SAMARDŽIĆ ZA AKTUELNO: Apostolska kvislinška koalicija iz 2020. radi po stavkama, uloga Mandića je da Crna Gora uđe u sastav ”srpskog sveta”

Da je proteklog janura 2024. godine primjetna renesansa srpskog nacionalizma u Crnoj Gori smatra osnivač političke organizacije Glas, istoričar i profesor Univerziteta u Beogradu Nikola Samardžić. On je u razgovoru za portal Aktuelno ukazao na neustavno obilježavanje Dana Republike Srpske, unošenje trobojke u kabinet predsjednika Skupštine, te zabrinjavajuće elemente poput “svetosavskog bala” gdje se promovišu pjesme koje pozivaju na etničko čišćenje. Profesor Samardžić povezuje ove pojave sa nacionalističkom hegemonijom koja je, prema njegovim riječima, počela još u avgustu 2020. godine.

SAMARDŽIĆ: Agresija te propale politike koordinisana je sa agresijom ruske agenture, i u bivšoj Jugoslaviji, i u EU, gde su protesti poljoprivrednika upravo dobili podsticaj medija i dela javnosti pod uticajem Ruske Federacije. Svetosavski kult, koji postaje zvanična alternativa hrišćanstvu, svakom hrišćanstvu, oživeo je u jednom sličnom vremenu, sredinom tridesetih XX veka, pod uticajem galopirajućeg nacizma, kulture italijanskog fašizma, i rastućeg antisemitizma koji je poturala ruska caristička emigracija. U Crnoj Gori, koliko se sećam, samo su Đukanović i nekolicina njegovih saradnika, do kojih on inače nije dovoljno držao, pa je i on stradao, videli u atentatu na premijera Đinđića početak tog procesa. Od osamostaljenja 2006. Crna Gora nije umela da vodi politiku čistih računa, pre svega zbog svoje ibeovske i, generalno, partizanske tradicije, koju je nespretno unosila u proces evropeizacije, a to nije činila nijedna odgovorna država nekadašnjeg sovjetskog lagera. Jednostavno, kad prošlost ostavite za sobom, ostavljate je u paketu. Drugo, pojedini dužnosnici DPS-a bili su promoteri ruskog interesa, koji je u jednom periodu bio finansijski privlačan. Time ste u organizam obnovljene države uneli još jedan virus dekadencije i dezintegracije. Zanimljivo je i da je Crna Gora neoprezno integrisala izbeglice iz BiH, i oni su, u pojedinim slučajevima, ušli u prve redove države koja ih je zbrinula, umesto da imigracijom upravlja s polazišta ekonomskih, kulturnih ili prosvetnih potreba.

AKTUELNO: Na sve ove manifestacije nacionalističke, velikosrpske hegemonije premijer Milojko Spajić odgovorio je nonšalantno da ga to ,,ne interesuje”. Da li je u pitanju neodgovornost i glupost premijera, ili možda namjerna pasivnost?

SAMARDŽIĆ: Ne razumem tu detinjastu opčinjenost Spajićem koji je jedan od apostola Amfilohija Radovića, jednog od stubova Miloševićevog zločinačkog režima i svakoga sličnog režima koji je usledio nakon Miloševićevog pada. Ako postoje suprotstavljene struje u vlasti, Spajić, Milatović, Abazović i ono krme, svi su oko istog plena i sa istom idejom. Kao državljanin Republike Srbije, nemam ništa protiv da ponovo budemo u istoj državi. Ali će ta država ponovo biti tamnica ljudskih sloboda i prava, zapuštena, prljava, izolovana kleroboljševička ruska gubernija.

AKTUELNO: Kako u tom kontekstu, vidite politički pravac koji predvode čelnici pokreta Evropa sad, koliko taj put vodi ka Evropi? Koliko su Spajićevi potezi “evropski” s obzirom na to da je za predsjednika Skupštine stavio Andriju Mandića koji unosi trobojku u svoj kabinet i ponovo najavljuje uvođenje srpskog jezika kao službenog – u Crnoj Gori?

SAMARDŽIĆ: Posmatrao sam, u proteklim godinama, dok sam povremeno boravio u Crnoj Gori, nastanak pokreta Evropa sad. Uvek sam bio u čudu, kako vlast koju je nosio DPS, i institucije koje su se zaklele na vernost državi, njenim simbolima i slobodi, tolerišu tako intenzivan rad stranih agentura, iz Srbije, mislim i na tajnu državu i na tajnu crkvu, Bosne, Rusije, štaviše odmetnutih delova struktura Hrvatske. Guslanjem o identitetskoj politici, moje je uverenje, zapostavili ste rad na odbrani vitalnih interesa, a ja ih vidim, svedeno, na prioritet ulaska Crne Gore, kao nezavisne i uređene države u EU. Kako će se zvati vaš službeni jezik, to je stvar unutrašnjih odnosa koji su prepušteni strancima, ali i onom delu crnogorskog društva koji drži do ibeovskih i, generalno, kvislinških tradicija, koje su u Crnoj Gori starije od Drugog svetskog rata. Mogu i o pojedinostima, ali me o tome nikad niko nije pitao. Ne mogu o vašim identitetskim jadima, mene to ne interesuje.

AKTUELNO: Mandić je skoro pisao i predstavnicima zemalja Kvinte govoreći kako je rad tijela na čijem je čelu doprineo dobrim povratnim reakcijama od EU partnera na posljednjem samitu, a sa druge strane javno krši Ustav ističući trobojku u svom kabinetu. Kako to komentarišete?

