Izvod iz knjige ”ISPOVEST – KAKO SMO UBILI BOGA”: Neki od zločina SPC

NVO Montenegro International objavila je citate iz knjige Bojana Jovanovića – ”Ispovest – Kako smo ubili boga”

Navodi se da je više od 50.000 je mučeno i ubijeno u više od 500 logora smrti, više od 30.000 silovanih žena, više od milion raseljenih ljudi, a sve se ovo dešavalo sa blagoslovom Srpske Pravoslavne Crkve.

Objavu prenosimo integralno.

MITROPOLIT JOANIKIJE LIPOVAC

Mitropolit Joanikije upravljao je za vreme Drugog svjetskog rata mitropolijom crnogorsko-primorskom, SPC. Za vrijeme rata je otvoreno sarađivao sa italijanskim i njemačkim okupatorima.

Umjesto mirnog, preporučenog pacifičkog stava, govori mitropolita Joanikija doprinijeli su širenju mržnje i gubitka života hiljada Crnogoraca i sveštenika u bratoubilačkom ratu.

„Kod primitivnih verskih fanatika kojih uvek ima dovoljno, reč jednog mitropolita ima veliki odijek i značaj.“

Posle rata mitropolit je pokušao da izbjegne, sa malobrojnim sveštenicima i četnicima zajedno sa Njemačkim trupama sa Balkana. 1945. godine je uhapšen kod Celja sa grupom četnika. Osudjen je na smrt i strijeljan.

SPC smatra ga velikomučenikom.

KO MOŽE BITI SVETITELJ?

SVETITELJ MORA BITI NEPOROČAN I MORALAN

Sveti Maksim Ispovjednik: “Ko je ne okaljane pobožnosti i sa pravim poznanjem drži puta vrline….“

Simeon Bogoslov: „Čovek postaje svet uzdržavanjem od greha i delanjem dobra.“

SVETI MACA KOLJAČ ILI MACOLA 

Srpska Pravoslavna Crkva odlično je znala ko je bio sveštenik Milorad Vukojčić.

SPC je znala da za sveca proglašava koljača i zločinca. Nažalost, za uzor budućim generacijama Srba proglašava se čovjek koji je nožem i macolom krčio put ka velikoj Srbiji.

2005. u manastiru Žitomislić, pred očima cjelokupne zgrožene javnosti nekoliko zločinaca među kojima je bio i sveštenik Milorad Vukojčić Macola, proglašeni su za svetitelje.

Sveštenik Milorad Vukojčić osuđen je na osnovu iskaza svjedoka i očevidaca zločina u Pljevljima i zbog toga je strijeljan.

Umjesto Krsta i kadionice sveštenik je koristio macolu po kojoj je dobio nadimak.

Osamdesetih godina prošlog vijeka sa margina društva SPC se vraća u javni život. Umjesto da se reformiše i očisti od kadra koji je kompromituje kako bi mogla da učestvuje u duhovnoj obnovi naroda, SPC se okreće političarima.

Tokom 90 – ih, SPC je bila najveći zagovornik politike koja je prouzrokovala stradanje i za to nikad nisu odgovarali.

U svakoj situaciji davana je podrška ratnim zločincima.

Patrijarh Pavle koga SPC sprema za kanonizaciju za svetitelja, bio je u društvu ljudi kojima se sudi za ratne zloćine, generala Ratka Mladića i Radovana Karadžića.

Dok se SPC, otvoreno miješa u stvari kao što su kanonizacija blaženika Alojzija Stepinca i protivi se obnavljanju vjerskih organizacija koje su legitimno postojale kao što su Hrvatska Pravoslavna Crkva, Crnogorska Pravoslavna Crkva, dotle pokušava da prikrije zločine svojih sveštenih lica tokom ratova 90-ih godina.

U nastavku možete pročitati dokumenta iz kojih vidite da Nadbiskupija iz Sarajeva potražuje ukradenu arhivu prijeteći SPC tužbom.

Nikada nije do kraja razjašnjeno gdje su završili sakralni  predmeti koji su nestali uz arhivu kao i slike koje su takodje nestale.

Nikada nije do kraja razjašnjeno gdje su završili sakralni  predmeti koji su nestali uz arhivu kao i slike koje su takodje nestale.

Kompletan arhiv posavskih Rimokatoličkih župa od 1898 do 1991, opljačkale su 1992. vojne formacije tadašnje Republike Srpske. Tu su se našle i knjige iz Franjevačke teologije iz Nedžarića.

U prostorijama Srpske Pravoslavne Crkve bila je sakrivena kompletna arhiva sa preko 10.000 dokumenata. Iz dokumenata se vidi da je vojska sa znanjem visokih crkvenih velikodostojnika SPC otuđila zvona Rimokatoličkih crkava, uključujući i Samostanski hram u Plehanu.

