Piše: Dr Branislav Radulović
Kulturni obrazac jednog (polu) svijeta koji zastupa Šešelj i ostali kvazinacionalni “tribuni” nebeskog talibanizma u osnovi je, pored osnovnog zaduženja vezanog za rad službi bezbjednosti”, sveden na dubok kompleks provincijalnog primitivizma koji se, kao sa šinjelom zaogrće “nacionalnom ideologijom” satkanom u pokliču “udari, zapali, uvrijedi ili otmi, a onda zakukaj kako je čitav svijet protiv tebe”.
I tako 30 godina ovi “branitelji” vode ratove sa drugim narodima, ženama ili kengurima.
Primitivizam njihovog duha je usud ovog prostora da se svaki lični kompleks prevodi u spoljni svijet agresije prema svemu što nije njihov brlog uma i “duhovnog” zabrana.
Kod ovih velikih komunista kada je to bila vodeća mantra, a sadašnjih nacionalnih radnika i vjerskih udarnika nije moguće izazvati stid ili potrebu da se pokaju za svoj javno demonstrirani neukus i vulgarnost.
Stoga je svako obraćanje njima uzaludan napor da se prizovu pristojnosti, ali se mora javno reagovati da se sačuva onaj dio društvene normalnosti koji učtivo stoji zbunjen nad činjenicom i da iza Šešelja ima “veći” šešelj!
Što se tiče ovih nacionalnih “udarnika” i tviteraša njima uz onu Njegoševu “što se mrči kada kovati nećeš” ostaje da po stare dane biju izgubljene bitke i ostavljaju tragove nečovješta!
Ima samo jedna gora vrsta od njih, to su oni koji ćute i čekaju …