Većina masovnih ubistava jedva da je postala nacionalna vest u SAD-u, jer se nijesu dogodila na javnom mestu, poput masakra u El Pasu i Odesi u Teksasu i drugih.
U većini ubistava učestvovali su ljudi koji su se međusobno poznavali – bili su to porodični sporovi, nasilje zbog droge ili među bandama ili kada su ljudi svoj gnjev usmjerili na saradnike ili rođake.
U mnogim slučajevima ostaje misterija šta je motivisalo počinitelja.
U 18 masovnih ubistava ubijeni su članovi porodice.
Po statistici tri izvora, poslije ove godine po broju masovnih ubistava na drugom mestu je 2006. godina s 38 takvih ubistava.
Ovogodišnjih 211 ubijenih je iza 224 žrtve 2017. godine, kada se u Las Vegasu dogodila najsmrtonosnija masovna pucnjava u modernoj američkoj istoriji.
Dok je Kalifornija, savezna država s nekim od najstrožijih zakona o oružju u SAD-u, imala najviše, osam takvih masovnih pogibija, skoro polovina američkih država doživjela je masovno ubijanje.
Vatreno oružje je upotrebljeno u svim masovnim ubistvima, osim u osam. Ostalo oružje bili su noževi, sjekire i najmanje dvaput podmetanje požara da bi se ubili ljudi.
Svega devet masovnih pucnjava dogodilo se na javnom mjestu. Druga masovna ubistva dogodila su se u kućama, na radnom mjestu ili u barovima.
Kriminolog i profesor Univerziteta Metropolitan stejt u Minesoti Džejms Densli, rekao je da podaci AP/USA tudej/Nortistern potvrđuju njegova istraživanja. “Ono što ovo čini još izuzetnijim je to što se broj masovnih ubistva povećava dok ostala ubistva opadaju”.
Densli je rekao da smatra da su masovna ubistva djelimično nusprodukt sadašnjeg “perioda ljutnje i frustracije”.