Centrala Srpske pravoslavne crkve (SPC) i određeni političko-initelektualni krugovi bliski toj vjerskoj organizaciji, pokrenuli su ovih dana, prije svega preko medija u Srbiji, žestoku pompu kojom žele da predstave apsurdnim odredbe Zakona o slobodi vjeroispovijesti koji je juče stupio na snagu.
Tako se u beskonačnom nizu krajnje suludih pseudoargumenata, u medijima ponavlja da će “sudeći prema odredbama crnogorskog Zakona o slobodi vjeroispovijesti, SPC morati da pronađe matični broj i izvod iz knjige rođenih — Svetog Save”. Time se potencira veoma diskutabilna priča da je SPC stara preko 800 godina i da u Crnoj Gori postoji od osnivanja 1219. godine.
Međutim, da bi ovaj podatak lako demantovali ne moramo da preturamo po zakonima Crne Gore, jer bi to već u startu bilo sumnjivo određenim političko-vjerskim krugovima. Dovoljno je da se pozovemo na zakon koji je usvojen, ni manje ni više, nego u Srbiji, gdje je, da samo napomenemo, Srpska pravoslavna crkva registrovana kao pravni subjekt (što nije slučaj u Crnoj Gori).
Eparhija podgoričko-dukljanska proslijedila je portalu Aktuelno izvode iz dokumentacije koji nedvosmisleno ukazuju na to kada je Srpska pravoslavna crkva registrovana kao pravni subjekat u državi Srbiji. Kako je Đakon Eparhije Boris Popović naveo u objašnjenju, čak i država Srbija priznaje da je SPC registrovana 1836. godine.
“Odredbe Zakona o crkvama i vjerskim zajednicima Republike Srbije („Službeni glasnik RS“, broj 36 od 27. aprila 2006. godine), koji je stupio na snagu u maju 2006. godine najbolji je dokaz, da će SPC u Crnoj Gori, ako se po novom Zakonu o slobodi vjeroispovijesti želi registrovati kao SPC, izgubiti aktivnu legitimaciju da potražuje išta prije 1929. godine, kada je postala inokosnim Zakonom Kralja SHS Aleksandra Karađorđevića”, napisao je u svom objašnjenju Popović.
Ovaj Zakon Republike Srbije iz 2006. godine, kako Popović dalje objašnjava, u članu 11 stav 1, nedvosmisleno pokazuje od kada se SPC vodi kao pravno lice.
“Po odredbama ovog Zakona iz 2006. godine nedvosmisleno se vidi da pravni subjektivitet SPC u Srbiji, potiče od 1836. godine, kada je Beogradska mitropolija (koja nije obuhvatala Cetinjsku) dobila autonomiju od Carigradske patrijaršije. Time Srbija sama negira ono što MCP pokušava da nametne Crnoj Gori kao istinu o postojanju 800 godina autokefalnosti SPC, odnosno Zetske episkopije”, navodi Popović.
Kako ističe objašnjavajući dokumenta koja je priložila Eparhija podgroičko-dukljanska, jedina crkva koja je postojala na teritoriji današnje Crne Gore do 1918. godine je Autokefalna pravoslavna mitropolija u Knjaževini Crnoj Gori, koja je bila korisnik crkvene imovine bez prava raspolaganja (što je kao svojinsko ovlašćenje pripadalo isključivo Državi) po Opštem imovinskom zakoniku iz 1887. godine.
B.K.
Gospodin Popović je dao odličan i argumentovan istoriski pregled dešavanja oko nestanka CPC 1918g i uzdizana na nivo autonomije SPC 1836 g.Naveli ste da je Popović đakon u Eparhiji Podgoričko-Dukljanskoj,ali nijeste naveli koje Crkve,budući da nije iz CPC.