Piše: Boško Jakšić
General je tamo gde mu je mjesto, u zatvoru, ali njegov lik slobodno lebdi srpskim zemljama regrutujući nacionaliste i uznemiravajući sve one koji se pitaju dokle će zvanična vlast u Beogradu da blagonaklono tetoši ekstremiste.
Mnoga ozbiljna pitanja kriju se ispod nekoliko kvadrata beogradske fasade oslikane portretom Ratka Mladića koga jedni slave kao “heroja”, a drugi su pokušali da uklone mural zgroženi veličanjem osuđenog ratnog zločinca i povratkom u ratna vremena.
”Mural mora pasti”, poručivali su građani i aktivisti za ljudska prava Beograda, ali obilježje srama opstaje zahvaljujući vlastima. Ministarstvo unutrašnjih poslova je zabranilo akciju pod otužnim izgovorom odbrane “reda i mira”.
Čijeg reda i mira? Vlast se preko noći pretvorila u zagovornika sloboda i licemjerno drži ekvidistancu prema muralu kroz koji se prelama suština odnosa države prema zločinima poslednjih ratova, prema pomirenju u regionu, prema novijoj istoriji i ulozi pojedinih Srba u njenim najmračnijim epizodama.
Ne radi se o suočavanju sa prošlošću, kako se često čuje. Svi se suočavaju sa prošlošću samo jedni na jedan, drugi na drugi način. Radi se o zvaničnoj politici koja se na razne načine obavezala da neće štititi ratne zločince. Ta obaveza se stalno minira.
Rat sprej-bočicama eskalirao je u centralnoj beogradskoj opštini i prenio se sa fronta Srebrenice u Prvi i Drugi svjetski rat, dok vlasti mirno posmatraju najnoviju orgiju nacionalizma. Srbiji prijeti da se svrsta na pogrešnu stranu istorije.
Kada je Mladićev mural protresao Beograd, uznemirio Srbiju i zabrinuo susjede i demokratski svijet, osvanule su – pod zaštitom noći i nadležnih – još dvije urbane freske: Draže Mihailovića i vojvode Živojina Mišića. Prva nosi potpis četničke pjesme “Sve su straže…”, druga tekst: “Generale, opkoljeni smo! Odlično, rođeni moj, sad možemo da napadamo u svim pravcima!”.
Ispade da su nacionalisti u crnom opkoljeni, ugroženi. Oko njih razuzdani aktivisti koji pričaju o genocidu, sve izdajnik do izdajnika. Napadaj u svim pravcima!
Izbor likova tumačim kao potvrdu organizovanosti i promišljenosti nalogodavaca. Vraćanje u Drugi svjetski rat na strani četnika i mural nacističkom kolaborantu logičan su iskaz velikosrpskog nacionalističkog omraza prema partizanima koji su, da ih podsjetim, pobjednici tog rata.
Vraćanje u Prvi svjetski rat i na slavnog pobjednika kolubarske bitke zamišljeno je da začepi usta kritičarima Mladića i Čiče. Triptih u Njegoševoj ulici objedinjava tri lika kako bi se svaki pokušaj njihovog uklanjanja predstavio kao udar na srpstvo. Providno je to i jadno.
Ranija demokratska vlast je, htjela to da prizna ili ne, omogućila uspon četništva po Srbiji. Onda je ravnogorski pokret počeo da caruje i po Republici Srpskoj, gde je general Mladić ratovao pod istom onom kapom vojvode. Na kraju je završio kao komandant genocida.
Tako glasi kvalifikacija sadržana u presudi suda Ujedinjenih nacija, ali sistematski je propuštana šansa da javnost Srbije bude upoznata sa svime što se tokom rata događalo u Bosni i Hercegovini. Kobno prećutkivanje i nespremnost na suočavanje sa punom istinom ponovo se iskazalo kada vlast demokrata nije imala hrabrosti da učini moguće bolan, ali neophodan rez.
