Odlazeći premijer u tehničkom mandatu Dritan Abazović, kada je prije tri dana predstavljao rezultate koje je tehnička Vlada postigla u posljednjih godinu, uporedio je Budvu sa brazilskom metropolom Sao Paulom, čuvenom po svojoj turističkoj ponudi.
Abazović je tom prilikom poručio da je ”Opština Budva po bukingu jedna od najboljih destinacija u svijetu, uz Sao Paulo i još nekoliko gradova, gledajući po broju stanovnika”, s obzirom da brazilska metropola premašuje brojku od 10 miliona stanovnika.
Ipak, sudeći po zahtjevu koji je podnio uhapšeni predsjednik Opštine Milo Božović, a koji je svesrdno podržan od strane saradnika iz njegovog Demokratskog fronta koji čine vlast u crnogorskoj ”metropoli turizma”, ova politička grupacija Budvu ne vidi kao Sao Paulo, već prije kao kolumbijski Medeljin na Jadranu.
Kako je objavio reketaški tabloid Vijesti poznat po promociji kriminala, uhapšeni predsjednik Opštine Budva Božović je 2. maja posredstvom advokata podnio zahtjev sudiji za istragu Višeg suda u Podgorici da mu se omogući potpisivanje platnih lista za april tekuće godine.
Kako snishodljivo navodi ovaj tabloid, ”ako se odobri zahtjev i Božović potpiše platne liste, riješiće se blokada u kojoj se našla lokalna uprava i omogućiti da 1.000 radnika lokalne administracije, javnih ustanova, službi, te lokalnog javnog servisa primi aprilsku zaradu”.
Ovom objavom reketaški tabloid, koji je odnedavno u vlasništvu biznismena Dragana Šolaka, predstavnika druge velikosrpske struje, u svom prepoznatljivom maniru sada već tradicionalno, vrši pritisak na pravosudne organe, i lobira za Božovića kojega otvoreno brani još od njegovog hapšenja 14. marta.
U pritisak na pravosudne organe uključio se i predsjednik Skupštine opštine (SO) Budva Nikola Jovanović koji je u klasičnom populističkom maniru saopštio da ”Božović podnošenjem zahtjeva dokazao da mu je interes građana Budve, zaposlenih u lokalnoj upravi, preduzećima i javnim ustanovama, kao i njihovih porodica, na prvom mjestu i da čini sve što je moguće da u datim okolnostima lokalna uprava funkcioniše”.
Viši sud će narednih dana, kako navodi reketaški tabloid, donijeti odluku po ovom pitanju.
Ukoliko ta odluka bude pozitivna, to bi bio nezapamćen presedan koji potpuno obesmišljava svrhu pritvora i otvara pitanje da li uopšte bilo kome ko je osumnjičen za kriminalne radnje treba odrediti pritvorsko zadržavanje.
Možda budvanska lokalna vlast i Božović smatraju da uhapšenom predsjedniku opštine treba dodijeliti mobilni telefon i kompjuter, pa da iz zatvora komotno može da vodi Opštinu?
Taj predlog bi svakako bio fenomenalan za Božovića, a sledeći korak bi mogao da bude da mu dozvole svako jutro da dolaze pomoćnici, zamjenici, stručna služba, a jednu prostoriju u spuškom zatvoru bi eventualno mogli pretvoriti u kancelariju u koju bi svaki dan dolazila njegova sekretarica.
Ta praksa bi zasigurno stimulisala svakoga ko je ikad osumnjičen za teško krivično djelo ili organizovani kriminal, da se ne boji zatvora. Jer po Božovićevom modelu, biznisom i politikom bi svako mogao da se bavi iz zatvora, pa bi tada mogla da se uvede praksa da iz Spuža može da se ”radi sa kokainom” a u isto vrijeme da se upravlja opštinama, administracijom i privatnim poslovima.
Iako ova ideja izgleda veoma originalno u svojoj sumanutosti, ovo nije prvi put da se ovako nešto pokušava sprovesti u praksi.
Treba se prisjetiti primjera čuvenog, zloglasnog narko-bosa iz Kolumbije, tačnije iz grada Medeljina, Pabla Eskobara koji je svojevremeno na vrhuncu moći držao gotovo čitavu državnu administraciju u džepu. Jedina bojazan vođe Medeljinskog kartela za vrijeme godina njegove najveće moći bila je da će biti izručen Sjedinjenim Američkim Državama (SAD), gdje bi vjerovatno bio osuđen na doživotni zatvor.
Nakon što su 1991. godine pod pritiskom Eskobara i potkupljeni njegovim novcem, vlasti Kolumbije odlučile da građani Kolumbije ne mogu biti isporučeni u SAD, Eskobar je odahnuo.
Ipak se u znak dobre volje predao vlastima, ali pod jednim uslovom. Tražio je da izgradi svoj vlastiti zatvor, dobro poznati luksuzni “La Catedral”. Zatvor je bio ograđen sa tri strane, dok je četvrta bila otvorena i Eskobar je mogao da radi što poželi. Pored ostalih nerealnih stvari, u tzv. zatvoru se nalazio čak i fudbalski teren, a ozloglašeni narko bos je mogao da nastavi sa svojim operacijama kao da je na slobodi.
Jasno je da Božović nije toliko orginalan i da za Budvu predlaže model koji je Pablo Eskobar realizovao u Medeljinu prije četiri decenije kada je iz ”zatvora” nesmetano vodio svoje poslove. Nakon odluke Višeg suda postaće jasno da li će Crna Gora morati da postigne neku vrstu ugovora sa SAD, kao što je to svojevremeno uradila Kolumbija, da se osumnjičeni isporučuju u tu zemlju na pritvorsko zadržavanje, a kasnije i na suđenje.
U.P.A.
Da niste mnogo pretjerali uporedivši Eskobara sa Božovićem.