SAMARDŽIĆ: Njegova uloga je da Crna Gora uđe u sastav Srpskog sveta u okviru Ruske federacije. On je neprijatelj EU i EU bi morala s njim istovetno da postupa.

AKTUELNO: Na udaru se nalazi i Fakultet za crnogorski jezik i književnost, a partije profesionalnih Srba u Crnoj Gori sve češće pominju uvođenje srpskog jezika kao službenog. Što je po Vama cilj takve kampanje?

SAMARDŽIĆ: Apostolska kvislinška koalicija iz 2020. radi po stavkama. Jedna po jedna. DPS je debatni klub ispred Spajićevog kabineta, čekaju da im usliši, a neće. Mora se ustati s tih kolena. Do 2020, DPS je tolerisao dovlačenje profesora iz Srbije, Bosne i Hrvatske, pre svega političkih nauka, koji su realizovali naloge Vučića i Vulina, dok su Vučić i Đilas preuzimali medije. Posredstvom televizija Pink, Prva i Vijesti, dobili su Crnu Goru na tacni. Još 2019. poslao sam Đukanovićevom kabinetu linkove crnogorskih medija u kojima sam bio izložen ne samo političkoj nego i dehuhumanizovanoj kampanji uvreda i pretnji. Najviše ih je bilo iz medija kojim kontroliše aktuelni rektor državnog univerziteta Božović. Tako su dovlačili udbaše na UDG, koji je slovio za Đukanovićev biznis, iako je on negirao svaki svoj uticaj. Sve su iza leđa, a javno. O tome mogu uvek u pojedinostima.

AKTUELNO: Čini se da se formirao konsenzus, kako u najvećem dijelu domaće javnosti, tako i u međunarodnim krugovima da su izbori u Srbiji pokradeni, a posebno je eksplicitna krađa u Beogradu, gdje su ljudi iz drugih država dolazili da glasaju. Ali čini se da to ne smeta Vučiću i njegovom SNS-u da formiraju vlast i da ga niko iz međunarodne zajednice pretjerano ne kritikuje. Kako tumačite tu dvosmislenost zvaničnih poruka Zapada u odnosu na njihova konkretna djela i da li je to poruka da se krađa isplati?

SAMARDŽIĆ: Vučić je i dalje jak na Zapadu, kupio je neke zvaničnike, ili je to već učinila ruska agentura. Kompletna struktura EU je iz vremena Angele Merkel koja je, na Zapadu, najviše doprinela širenju i uspostavljanju ruskog malignog uticaja. Von der Leyen i Borrell su samo zatečeni u raskoraku, kad je pre dve godine Rusija napala Ukrajinu. U Beogradu se lako kupuju ambasadori, poslednji ambasador EU koji je savesno obavljao dužnost bio je Michael Davenport, do 2017. Za interese Vojislava Koštunice i Borisa Tadića, u godinama koje su bile veoma važne i osetljive za Crnu Goru, radili su američki ambasadori William Montgomery, posle njega i Mary Warlick čiji je muž istovremeno službovao u Bugarskoj, pa su bili i u sukobu interesa. Boris Tadić, predsednik Demokratske stranke, srbijanski Bečič, i Đilasov kum poznat kao ”Brale iz sela Smać”, uspostavili su osnovu udbaške kleroboljševičke fašističke strukture u Crnoj Gori. Tadić i Koštunica, u saradnji s tadašnjim patrijarhom Pavlom, vršili su brutalne, nezakonite pritiske kako ne bi prošao referendum 2006, kojom je zvanično kosovizirana srpska politika, a Srbija i njena zona uticaja ubačeni u jazbinu Putinovih interesa. Takav je i aktuelni izborni proces, samo brutalan u onoj meri u kojoj je Vučić uništio sve institucije, kako su mu to pripremili njegovi prethodnici. Nadam se da Evropski parlament neće prihvatiti rezultate izbore i da će EU, USA, GB odbiti da priznaju legalnost i legitimitet tako uspostavljene vlasti. Svestan dubine korupcije i ruskog malignog uticaja, samo se nadam.

AKTUELNO: Iako gotovo svakodnevno od najviših zvaničnika u Srbiji čujemo da ,,nikad neće priznati nezavisnost Kosova”, nakon uvođenja kosovskih tablica i ukidanja dinara, čini se da nije ostalo mnogo toga da ,,se ne prizna”. Kako tumačite taj, čini se licemjeran odnos prema pitanju Kosova od strane srpskih vlasti?

SAMARDŽIĆ: Vučić je jedini raspolagao tim političkim i istorijskim udboradikalskim kapacitetom, da sprovede odluke koje će Kosovo učiniti nezavisnim od Srbije, i kako bi Kosovo ušlo u EU i NATO, a prvo u Interpol. Zato je njegov dolazak na vlast 2012. imao smisla. Ako smo izgubili sve te godine, a najmanje one od 2016. kad je Vučić ponovo i definitivno podivljao, ako su nam razorene institucije, a prezaduženi kod KP Kine (ja im to ne bih vraćao, nemaju kome ni da nas tuže, ne mogu nam ništa), možda se sve ovo isplatilo. Nezavisno Kosovo je potrebno Srbiji kako bi ona prihvatila činjenice i o novijoj i o starijoj prošlosti, kako bi se obesmislili kosovski i svetosavski mit, kako bi Srbija normalizovala politiku i institucije, kako bi se suočila s neminovnošću pripadnosti Evropi. U istom smislu, potrebno je i Crnoj Gori.

K.P.