Dragan Koprivica, scenarista filma “Živko Nikolić – Nedosanjani san”, u susret prikazivanju na 36. Filmskom festivalu u Herceg Novom, a u svijetlu pojačanog interesa naših i medija u okruženju, kao i cjelokupne kulturne javnosti povodom finalizacije filma, u saopštenju dostavljenom medijima otkrio je još neke bitne detalje.
Njegovo pismo prenosimo u cjelosti.
U prethodnom tekstu, uz napomenu da će film biti premijerno izveden na 36. Filmskom festivalu u Herceg Novom – Montenegro film festival, naveo sam kast listu glumica, koje su učestvovale u snimanju filma na Karuču, kad je posljednja klapa ušla u ’97. godinu, i koje su, zatim, prije dvadesetak dana, u kostimima nalik onim iz te godine, odigrale i posljednju, dosnimljenu scenu, u znak protoka dva vremena i dvije epohe.
Na taj način, uz moj kratki scenario od svega nekolika minuta, i izvrsnu režiju Senada Šahmanovića, na nedovršenu filmsku građu dodata je logična, nedostajuća završnica, da bi film poprimio pečat zaokružene cjeline. Scena je snimljena na istom mjestu kao i 1997, u istom ambijentu sjajnog eksterijera Karuča, na istim stijenama iznad samog Skadarskog jezera.
U prvom tekstu navedena su imena glumica koje su impresivno odigrale ovu dodatnu scenu nakon skoro tri decenije, a to su: Dubravka Drakić, Dijana Marojević, Ivana Mrvaljević, Jelena Mila Ivanišević, Bojana Kovačević i Marina Bukvički. Navedeno je i ime glumice Svetlane Cemin, sa kojom je, u dokumentarističkom maniru, filmski reditelj, organizator i supervizor čitavog projekta, Senad Šahmanović, snimio razgovor u SAD-u povodom filma.
Za angažman ovih glumica u filmu Živka Nikolića vezan je i jedan kuriozitet. Po riječima direktora serije “Oriđinali”, g. Nastadina Bulatovića, desio se bitan presedan: Boro Stjepanović, koji je vodio prvu klasu na FDU, uvažavajući Nikolićev visoki renome u filmskoj umjetnosti, kao i ličnu saradnju sa njim, odobrio je da se studentkinje prve klase, prve godine glume (!), mogu pojaviti u ovom filmu, snimanom na Skadarskom jezeru.
Pritom uz briljantne pikturalne scene jezerskog krajolika, u kojima se iskazuje i Živkov moćan slikarski talenat, te se brojni kadrovi i doimlju kao pokretna slikarska platna.
Pojedini mediji, mada u dobroj namjeri, naveli su da je riječ o kompletnoj kast listi filma, zbog čega treba navesti sljedeće pojašnjenje.
U filmu se, takođe u značajnim ulogama, pojavljuju i druga imena, među kojima čak i neki bardovi tadašnjeg jugoslovenskog glumišta.
Od glumaca iz Crne Gore, jurodivog brata nesrećno zaljubljene junakinje, koju igra Dijana Marojević, izvrsno je odigrao Mirko Vlahović, a Milutin Mima Karadžić ulogu jezerskog zavodnika.
Važno je navesti da u filmu igra i Dragomir Felba (1921-2006), čuveni jugoslovenski i srpski filmski, pozorišni i televizijski glumac, ovog puta u impresivnoj i bizarnoj ulozi zabrinutog oca i provodadžije.
Ulogu brižne i trpeljive majke, na sebi svojstven način, odigrala je vrsna glumica Ljiljana Kontić (1931-2005), jedna od posebno važnih glumica u opusu Živka Nikolića, koja se proslavila ulogom Ljeposave u TV seriji “Đekna još nije umrla, a ka’ će ne znamo”. Poznat je i afirmativan detalj da su na Filmskom festivalu u Nišu 1989. Kontićeva i Drago Malović, partneri iz pomenute serije, proglašeni za glumački par godine. Ljiljana Kontić je bila supruga glumca Dragomira Bojanića Gidre.
Takođe je važno navesti da ulogu Nišine babe upečatljivo igra znamenita Vera Crvenčanin Kulenović (1920-2013), prva žena filmski reditelj u Jugoslaviji, sa završenom Akademijom za pozorište i film, odsjek režija, a bila je supruga Skendera Kulenovića.
U filmu se pojavljuju i još neka glumačka imena, a konačna kast lista biće poznata kad glavni organizator i supervizor cjelokupnog projekta, filmski reditelj Šahmanović, finalizuje sve detalje pred prikazivanje filma na Festivalu u Herceg Novom od 22. do 28. avgusta.
Od značaja je istaći i da je čitavu priču o snimanju TV serije “Oriđinali”, i ovog filma, u stvari, započeo tadašnji generalni direktor RTCG Zoran Jocović, kojem se ovog puta najiskrenije zahvaljujem.
Živko Nikolić je 1996. godine u više navrata dolazio kod njega pitajući za neko štivo, pogodno za ekranizaciju, a Jocović mu tada ponudio jedini dramski tekst koji je bio dostavljen u tom periodu, moju komediju “Ćikare”. Živko je, kako navodi g. Nastadin Bulatović, u prisustvu Jocovića čitao tekst i više puta se smijao, a potom zatražio da se sretnemo. I tako je počelo od inicijalnog teksta komedije.
Još jednom iskazujem najsrdačniju zahvalnost i sadašnjem generalnom direktoru RTCG, g. Borisu Raoniću, čijom odlukom od prije nekoliko mjeseci je i započela finalizacija cjelokupnog filmskog projekta, uz veliki rad brojne ekipe Javnog servisa.
Bilo bi krajnje korektno ovim povodom iskazati i punu zahvalnost što su, takođe po podsjećanju g. Bulatovića, tokom 1996. i 1997. punu finansijsku podršku na planu smještaja svih aktera cjelokupnog projekta dali gospoda Bato Đurović, tadašnji direktor Instituta “Dr Simo Milošević” u Igalu, i Mikan Zec, tadašnji direktor hotela “Crna Gora” u Podgorici.
Zahvaljujući i njihovim humanim gestovima i razumijevanju za potrebe kulture, uskoro ćemo biti u prilici da prisustvujemo premijeri, najljepšem omažu Živku Nikoliću, najvećem filmskom reditelju Crne Gore i jednom od najuglednijih balkanskih i evropskih reditelja. Biće to važan datum crnogorske filmske umjetnosti. I lijepa prilika da se prisjetimo gromadnog Živkovog filmskog opusa, i nekih značajnih priznanja ovom filmskom geniju, za kojeg sam uzalud molio poslanike u Parlamentu da mu se dodijeli penzija, i nailazio na zid ćutnje i odbijanja.