Latinka Perović, jugoslovenska i srpska istoričarka i političarka preminula je u ponedjeljak, 12, decembra, u Beogradu u 90. godini, objavio je dnevnik Danas, čija je izdavačka kuća DanGraf objavila 2015. njenu knjigu “Dominantna i neželjena elita”.
Rođena je u Kragujevcu 4. oktobra 1933.
Završila je studije istorije i doktorirala na Fakultetu političkih nauka Univerziteta u Beogradu 1975. godine.
Sa samo 27 godina bila je predsjednica Antifašističkog fronta žena Srbije (AFŽ). Obavljala je dužnost sekretara Saveza komunista Srbije od 1968. do 1972. godine.
Nakon gušenja Hrvatskog proljeća (MASPOK) 1971. godine, uslijedila je i čistka srpskih liberala.
Dana 18. oktobra 1972. godine, objavljeno je pismo Josipa Broza Tita upućeno članovima SKJ, kao poziv na borbeniju partiju, “demokratski centralizam” i veći nadzor SKJ nad društvom, a zatim su uslijedili njegovi razgovori sa rukovodiocima SK Srbije i SR Srbije.
Osam dana kasnije, 26. oktobra 1972. godine, ostavke na partijske i državne funkcije su podnijeli Marko Nikezić (predsjednik CK SK Srbije), Latinka Perović (sekretar CK), Bora Pavlović (sekretar Gradskog komiteta Beograda), zatim i savezni sekretar inostranih poslova Mirko Tepavac, a iz solidarnosti povukao se i Koča Popović.
Nikada se nakon toga više nije vratila u politiku. Bavila se istorijom društvenih ideja u Srbiji, ideologijom ruskog narodnjaštva, rusko-srpskim revolucionarnim vezama i procesima modernizacije Srbije u drugoj polovini 19. vijeka.
Uz desetine članaka i rasprava objavila je deset knjiga.
Radila je na Institutu za istoriju radničkog pokreta – Beograd od 1976. do 1998. godine, a od 1993. do 1998. godine bila je glavni i odgovorni urednik časopisa Tokovi istorije.
Tokom 1990-ih godina, bila je opoziciono orijentisana prema politici režima Slobodana Miloševića.
Sa obnovom višestranačja, ponovo je ušla u društveni i politički život, ali na diskretan način. Bila je član Političkog savjeta Liberalno-demokratske partije i Građanskog demokratskog foruma.
U knjizi “Dominantna i neželjena elita” analizirala je 13 ličnosti – koje su na različite načine obilježile epohu komunizma i zakasnele demokratske tranzicije – od Dobrice Ćosića, koji predstavlja dominantnu elitu, preko Marka Nikezića, Koče Popovića, Milovana Đilasa, Ivana Đurića, Slobodana Inića, Ivana Stambolića, Olge Popović Obradović, Sime Ćirkovića, Novaka Pribićevića, Zorana Đinđića, Bogdana Bogdanovića i Radomira Konstantinovića, koji pripadaju drugoj, neželjenoj, eliti.
Riječ je o ljudima različitih generacija koje spaja ideja o Srbiji kao uređenoj demokratskoj državi, kazao je na promociji urednik izdanja Grujica Spasović, dodajući da svaki portret ima tri nivoa priče – biografske podatke, analitičke tekstove i autorske tekstove, koje su oni izgovorili ili napisali.
Rascjep među ličnostima okupljenim u knjizi je izraz nikada riješene dileme kuda će Srbija krenuti, rekli su recenzenti.