NOVA HAJKA IZ BEOGRADA: Psihotični autokrata i njegova opsesija Crnom Gorom

Jedan od najboljih đaka genocidno-ratnohuškačke škole Vojislava Šešelja i Slobodana Miloševića, psihotični srpski autokrata Aleksandar Vučić ne može da se okane Crne Gore koja je očigledno njegova opsesija.

Iako u svom maniru notornog lažova i ispraznog demagoga uporno ponavlja da se njegov režim i generalno Srbija ne miješaju u unutrašnja pitanja susjedne države, činjenice govore drugačije.

Za srpskog autokratu u službi velikosrpskog klerofašističkog hegemonizma Crna Gora je politička frustracija i nedosanjan san u nekoj geopolitičkoj kompenzaciji teritorija koju on očekuje kao zamjenu za odavno izgubljeno Kosovo.

Kako je portalu Aktuelno reklo više diplomatskih izvora, Vučić u razgovoru sa zapadnim diplomatama ne krije svoje zahtjeve – otvoreno pita što on dobija ako i zvanično potpiše priznanje Kosova, aludirajući na teritorije u Regionu, a pri tom podrazumijevajući Crnu Goru.

Opet o ugroženom srBstvu

Kada uzmemo u obzir prethodno naveden činjenice koje su postale opšta mjesta za svakog ko želi da vidi realno stanje u Regionu, onda je očekivano što su, dok traju pregovori oko formiranja 44. crnogorske vlade, Vučić i njegovi poltroni krenuli u još jednu hajku na našu državu.

U nastavku svoje javne hegemonističke kampanje, Vučić je u petak rekao da se Srbi u Crnoj Gori ništa ne pitaju, nastavljujući demagošku tiradu notornih laži kojoj smo od centara velikosrpstva izloženi već decenijama.

“Nama nešto stalno zamjeraju i po pitanju Crne Gore. U Crnoj Gori živi gotovo 30 odsto Srba, možda i više. Oni traže od nas da ćutimo, ali su zato spremni da Albancima u Sjevernoj Makedoniji sa 24 odsto daju šta hoće. A Srbi u Crnoj Gori sa 30 odsto ne mogu da dobiju ništa. I vi gledate sve to, smijete se koliko je to nepravedno, ali sila Boga ne moli. Ali da ućutkaju nas, to nije realno”, naveo je Vučić u petak u još jednom psihotično-mazohističkom javnom nastupu punom laži, demagogije i insinuacija.

Na Vučićevu izjavu nadovezao se i njegov poltron, ministar odbrane Srbije i predsjednik vladajuće Srpske napredne stranke (SNS) Miloš Vučević, koji je kazao da su se Crna Gora i Sjeverna Makedonija ogriješile o Srbiju priznajući nezavisnost Kosova, ističući da ”to predstavlja miješanje u unutrašnje stvari jedne zemlje”.

Jasno je da Vučić i njegovi poltroni ovakvim izjavama vrše otvoreni pritisak, prije svega na lidera Pokreta Evropa sad, mandatara Milojka Spajića, da u vladu uvuče političke najamnike Beograda iz pokojnog Demokratskog fronta, kojima ističe rok trajanja.

Kako smo već pisali, u tom poslu ima svesrdnu podršku kontroverznih američkih diplomata ambasadora SAD u Beogradu Kristofera Hila i njegovog pomagača, izaslanika SAD za Zapadni Balkan Gabrijela Eskobara.

Da Vučić i njegova hegemonistička garnitura po svaku cijenu žele da bivši DF uđe u vladu, postalo je jasno kada su srpski autokrata pa zatim i politički učenik Slobodana Miloševića – Ivica Dačić sredinom jula kukali kako Srba neće biti u vladi i pored toga što će i te kako biti zastupljeni, sve i da njihovi favoriti iz bivšeg DF-a ne završe u izvršnoj vlasti.

Nije dobio očekivane rezultate u Crnoj Gori

Na osnovu ovakvih psihotičnih izjava Vučića, očigledno je da on u Crnoj Gori nije ostvario željene rezultate. Ako je suditi po apetitima hegemonističkih, ratnohuškačkih krugova potpomognuti zilotskim klerom iz takozvane SPC, Vučićev režim je očekivao da će Crna Gora već postati ”srBsko more” i dio projekta ”srpski svet”.

Srpski autokrata je vjerovatno očekivao da će srpske partije imati apsolutnu vlast, da će profesionalni Srbi najamnici biti većina na popisu, da će se ulicama vijoriti srpske trobojke, nakon čega bi uslijedila promjena Ustava, zakona i hapšenje svih politički nepodobnih elemenata koji se protive metamorfozi Crne Gore u još jednu srpsku državu.

Uostalom, Vučić i njegovi prethodnici posljednjih decenija uložili su stotine miliona u podmićivanje petokolonaških političkih subjekata u Crnoj Gori, ogromnu logistiku, terenski rad, lobiranje na Zapadu, uz neizostavno obavještajno-subverzivno djelovanje čiju operativno-ideološku matricu čini svetosavska sekta, takozvana SPC.