Episkopi na čijim eparhijama su djelovale paravojske, a u čije djelovanje su bili uključeni mogli su spriječiti ne samo pljačku nego i progon kao i ubistva Rimokatoličkog stanovništva

Tada su stradali sveštenici Rimokatoličke crkve:

+Ivo Grgurić

+Petar Jurendić

+Marko Šalić

+Filip Lulenda

+fra Alojzije Atlija

+sestra Cecilija Grgić

Sveštenici Tomislav Matanović i Ratko Grgić odvedeni su iz kancelarije i nikad nisu pronađeni.

Arhivar koji je znao za dokumentaciju jeromonah Georgije Stanković, posle saznanja da je učestvovao u više pedofilskih i drugih skandala, što se vidi iz pređašnje dokumentacije premješten je u Hrvatsku gdje je jedno vrijeme obavljao dužnost starješine hrama Svetog Nikole u Karlovcima, 2015 godine, odakle je premješten u Bosnu i Hercegovinu.

ŠTA JE NAMA 9. JANUAR ?

HAŠKI TRIBUNAl I MEĐUNARODNi SUD  PRAVDE, utvrdio je da je na području Bosne i Hercegovine počinjen genocid te da su ga počinile institucije entiteta Republika Srpska, BiH.

Proglašenje paradržavne tvorevine „Srpske Republike BiH“ od strane nelegalnog tijela „Skupštine srpskog naroda u BiH“ 09.01.1992 bio je nezakonit čin jer je na snazi bio Ustav SR BiH koji takve jednostrane političke poteze nije dopuštao.

Nakon toga kreću zločini kakve Evropa ne pamti od Drugog svjetskog rata.

Oko 20.000 Bošnjaka, stanovnika Podrinja, ubijeno je i nestalo u prvim mesecima agresije.

Ratni zločinac Arkan 01.04.1992. zauzima Bijeljinu što je bila uvertira u agresiju na Bosnu i Hercegovinu. Tokom tog zauzimanja najmanje 48 civila Bošnjaka je ubijeno. Procjenjuje se da je oko 10.000 Bošnjaka protjerano iz Bijeljine. Tada su po svjedočanstvu očevidaca srpske nacionalnosti, među kojima su neki i sveštenici SPC, pod kontrolom episkopa SPC srušene sve džamije u Bijeljini. Srušen je čitav blok bošnjačkih kuća na čijem mjestu je SPC sagradila manastir.

1992. godine u Prijedoru je ubijeno više od 3.000 Bošnjaka i Hrvata, među njima 102 djece i 256 žena. U Prijedoru su donesene odluke o osnivanju logora Omarska, Keraterm i Trnopolje. Protjerano je više od 53.000 Bošnjaka i Hrvata.

U Banjoj Luci ubijeno je oko 220 Bošnjaka, a protjerano je 75.000 Bošnjaka i građana hrvatske nacionalnosti.

U Foči su sistematski izvršeni zločini nad Bošnjacima. Protjerano je oko 21.000 Bošnjaka prilikom etičkog čišćenja grada.

Oko 3.000 Bošnjaka je ubijeno, a najmanje 500 se i danas vodi kao nestalo.

U Višegradu je protjerano oko 14.000 Bošnjaka. Ubijeno je oko 1.800, a među njima više od 100 djece.

S područja Zvornika protjerano je 40.000 i ubijeno je oko 4.000 Bošnjaka.

1992. godine skoro svi Bošnjaci, njih oko 20.000 protjerani su iz Bratunca.

Iz Doboja je protjerano 30.000 Bošnjaka i 10.000 Hrvata.

U Srebrenici je počinjen genocid, ubijeno je 8.372, Bošnjaka, a u samo nekoliko dana ostalo stanovništvo je protjerano. Na prvim linijama masakra nedužnog stanovništva koje je bilo u bijegu prema Tuzli naoružan je bio visoki zvaničnik SPC kao i druga sveštena lica. Kasnije su nadgledali odvoženje pobijenih izbjeglica u rudnike iznad Šekovića i miniranje istih da bi se prikrili dokazi.

MITROPOLIT CRNOGOSKO PRIMORSKI AMFILOHIJE RADOVIĆ BLAGOSILJA VOJSKU PRED GENOCID U SREBRENICI

Opsada Sarajeva trajala je 44 mjeseca i bila je jedna od najdužih opsada u istoriji  modernog ratovanja i najduža opsada jednog glavnog grada ikada. Ubijeno je više od 10.000 ljudi, a među njima i 1.601 dijete.

MITROPOLIT CRNOGORSKO PRIMORSKI AMFILOHIJE RADOVIĆ NADLEDA GRANATIRANJE SARAJEVA

Konačni bilans je više od 200.000 ubijenih ljudi. Više od 50.000 je mučeno i ubijeno u više od 500 logora smrti, više od 30.000 silovanih žena, više od milion raseljenih ljudi. Sve se ovo dešavalo sa blagoslovom Srpske Pravoslavne Crkve.