Piše: Sreten Vujović
Godine 1993. nakon prekida sramnog skupa u Vladinom domu u organizaciji SANU i CANU, smišljenog za posrbljavanje Petra II, desio se i protest protiv tadašnjeg predśednika Momira Bulatovića, u incidentu koji je bio „režiran“ kako bi se Bulatović izvukao zbog prethodnog dana „nespretno“ izrečenog, parafraziram: „Onaj ko želi da rehabilituje četništvo, moraće rehabilitovati fašizam“! Toliko je dugovao svom gospodaru Slobodanu Miloševiću!
Nakon toga slijede hapšenja! Potpisnik ovih redova se takođe našao u Istražnom zatvoru, ne zahvaljujući akciji hapšenja, nego zato što se sam predao, zato što je smatrao da treba dijeliti sudbinu svojih pohapšenih saboraca!
U pomoć uhapšenima su priskočili mnogi svojim reagovanjima: Regionalni PEN Centrar (evropski PEN Centri) na kongresu u Ohridu, Švajcarski prosvjetni radnici, sa kojima sam radio dvije godine (kolege u CG su ćutale!), švajcarska Amnesty international organizacija, ali najmarkantniji protest desio se na Cetinju u organizaciji LSCG, u Sportskom centru, đe je na protestnom rock koncertu bilo prisutno, računa se, preko 3 hiljade ljudi! Liberali su tada pročitali imena svih uhapšenih i tražili njihovo oslobađanje, bez obzira na „težinu prekršaja“! Iz tog iskustva trebamo nešto naučiti!
Kasnije su uhapšenici kažnjeni zatvorskim kaznama, u čemu je maksimalna kazna bila 2 godine robije! Ni tada LSCG, štampajući „Crnogorski antikalendar-godine počinju januarom“ nije pravio razliku, već je stao u zaštitu svima jednako, a svima koji su to htjeli, obezbijedio je advokata! Inače, presude su donesene u januaru a dio naslova „antikalendara“ je bio i slogan predizborne kampanje vladajuće partije za vrijeme čije vlasti se i organizovalo suđenje! Valja napomenuti i to da niko od cetinjskih sudija nije želio učestovati u ovoj sudskoj lakrdiji pa je „uvezen“ sudija sa śevera, u kožnom mantilu, sličnom onima koje je nosila OZNA! Suđenju nijesam prisustvovao, jer sam po savjetu prijatelja, iz zbog raspisane potjernice u „slučaju Bulatović“, već bio u egzilu, a 4 mjeseca nakon mog odlaska objavljena je informacija o mom hapšenju na Cetinju zbog „neovlašćene proiozvodnje i stavljanja u promet…“, što je demantovano policijskim i sudskim potvrdama nakon mog povratka! Nakon izricanja presude, u sudnici se zaorila pjesma „Oj svijetla, majska zoro“!
Ko je iz svega ovoga nešto naučio? Naučili su oni koji su na politički nivo izdigli čak i pečenje krmadi ispred Skupštine Crne Gore! Možda je naučio i Jakov Milatović, predśednički kandidat, od svog političkog uzora, koji će najvjerovatnije, kao i Momir Bulatović osuditi pa amnestirati učesnike protesta povodom njegove izjave: „Što ako pogine deset Crnogoraca?“ Osim gore pomenutog citata, postoji još jedna drevna izreka: „Zavadi, pa vladaj!“ Tome prisustvujemo čak kada su u pitanju institucije, za koje smo smatrali da su nedodirljive u patriotskom smislu!
I dok se „istorija ponavlja“ a kreatori „Srpskog sveta“, analogno „majci ideji „Velika Srbija“, odnosno onoj široj „Ruski svijet“ zadovoljno trljaju ruke, Crnogorci nastavljaju da se „laktaju“ i montiraju sebe pored fotografija krvavog Petrovdana iz 1991.godine, iako sa tim datumom nemaju veze, gurajući aktere tih događaja pod „tepih“!
Neke učitelje Crnogorci čak nazivaju i izdajnicima! I nema učenika da kaže:
“Prijatelj mi je Sokrat, učitelj moj, no veća mi je prijateljica istina”
Vale magister (zbogom učitelju)!
Svaka cast Gospodine. Respekt.