Predsjednik Savjeta Crnogorske pravoslavne crkve Stevo Vučinić je u aturoskom tekstu za Standard, jučerašnju liturgiju organizovanu u okviru “Svenarodnog Trojičindanskog sabora za odbranu crkve”, okarakterisao kao “ekstazu orgijanja u poznatoj velikosrpskoj disciplini poricanja činjenica”.
Jučerašnji sabor svetosavske pastve u organizaciji beogradskih popova, mirne duše može se nazvati ekstazom orgijanja u poznatoj velikosrpskoj disciplini poricanja činjenica. Na njemu su ti isti popovi, Zakon o slobodi vjeroispovijesti koji će se ubrzo naći na dnevnome redu Skupštine, oglasili da je uperen protiv Srpske crkve. Za nju vele da ima osmovjekovnu kanonsku jurisdikciju na prostoru na kom se danas nalazi Crna Gora, što nije tačno. Na Crnu Goru se “protegla u dužni srpskoga mača”, tek 1918. godine.
Taj “mač” se 2006. godine “uvukao u korice”, a ona je odbila i uporno odbija da se povuče s teritorije koju je okupirala, i tvrdi da je na njoj od pamtivijeka. U suštini, pokušava da zadrži materijalnu osnovu, oličenu u crkvama, manastrima, zemljištu i novčanim sredstvima milionske vrijednosti koja na nezakonit način stiče i reinvestira u Srbiju i republiku Srpsku. Upravo te crkve i manastiri su śedoci nas i našega postojanja, i čine okosnicu našega identiteta i suštinu državnoga i nacionalnoga bića, protiv koga ona vodi otvoreni rat, u kome ne bira sredstva da ovu zemlju dovede do propasti. Zato beogradski popovi, zloupotrebom pontifikalne harizme varaju neuki i prosti svijet da su tim zakonskim aktom “ugrožene srpske svetinje” i najavaljuje da će ih braniti “golim životima.”
Takva politika, s jedne strane Srbe krivo predstavlja kao narod u posebnoj milosti svevišnjega, a s druge ih ćera da se uobrazi i bori za krive ideale koji nemaju stvranoga osnova. Dramatičnim apelom kojim ih poziva da brane “srpske svetinje” izoštrava fokus mase i usmjerava ga protiv svega crnogorskoga, s ciljem da je pretvori u rulju i naoruža bijesom koji primarno usmjerava protiv ustavnoga poretka i svih drugih i drugačijih. Vele, da im se vrijeđa dostojanstvo jer ih na prikriven način Zakon prikazuje kao kriminalnu organizaciju, što ona ustvari i jeste. Jer da nijesu kriminalana organizacija, ne bi tako drsko i bezočno pogazili tri posljednje Božje zapovijesti ispisane njegovim prstom: ne kradi; ne śedoči lažno na bližnjega svojega, i ne poželi ništa što je tuđe.
E oni upravo kradu našu crkvenu imovinu i kulturnu baštinu, lažno śedoče da je njihova i oće da je otmu, iako je tuđe vlasništvo.
Tu crkvu i njenu pastvu, kakvu smo juče gledali pred beogradskom sabornom crkvom u Podgorici, većinom nezadovoljnu socijalnim statusom, zašto je kriva srpska politika koja je devedesetih godina prošloga vijeka našu zemlju gurnula u rat, koji je uzrokovao sankcije i privrednu propast, Srbija instrumentalizuje i naoružava mržnjom protiv sopstvene domovine i koristi za rušenje ustavnoga poretka.
Pokušaji beogradske popovske, intelektualne i političke elite da drugima nametnu svoju autoritarnu volju i prisile da svoju politiku usaglase s beogradskim interesima, u toj mjeri su zatrovali odnose između i unutar zemalja centralnoga Balkana, da su u najvećoj mjeri uzrok svih njihovih problema.
Zemlja Srbija, kroz usta beogradskih popova, juče je u pismenome obliku uputila javni apel, napisan nemuštim jezikom, kojim, ustvari, od nas zahtijeva da našu zemlju prepuštimo beogradskoj vlasti, politiku usaglasimo s beogradskim interesima, dozvolimo da naše crkve, manastiri i kulturna baština budu u funkciji rušenja ustavnoga poretka, odustanemo od svoje slobode i budemo srećni što su nas okupirali beogradski popovski mračnjaci.
Ovoga puta suočiće se sa državom koja je pod visokom zaštitom NATO-a, Amerike i Evropske Unije, spremnom da brani džavne i nacionalne interese. Tako bi se reklo.