa Bošnjacima, Albandma, Hrvatima i drugim narodima širom svijeta. I Bošnjaci hoće da žive u jednom prostoru bez granica, a to je Evropska unija. Bošnjaci su na civilizovan i demokratski način prihvatili uređenja i zakone država u kojima žive i ne dovode mir i stabilnost u regionu u pitanje.
U svojoj domovini, Bosni i Hercegovini, Bošnjaci su najviše ugroženi, jer im se negira ime nacije, jezik, vjera, a porušeno im je i preko hiljadu vjerskih objekata tokom agresije na Bosnu i Hercegovinu. Ipak, oni su našli snage da budu konstruktivan faktor u Bosni i Hercegovini i da pozivaju na pomirenje i suživot, dok drugi blokiraju rad instituaja i na državnom i na entitetskom nivou. U Cmoj Gori su upravo Bošnjaci odigrali ključnu ulogu prilikom glasanja za nezavisnost 2006. godine, a nakon toga bili partneru vlasti koja je uvela državu u NATO i vodila reforme za ulazak u Evropsku uniju. U Srbiji su, i pored napetosti tokom devedesetih i presije raznih režima, uspjeli održati stabilnost i učestvovati u vladajućim koalicijama.
Nalazimo se na raskrsnici koja vodi u sunovrat ili u vladavinu zakona i demokratiju. Danas su u Crnoj Gori parlamentara pokazali da su izabrali demokratiju i civilizaciju, dok je izgubila politika mraka i napetosti. Međutim, rano je za veliki optimizam. Ostaje nam da se nadamo da će se formirati nova većina ili raspisati novi izbori. S druge strane granice, vjerujem da će se u Bosni i Hercegovini u parlamentu usvojiti slična rezolucija kojom će se osuditi genocid u Srebrenici.
Žalosno je da su cijeli zapadni i demokratski svijet, kao i mnoge druge države svijeta osudili genodd, doku Bosni i Hercegovini postoje političke snage koje se još uvijek protive bilo kakvoj osudi genocida. Vrijeme je za promjene i kažnjavanje negatora genocida, što bi bila najsnažnija podrška pomirenju naroda. Do tada ćemo svjedočiti turbulencijama i daljim blokadama, sve dok se ne napravi građanska dižava koja će štititi prava građana po prindpima kakvi vladaju u dokazanim demokratijama.
(Autor je član Udruženja građana porijeklom iz Crne Gore i BiH, predsjednik je Skupštine Senata privrede EU u BiH)