Međutim, činjenično stanje ne ide u prilog politici srpskog autokrate. Iako je Crna Gora duboko destabilizovana i upala u mrak klerikalnog, ruralnog velikosrpstva, visoki ciljevi koje su postavili Vučić i hegemonistiški centri koji stoje iza njega, ipak nijesu postognuti.

Nakon izbora 2020. godine Vučićeve, velikosrpske izborne liste ’’Za budućnost Crne Gore’’ (DF, SNP i sateliti) i URA imale su impresivnih 31 mandat,  da bi nakon izbora 11. juna taj broj rapidno pao. Politička podrška Vučiću i njegovom velikosrpskom, hegemonističko-autokratskom klanu koji sanja ’’srpski svet’’  u Crnoj Gori je gotovo prepolovljena i pala na svega 18 mandata.

Tu su 13 mandata koalicije bivšeg DF-a, dva SNP-a, dva u okviru liste PES koje drže Alternativa CG i velikosrpski fanatik Vladimir Dobričanin. U tu grupu se mora ubrojiti i rashodovani potrčko srpskog autokrate Vučića – Dritan Abazović. Uz to, liste predvođene negatorom genocida Vladimirom Leposavićem, bivšim šefom ANB-a Dejanom Vukšićem i pripejd marginalcima Markom Milačićem i Vladislvom Dajkovićem, nijesu ni prešle cenzus.

Ovakav rezultat izbora za Vučića i klerikalno-hegemonistčkih centara koji decenijama drže zarobljenu Srbiju predstavlja veliki poraz, pogotovo ako uzmemo u obzir da su posljednjih 25 godina ovi zlokobni velikosrpski centri uložili stotine miliona u propagandu i subverzivni rad na integraciji Crne Gore u ’’srpski svet’’. Stoga nije ni čudo što srpski autokrata ispoljava sve veću količinu nervoze i ne može da se obuzda od miješanja u unutrašnja pitanja Crne Gore u svojim javnim tiradama.

Rastrojenom Vučiću se žuri

Treba takođe konstatovati da se srpskom autokrati žuri, jer iako to ne želi da prizna, sigurno je svjestan da se približava kraj njegovom kriminalno-destabilizatorskom režimu.

Još jedna u nizu indikatora da se oko srpskog autokrate i njegovog kriminogenog režima polako ali sigurno steže političko-diplomatska omča je i nedavno pismo koje je potpisalo čak 54 evropskih i američkih poslanika, a upućeno je visokom predstavniku EU za spoljne poslove Džozepu Borelju, američkom državnom sekretaru Entoniju Blinkenu i ministru spoljnih poslova Velike Britanije Džejmsu Kleverliju.

U pismu se Borelj, Blinken i Kleverli pozivaju da se kritičnije odnose prema Srbiji, kritikuju se pokušaji ove države da ”poremeti demokratske izbore na Kosovu”,  uz oštru napomenu da ”trenutni pristup (Zapada) ne funkcioniše”. Potpisnici pisma traže da ”međunarodna zajednica uči iz prošlosti i osigura da ne vodimo politiku usredsrijeđenu na Beograd na Balkanu”.

Među potpisnicima pisma u kojem se žestoko kritikuje Vučićev kriminogeno-autokratski režim su, između ostalih, i predsjednici spoljnopolitičkih odbora Bundestaga Majkl Rot (SPD) i američkog Senata Bob Menendez.

Fantazije o ugroženom srpstvu za oslobađanje od pritiska

Upravo je demokratski senator iz Nju Džerzija Menendez prednjačio u žestokim kritikama kada je kao predsjedavajući Senatskog odbora bio eksplicitan da je Srbija zemlja na koju Rusija i dalje ima veliki uticaj.

Podsjetimo, pred odborom za spoljnopolitičke odnose američkog Senata sredinom maja Vučić je bio izložen žestokim kritikama, a Srbija je označena kao zemlja na koju Rusija i dalje ima veliki uticaj, uz konstataciju savjetnika državnog sekretara Dereka Šolea da je tekst o Vučiću u New York Times-u ”kredibilan”.

Vučić je i prije ”ribanja” pred američkim Senatom dobio dva žestoka šamara – jedan iz Amerike, drugi iz Velike Britanije u vidu sada već istorijskih članaka u  New York Times-u i Guardianu gdje se potenciraju Vučićeve veze sa kriminalom, a on se opisuje kao populistički, prokremljanski autoritarac.

Da se politički kraj autokratskog Vučićevog režima polako ali sigurno bliži, najavio je i Odbor za strano uplitanje u Evropskom parlamentu krajem aprila kada je usvojio izvještaj u kojem je istaknuto da ”Rusija koristi uticaj u Srbiji pokušavajući da destabilizuje i miješa se u susjedne suverene države”.

Sve ovo je nedvosmislena poruka visokih zapadnih diplomata i funkcionera da Evropa i SAD konačno treba da se okanu srpskog autokrate koji zastupa ratnohuškačku i veliksrpsko-rusku politiku destabilizacije Regiona. Bolesne lažibajke o Crnoj Gori i fantazije o ugroženom srpstvu, su samo dio destabilizatorske matrice kojima Vučić želi da skrene pažnju sa bezizlazne situacije u kojoj se nalazi, i podgrijavanjem regionalnih tenzija makar na kratko se oslobodi pritiska koji osjeća sa svih strana.

U.P.A.