Ako EU ne reaguje, na Balkanu bi se zbog agresivne politike SPC i Srbije moglo opet zapucati

Piše: Robert Frank (Glas Istre)

U nekim drugim okolnostima vijest dana, nedjelje i mjeseca bila bi Crna Gora. Mala država s balkanskog juga, ne veća od dijela nekog milionskog grada na istočnoj američkoj obali i s brojem stanovnika koje se, u blago ciničnoj varijanti, gotovo može prebrojati te svakome zapamtiti ime i prezime.

Zbog onoga što se upravo događa unutar njenih granica, kao i zbog rasta napetosti na krilima prosrpske hegemonističke politike spremne porobiti ili u vazalni odnos dovesti ponosne Crnogorce, njihova Crna Gora bila bi na nivou evropskih događanja opravdano i bez ikakvog pretjerivanja tema dana, nedjelje i mjeseca, kad se istovremeno s krizom u državici koja je ušla u NATO, a htjela bi u EU, ne bi odvijalo američko napuštanje Avganistana i njegovo prepuštanje brutalnim talibanima.

Crna Gora bi u ovim trenucima zasluženo okupirala evropske mainstream medije da se trenutno ne zbrajaju pozitivni i negativni učinci vladavine dugogodišnje, jedine prave, neokrunjene evropske carice, njemačke kancelarke Angele Merkel koja je na svom oproštaju posjetila Kremlj i s Vladimirom Putinom odigrala zadnju, dvadesetu po redu, zajedničku utakmicu s uvijek prećutno dogovorenim neodlučenim rezultatom, gdje niko ne smije ni pobijediti ni izgubiti.

U sjeni igre velikih, maleni pate. Ta je nezahvalna uloga zapala Crnu Goru, podijeljenu crnogorsko-srpskim nerazumijevanjem i netrpeljivošću. Ta je uloga “malene države s ivice” pripala Crnoj Gori, kao zadnjem vojno-političko-vjerskom poligonu na kojem će recentna srpska vlast – potpomognuta Srpskom pravoslavnom crkvom koja je zagovarajući velikosrpsku politiku puno bliža kalašnjikovu nego oltaru – pokušati zaokružiti neslavan, stupidni, suštinski neostvarivi, ali opasni plan “srpskog sveta”.

Nije prioritet

Po svim ovim parametrima evropska vijest dana, nedjelje i mjeseca trebala bi biti Crna Gora, čija bi se unutrašnja kriza, u cilju deskalizacije, trebala internacionalizovati. I bila bi Crna Gora makar i kao kuriozitet evropski važna tema da svjetski politički prioritet nije analiza višegodišnjih, komplikovanih te međusobno toplo-hladnih odnosa Njemačke i Rusije. Tako, kad je posrijedi saradnja oko nabavke i transporta gasa, Njemačka i Rusija postižu dogovore. Zbrajaju se milijarde eura obostrane koristi.

Kad se pak radi o ljudskim pravima te likvidaciji nepoželjnih novinara i opozicionara, što bi trebala biti tema koja ih više udaljava nego gas spaja, Merkel i Putin za javnost namjeste ljute face, naprave pokoju grimasu, odglume golemo razočaranje nakon kojeg svako sa svojom stranom slavodobitno proslavlja još jedan remi velik kao pobjedu. Da se upravo sada ne priprema završni račun političko-ekonomske trgovine Merkel i Putina, te da je koronavirus u potpunosti stavljen pod kontrolu, evropska vijest dana, nedjelje i mjeseca bila bi Crna Gora. U tu malu državicu, evropskim birokratima vjerovatno krajnje egzotičnu, po brzom i uhodanom receptu sjatio bi se sav krem evropske diplomatije. U ugodnoj atmosferi Svetog Stefana užurbano bi se tražio model sprječavanja još jednog krvoprolića u režiji velikosrpske politike, upravljane iz dva uvijek ista, paralelna i interesno uglavnom podudarna centra moći: Srpske pravoslavne crkve i službenog Beograda.

Nekako se čini da su ponosni i naivni Crnogorci dugo vremena krivo mislili, ili su se tome samo nadali, da su se riješili utega srpske hegemonije. Nažalost, dokaza da nije tako i da je gubitkom Kosova upravo Crna Gora kompenzacija za još jedan srpski političko-vojni poraz, i više je nego dovoljno. Umnožavaju se, fakat za faktom, na dnevnom nivou. Paralelno s time, poznatija po neefikasnosti nego po prepoznavanju važnih od nevažnijih tema, evropska birokratija se ne oglašava o tome što se događa u Crnoj Gori. Potpuni EU muk. Ova kriza, kao još jedna u nizu uzrokovanih problematičnom i iskvarenom srpskom politikom, prolazi tako da se niko njome ozbiljno ne bavi. Kao da se zaboravlja koliko je bilo mučno iskustvo koje je stečeno gotovo u svim republikama bivše države natopljenima krvlju žrtava agresivne srpske politike.