13. JUL 2021. GODINE: Od istorijske slave i svjetskog priznanja do demokratske predaje vlasti baštinicima klerofašizma

Crna Gora danas obilježava Dan državnosti. Iako je za većinsku Crnu Goru  ovaj datum svetinja i povod da se prisjetimo slavne istorije i vrijednosti na kojima je izgrađena naša država, sa žaljenjem se mora konstatovati da je ove godine razloga za slavlje manje nego ikad u posljednjih 15 godina.

I da je Crna Gora svoj najveći praznik dočekala podijeljenija nego ikada.

Današnji datum neraskidivo je vezan za crnogorsku državnost, odnosno da budemo precizniji – za borbu male Crne Gore za pravo da ima državu i pored konstatnog pritiska velikosrpske hegemonije i globalnih političkih kalkulacija velikih svjetskih sila.

Danas slavimo – 13. jul 1878. godine, kada je na Berlinskom kongresu Crna Gora priznata kao samostalna država, i isti datum 1941. kada je počeo narodni ustanak protiv fašizma.

Slavna istorija

Berlinski kongres otpočeo je sa radom 13. juna 1878. godine, a na kongresu su učestvovali predstavnici Osmanskog carstva, Rusije, Austrougarske, Njemačke, Velike Britanije, Francuske i Italije. Predstavnici Crne Gore na Berlinskom kongresu su bili vojvoda Božo Petrović i vojvoda Stanko Radonjić.

Rad Kongresa u Berlinu je završen 13. jula 1878. godine. Iako je Crnoj Gori tada priznata međunarodna nezavisnost i teritorijalno proširenje, mora se naglasiti da joj ništa nije poklonjeno, već  je za svoju državnost morala da krvari!  Jasno je da nam velike sile nijesu ”poklonile” državu, već su je Crnogorci osvojili u Veljem ratu, prije svega slavnim pobjedama na Vučjem dolu i Fundini.

Kada je u pitanju Trinaestojulski ustanak 1941. godine, slobodno se može reći da predstavlja fenomen Drugog svjetskog rata. Bio je to prvi opštenarodni ustanak u porobljenoj Evropi, a njegov značaj je još veći kad se uzme u obzir da se desio kada su nacizam i fašizam bili u najvišem usponu.

Vijest o Trinaestojulskom ustanku za vrlo kratko vrijeme je obišla svijet i ohrabrila je djelovanje pokreta otpora u Evropi. Čuveni francuski filozof Žan Pol Sartr ga je ocijenio kao ”veličanstveni događaj evropske istorije XX vijeka”. Crnogorski ustanak je posebno imao značaj i podsticaj za najbliže okruženje, a KPJ je sugerisala drugim nacionalnim organizacijama KPJ da se ugledaju na crnogorski narod i da krenu u opštenarodne ustanke.

Osim što je mala Crne Gora prije tačno 80 godina pokazala da može da bude iskra pobune protiv tiranije, ovaj ustanak je bio uvod u Narodno-oslobodilačku borbu, u kojoj je počela obnova državnosti Crne Gore, nasilno ukinute 1918. njenim pripajanjem Srbiji.

Neslavna sadašnjost

Pošto smo istakli nekoliko opštih mjesta i napomenuli neke od najslavnijih trenutaka crnogorske istorije, prinuđeni smo da se vratimo u realnost, sadašnje vrijeme, koje nije ni malo slavno i koje u neku ruku predstavlja antipod svih onih vrijednosti koje se vezuju za 13. jul.

Ako je 13. jul simbol  neraskidive i svete veze antifašizma i crnogorske državnosti, onda mi živimo u vremenima kada su dekadencija, negacija i razaranje crnogorskog nacionalnog i antifašističkog bića postale mejnstrim koji državu vodi u neizvjesnost političko-ideološke stramputice.

Nacionalnom i antifašističkom biću Crne Gore zadat je ozbiljan udarac nakon što su 30. avgusta velikosrpske i četnčke političke struje predvođene Srpskom crkvom pokrenule bujicu koja je prijetila da u mrak svetosavskog klerofašizma udavi sve slobodarske ideje na kojima počiva Crna Gora.

Na vlast u Crnoj Gori došli su ljudi  čija politika predstavlja potpunu inverziju trinaestojulskih vrijednosti – poklonici kvislinške ideologije četničkog pokreta Draže Mihailovića, potpomognuti Svetosavskim kultom koji počiva na ideologiji naciste Nikolaja Velimirovića.

Njima je vlast predata na demokratski način bez ikakvih opstrukcija. Mirna predaja vlasti je ubrzo uslijedila, iako su velikosrpsko-svetosavski propagandisti širili priče da ”bivši režim neće mirno otići”, a čak je pominjano i izvođenje tenkova na ulice.

Ruganje antifašizmu

Koliko je 13. jul u sukobu sa ideologijom svetosavske vlasti koja trenutno gura Crnu Goru u mrak klerofašizma, najbolje govori i primjer mračnog, neslavnog događaja koji su u petak organizovali Skupšina i Vlada u Muzičkom centru u Podgorici.

Ironično je što su u sali gdje su se slavile tekovine 13. jula, crnogorska državnost i antifašističke vrijednosti bili reprezetni fašističke svetosavske ideologije i ljudi kojima državnost Crne Gore ne predstavlja povod za slavlje, već za neizmjernu tugu. Stoga i ne čudi što je većina prisutnih uključujući i novopečenog mitropolita Srpske crkve jedva izdržala da priredbu isprati do kraja.

