piše: Goran Popović
Apostolska vlada Zdravka Krivokapića, plus Dritan Abazović, za samo četiri-pet nedjelja svog djelovanja, uspjela je da sasvim uruši princip vladavine prava, te da promoviše princip korupcije na najvišem nivou. Nacional – klerikalni kadrovski kod, nepotizam i nezakonito partijsko zapošljavanje „ po dubini“, te skandali na međunarodnom planu, prateći su nedemokratski deformiteti sa nesagledivim posljedicama za budućnost ove države.
Tajno i nezakonito zaduživanje države za skoro milijardu eura, sa još nerazjašnjenim koruptivnim elementima nekih članova Vlade u tom poslu, nelegalno i samovoljno raspolaganje državnim novcem bez ikakve kontrole, te nepodnošljiva lakoća ukidanja nacionalne avio-kompanije, brljotine su koje trajno mogu oštetiti ekonomiju ove zemlje.
Takođe, nezakonite smjene i imenovanja „po dubini“, kao što je imenovanje direktora Intituta za javno zdravlje koji ne ispunjava elementarne uslove za to rukovodeće mjesto, ili imenovanje jednog političara, predsjednika lokalnog parlamenta, za direktora Agencije za nacionalnu bezbjednost, što je izričito zakonom zabranjeno, ili smjena generala, tek su vrh ledenog brijega „demokratske demontaže“ jednog režima, kako bi se uspostavila druga diktatura u novom, svetosavskom ruhu.
Parlamentarna većina, umjesto da bude kontrolor i korektiv izvršne vlasti, pridružila joj se u kršenju osnovnih ustavnih i zakonskih načela. Skandal sa virtuelnim skupštinskim kvorumom, i Bečićevim arogantnim i nelegalnim preuzimanjem uloge Državne izborne komisije, pokazuje da i u zakonodavnoj vlasti postoji tendencija ka nepoštovanju Ustava i zakona. Hitrina u odbacivanju prijedloga rezolucije o genocidu u Srebrenici i zakona o zabrani fašističkih simbola, kao i oduševljenje zbog usvajanja anticrnogorskih izmjena Zakona o slobodi vjeroispovijesti, odnosno neevropskog Zakona o državnim službenicima, otkriva i skupštinski svetosavsi kod u oblikovanju nove diktature.
O tom fenomenu još u 18. vijeku pisao je irski političar i filozof Edmund Burke: Loši zakoni su najgora vrsta tiranije! U istinitost ove tvrdnje smo se uvjerili u 20. vijeku, kada su Adolf Hitler i njegova Nacional socijalistička partija tridesetih godina unizili njemački Bundestag i donijeli svoje zakone, nakon čega su sva zlodjela koja su činili formalno-pravno bila – legalna!
I onda, kad predsjednik države, u skladu sa svojim ustavnim ovlašćenjima, vrati Skupštini loše zakone na ponovno razmatranje, ili ne potpiše nezakonit opoziv naših ambasadora i isto tako nezakonitu smjenu generala, on postaje smetnja svetosavskim „oslobodiocima“, čini opstukciju „demokratskim procesima“. Jer, po njihovom shvatanju kohabitacija bi trebalo da bude bespogovorno aminovanje svih nepočinstava koje čine, uz idiotsko upozorenje šefu države kako ne treba da se miješa u državne poslove. Apostolska tiranija, plus mali Duče od Ulcinja, tako rezonuju.
Sa punim demokratskim legitimitetom iz 2018. godine Milo Đukanović, međutim, živ i zdrav, još radi svoj posao…
PS: Za kraj još jedno upozorenje Irca Burkea: Sve što je potrebno za trijumf zla jeste da dobri ljudi ne čine ništa!