Prljavi Marićevi happy (s)tvorovi iz Vučićeve kužine

Piše Slavko Mandić, Skala radio

Bila bi uvreda uporediti Marićevu Heppy televiziju sa životinjskom farmom. Za životinje, razumije se, jer Marićevi gosti moraju dobro da se namuče da dođu do tog stepena razvoja.

Čak ni nauka 21. vijeka ne može da ponudi valjan odgovor što je to Raković? Najsličniji je gmizavcu, ali čak i površnim pregledom lako se da ustanoviti da on spada u polućelijske organizme čija je jedina prednost što životare bez mozga.

Ta polućelijska spodoba, falsifikat koji se dovede pred kamere da izgovori pomoću elekrtonskih pomagala Marićeve bljuvotinje iz Vučićeve kuhinje brljotina, služi da kevće okrenut ka Crnoj Gori, koju srbijanska vrhovna politika mrzi više i od samog đavola.

Marić je plaćenik kome je jedina ideologija novac. Koristeći Vučićeve izražene komplekse zbog politike kojom se Crna Gora, do dolaska ovih neandertalaca, nametnula kao lider regiona, ovaj bezdušnik i jeftini cinik dovodi plejadu polusvijesti da mu mržnjom prema Crnogogorcima popunjavaju prazan program prazne televizije.

Mariću nije jasno, jer je on satkan od stalnog kvara, da Crnogorce Vučić, kroz usta nečega što je ništa a odaziva se na Raković, ne može uvrijediti. Tvorac ruske vakcine u Srbiji, ako je uopšte o vakcini riječ, jer smo naviknuti na marifetluke i univerzalne sposobnosti raznoraznih lažavina vlasnika svih Srba u svetu, dovedene specijalnim avionom radi stvaranja opšteg utiska pomoći bratskoj Crnoj Gori i uzimanja svome narodu iz usta zarad pomoći „rođaka“ Mandića, popova i ostalih frontovaca, i ovim gestom želio je da ponizi Crnu Goru. Nije uspio. Poručio mu je to sopstveni narod davno kroz Vujaklijine riječi da „Nije važno šta se kaže, nego ko kaže“, jer se ovim izrazom zapravo tvrdi da i najveća mudrost iz usta budale zvuči glupo.

Slećela je u Podgoricu i Vučićeva lična premijerka Brnabić Ana, koju, kako je sama kazala, u Podgorici nije imao ko da dočeka. Nije joj tamo bio proćerani ambasador, Nikšićanin poreklom, na stalnom radu protiv Crne Gore u Beogradu. Ali je bio Krivokapić, što god to za Brnabićku i beogradsku vlast značilo.

Nije Raković ništa u ovoj priči u kojoj bi Marić da se istakne prljavštinom više koja mu je duhovna hrana. Nije mu pošlo za rukom jer ova bijeda koja stiže svakoga jutra zasmijava Crnogorce. Zahvalni su Marićima i Vučićima što su im omogućili da shvate sa kakvim svetom imaju posla i da se odupru, ali ne onako kako se odupirao onaj njihov neuspjeli eksperiment u Crnoj Gori, nemušti Perović.

Neka ova družina na kraju čuje i poruku legendarnog Duška Radovića: Uzalud vam trud svirači….