Skupština Srbije je marta 2010. na prijedlog Demokratske stranke, usvojila Deklaraciju o osudi zločina u Srebrenici koja se poziva na presudu Međunarodnog suda pravde. Presudom je utvrđeno da je u Srebrenici jula 1995. izvršen genocid, ali u tekstu se osuđuje zločin na način utvrđen presudom pomenutog suda, bez pominjanja termina genocid.
Postavljen je pravni temelj osporavanju genocida. Kako tada, tako i danas. Skupština Srbije je u oktobru odbila raspravu o rezoluciji o genocidu u Srebrenici. Naravno da takva vlast traži da se hrvatski član Predsedništva BiH Željko Komšić izvini što je prekinuo intervju sa novinarom Tanjuga koji je poricao genocid.
Zašto bi vlast dopustila da se ukloni sramni artefakt generalu koji je bio osvjedočeni heroj sadašnjeg predsjednika Srbije? Svi pamtimo kako je table na Bulevaru Zorana Đinđića prekrivao afišama “Bulevara Ratka Mladića”.
Bio je to poziv nacionalistima da nekog kasnijeg dana oslikaju generala u centru Beograda. Samozvani branitelji, a suštinski rušitelji srpstva, stvorili su one koji žive u uvjerenju da je Mladić heroj, razjarene mlade ljude kojima nacionalizam uništava razum.
Vlasti izdaju indulgencije i ohrabruju ekstremizme prikupljajući glasove za izbore.
Upozoravam da režim tako na sebe preuzima ogromnu odgovornost. SNS-ov regrutacioni centar dobija birače, a Srbija nove indoktrinirane nacionaliste koji, za razliku od onih na vlasti, i ne pamte strahote posljednjih ratova.
Opasna je to i kratkovida igra u kojoj se vlast sada razotkriva. Krivica zbog koje će, kad-tad, neko morati da odgovara. Jednom se, posle onih godina, pokazalo ko je u pravu. Pokazaće se ponovo.
Ne grade se ove ocjene samo na vračarskom muralu Mladiću i desetinama njegovih slika širom Srbije. Ozbiljno su poremećene elementarne moralne vrijednosti. Ovo je zemlja u kojoj je voditeljka jedne televizije sa nacionalnom frekvencijom očarana tortom koju je poslao Milorad Ulemek Legija koji u zatvoru služi kaznu od 40 godina zbog ubistva Zorana Đinđića. “Džentlmenski”, komentarisala je ona ne skidajući osmijeh. “Taj gest je stvarno poseban.”
”Stvarno je posebna” i peticija za oslobađanje još jednog “srpskog heroja”, Legijinog kolege i premijerovog direktnog egzekutora. Njen inicijator, još jedan osuđenu ratni zločinac, Dragan Vasiljković u Banjoj Luci je otvorio kancelariju “Fondacije kapetan Dragan”.
Pomagat će Fondacija “utamničenim srpskim herojima koji su po kazamatima širom sveta samo zato što su branili srpske interese, noseći srpsku uniformu i boreći se pod srpskom zastavom”. To što su neki od njih počinili najteže ratne i zločine protiv čovječnosti nema veze.
Zašto se zvanični Beograd nije oglasio povodom 30. godišnjice razaranja Vukovara? Zašto predsjednik Srbije nije htio da sijledi primjer patrijarha Porfirija koji je vjernike SPC-a zamolio da zapale svijeće za sve stradale u Vukovaru?
Kontinuitet jedne nacionalističke politike potvrđuje odnos srpske vlasti prema ratnim zločinima. Pričaju o budućnosti, a guraju u najtamniju prošlost. Nova Nacionalna strategija za procesuiranje ratnih zločina u Srbiji 2021.-26., usvojena u oktobru, pala je na prvom ispitu. Ako je general Mladić ikona ove vlasti, u ozbiljnom smo problemu.
Srbija se budi! ŽIVELA SRBIJA!!!