Taj žalosni prijem na kome je svetosavska vlast pokušala da se igra antifašizma i ljubavi prema Crnoj Gori je bila je samo bijedna predstava koja je za cilj imala ideološko blajhanje ravnogorsko-svetosavske politike. Ali to je nažalost slika i prilika aktuelne poltičke situacije u Crnoj Gori, koja je krajnje tužna i kosi se sa tekovinama 13. jula, jer trenutna vlast niti počiva na antifašističkim vrijednostima, a državnost Crne Gore joj je samo trn u oku i nužnost koju prihvataju samo zato što su primorani.

Činjenice su neumoljive

Dakle, na današnji dan stvari stoje ovako:

– Na čelu Vlade je zastupnik retrogradne velikosrpske politike Zdravko Krivokapić koji je na vlast doveden ujedinjenim naporima Srpske pravosavne crkve, pro-četničkog Demokratskog fronta (DF), prikrivenih velikosrba Demokrata, izdajničkog pokreta URA, uz svesrdnu pomoć obavještajno-propagandnih centara bliskih Beogradu i Moskvi.

– Krivokapić je javno na Cetinju priznao da – ”da se on pitao država Crna Gora ne bi postojala”.

– Premijer je čovjek koji je bio u društvu međunarodnog teroriste i velikosrpskog nacionaliste Nikole Kavaje u kući Milete ,,Čiče” Pavićevića na Draču u Podgorici, koja važi za nezvanični muzej četništva, u društvu članova Šešeljeve radikalne stranke i četničkih udruženja.

– Krivokapić je veći dio predizborne kampanje proveo ljubeći ruke srpskim popovima i cjelivajući srpske trobojke.

– Iako je proslavu 13. jula otaljao, na, za njega, veliki praznik Vidovdan u Manastiru Podlastva poklonio se pred spomen-obilježjem strijeljanim pripadnicima njemu ideološki bliskog ravnogorskog pokreta iz Grblja.

– Krivokapić slavi uspjehe sportista Srbije sa ogromni žarom, a nerijetko mu se dešavalo da uspjehe crnogorskih sportista i ne primijeti. Kao što je u nedjelju na Tviteru veličao uspjeh Novaka Đokovića, dok obilježavanje genocida u Srebrenici nije ni pomenuo.

– Krivokapić je fanatik i otvoreni podržavalac organizacije koja se vodi pod akronimom SPC, čiju osnovu djelovanja čini negacija Crne Gore kao države i Crnogoraca kao naroda.

–  Potpredsjednik Vlade je Dritan Abazović osoba koja je zahvaljujući glasovima prevarenih Crnogoraca omogućila da na vlast dođu velikosrpske snage i koja upravo tim snagama i dalje obezbjeđuje legitimitet i učešće u vlasti. A o njegovom ličnom učinku suvišno je govoriti, jer se zaštita nacionalnih interesa za njega svodi na njihovu prodaju.

Čiča Draža, Sveti Nikolaj i svetosavski kult

Primjera koji ukazuju da aktuelna vlast ne zaslužuje da bude pominjana u istom kontekstu sa vrijednostima 13. jula ima beskrajno, a ovom prilikom napomenućemo samo još neke najupečatljivije.

U Vladi imamo ministarku koja je za sebe rekla da je ”žena-četnik”, službenike po dubini koji su u državne institucije uveli praksu veličanja svetosavlja, kađenja kancelarija, objekata, automobila…

Imamo gradonačelnike koji otvoreno podržavaju ravnogorsku ideologiju, smatraju da je 1918.  godina ”praznik ujedinjenja”. Najznačajniji konstituent vlasti je Demokratski front, politički savez koji otvoreno podržava ravnogorsku ideologiju, a stiče se utisak da se sve najvažnije oduke za budućnost države ne mogu donijeti bez saglasnosti Srpske crkve.

Osim što je antihrišćanski nastrojena, treba napomenuti da ta Srpska crkva zastupa radikalnu klero-nacionalističku ideologiju nazvana “svetosavlje” koja je nastala 30-ih godina prošlog vijeka podstaknuta srpskim fašizmom sa Nikolajem Velimirovićem i Dimitrijem Ljotićem kao vodećim ideolozima.

Stoga i ne čudi što je za većinu nosioca nove vlasti Draža Mihailović heroj, nacista Nikolaj Velimirović svetac, a 1918. jedna od najznačajnihih godina u novijoj istoriji.

Duh 13. jula

Ako postavimo pitanje – da li na ovaj najznačajniji praznik u Crnoj Gori ima razloga za slavlje, odgovor se sam nameće – nema previše.

Ipak, u simbolici 13. jula ima sasvim dovoljno argumenata koji mogu da budu dragocjeni podsticaj za ponovno rađanje jednog jačeg i boljeg crnogorskog društva koje će se sa novim žarom vratiti slavljenju antifašizma i napraviti otklon od radikalnog klerofašističkog svetosavlja.

I na Berlinskom kongresu Crnoj Gori se nijesu davale velike šanse, ali niko nije mogao da zanemari ratne i oslobodilačke podvige vrijedne slave i divljenja. Isto kao što je 1941. godine mala Crna Gora bila iskra pobune koja je kasnije zahvatila cijelu Evropu, ponosni crnogorski narod sigurno će naći načina da sačuva sebe i u današnjim teškim trenucima.

Crna Gora je 1878. i 1941. dokazala da ima snage. Samim tim, iz tog nasljedstva nam i ostaje vjera da Crna Gora to zasigurno može opet pokazati…

Uz neprolaznu poruku – SMRT FAŠIZMU, SLOBODA NARODU!

Srećan Dan državnosti!

Uredništvo portala Aktuelno