Piše: Goran Popović
“Srpska se truba s Kosova čuje, Srbina svakog da obraduje, trubite braćo, silnije, bolje, opet je srpsko Kosovo polje”. Tako se prenosilo sa koljena na koljeno. Iako svi znaju da su Srbi do nogu potučeni na Kosovu te 1389. godine. Drugi omiljeni srpski “junački” spjev glasi: “Igrale se delije, nasred zemlje Srbije. Sitno kolo, do kola, vilo se do Stambola!” Delije su, ako neko još to ne zna, bili pripadnici elitnih jedinica Osmanskog carstva, a stih “sitno kolo do kola vilo se do Stambola” zvuči tek kao srpska oda vazalnosti turskim osvajačima.
Vjekovima poslije, navijači FK Crvena zvezda okitili su se baš tim imenom delije. (Usput, među njima je i aktuelni predsjednik Srbije.) Odani nedvojbenom komunističkom simbolu crvenoj petokraki, oni se, istovremeno, deklarišu i kao ekstremni srpski nacionalisti, četnici, žestoki protivnici komunista, što zorno pokazuju skandiranjem: Nož, žica, Srebrenica… Ludilo!
Treba li posebno podjećati na još jednu istorijsku sekvencu iz Prvog svjetskog rata, kada su Crnogorci izginuli na Mojkovcu, kako bi braća Srbi “junački” pobjegli “tamo gde cveta limun žut”. A poslije dvije godine oporavljena braća su se vratila i, kao “oslobodioci”, ugasili nam i naciju, i državu, i sve što je crnogorsko.
Sve su ovo činjenice koje pokazuju ozbiljnu frustraciju u srpskom faktografskom i povijesnom verifikovanju vlastite uloge u zbivanjima na Balkanu. Minule i aktuelne.
Iako je možda uvod predug, bio je potreban da se do kraja rasvijetli haotični mentalni sindrom naših susjeda, zbog kojeg se danas “srpske trube čuju da označe kako je “opet srpska Crna Gora”.
Histerična politička i medijska kampanja protiv Mila Đukanovića, novi je dokaz lažavine “srpskih trubača”. I domaćih nam izdajnika.
Međunarodno spinovana diplomatsko medijska akcija protiv Đukanovića, koja je strateški osmišljena za račun (ili sa računa) “srpskih trubača”, implicira i “analitičke” opservacije IFIMESa, Fridom Hausa ili politikologa Fukujame, sa prvotnim ciljem da makar u istu ravan dovedu Vučića i Đukanovića, kako bi, iz nekog razloga, srpskom predsjedniku u nastavku podarili ulogu regionalnog lidera.
No, to je nemoguća misija. Jer, distinkcija između vještog političara i dokazanog državnika sa istorijski verifikovanim učincima je suviše velika za bilo kakvo poređenje. Vučić je, naime, tek jedan od nasljednika propalog velikosrpskog projekta, a Đukanović kreator obnove crnogorske nezavisnosti, njene međunarodne afirmacije, sa sve članstvom u NATO, statusom najozbiljnijeg kandidata za članstvo u EU i njene ekonomske emancipacije. Kako, na kraju, iko može posumnjati u Đukanovićev demokratski kapacitet kad je pristao na cenzus od 55 odsto na referendumu za izglasavanje crnogorske nezavisnosti.
Sa druge strane su tek srpske trube!
PS: Kao što trube budvanski Frontovci i početnici Demokrate, koje pomenuti Fukujama, među ostalim gubitnicima, favorizuje kao “rješenje za crnogorsku autokratiju”. A oni proglase pobjedu nakon što se nije glasalo. Očigledno im je jedina šansa da pobijede ako promovišu novi model demokratije da se ne glasa!
Usput su srpski trubači i građaninu Džemalu odsvirali: Fuck off!
Ako ste pogledali istoriju prije prvog svjetskog rata od prvog srpskog ustanka do 1918 u srbiji su skoro svi drzavnici bili ubijeni od srba i da je obrenovic zvan svinjski knez onda treba da nam je jasno danasnji stav te zemlje prema ostalim narodima a svinjski knjaz je svom narodu nametnuo veci danak nego turci.Sto se danas desava je nastavak tadasnje tiradije protiv crne gore,kada se vidi samo jedna stvar da hiljade srpskih vojnika gine u ratu takozvana srpska diplomatija kod engleza i francuza ponizava i negira crnu goru sto im i uspijeva jer kralj nikola nije imao ni novca… Pročitaj više »