Serijal pod nazivom “Nostalgija”, u kojem se prisjećamo nekih ljepših fudbalskih vremena, vremena u kojem su naše klubove i igrače poštovali najprije u staroj Jugoslaviji, a onda u Evropi i svijetu, vraćamo na stranice Dnevnih novina generacijom Budućnosti iz sezone 1986/87.
Ekipa za svako poštovanje, ekipa od koje su “noge klecale” i najjačima kada bi stizali u glavni grad. Na kraju – ekipa čiji su članovi, većina njih, napravili ozbiljne karijere. Grof Božović, Branko i Dragoljub Brnović, Goran Mišković, Miodrag Radulović, Željko Petrović, Saša Petrović, Željko Janović, Dragan Guzo Vujović, Darko Daca Mugoša, Slavko Vlahović, da ne govorimo o najboljem svih vremena Dejanu Savićeviću.
Izabranici Milana Živadinovića odigrali su jesen za pamćenje – pala je Zvezda na Marakani (2:1), istim rezultatom Hajduk na Poljudu, ali su ih kiksevi protiv subotičkog Spartaka (1:2) i Sutjeske (1:1) kod kuće, kao i neočekivani poraz od Sarajeva (2:1) u posljednjem kolu pred pauzu koštali boljeg plasmana od četvrtog mjesta – sa tri boda zaostatka u odnosu na jesenjeg prvaka – ekipu skopskog Vardara.
Umjesto juriša na titulu, proljeće je donijelo razočaranje, pa su plavi sezonu okončali kao sedmoplasirani. Pamtiće se međutim da su u jednoj sezoni u duelu sa gigantom iz Podgorice pali Crvena zvezda, Hajduk kao što smo već rekli, pa i zagrebački Dinamo pod Goricom u drugom dijelu sezone (2:1)…
“Bili smo tako blizu, a tako daleko od velikog rezultata. Euforija je vladala gradom, tadašnjom Republikom Crnom Gorom. Moglo se nešto uraditi, imali smo dobar tim, ali neki su više voljeli gostovanja po televiziji, provode… nego teren”, pričao je dvije decenije kasnije legendarni fudbaler Budućnosti Dragan Vujović.
Isti tim je bio nadomak trećeg finala Kupa Jugoslavije u istoriji – u polufinalu se međutim ispriječila Rijeka koja je u dvomeču bila bolja (2:1, 1:1).