Klatno

Za aktuelno.me

Piše: Slobodan L. Jovanović

Nakon 21. maja i dvije različite slike proslave državnosti, jedne zvanične u Podgorici i druge u organizaciji različitih društvenih grupa i pokreta na Cetinju, samo smo još više svjedoci u kojoj je mjeri crnogorsko društvo komplikovana jednačina sa mnogo nepoznatih. Potonji izbori, ne da nijesu razriješili nagomilane strasti i donijeli smirenje, već su, naprotiv, zaoštrili sve uzroke i nesporazume koje su crnogorsko društvo i prije njih činili nestabilnim, ranjivim i smanjene sposobnosti za napredak. I u ekonomiji, i u svim drugim oblastima života. Slobodno se može reći da su protesti koji su počeli šatorima pred Skupštinom prije šest godina i trajali narednih pet godina koštali crnogorsku ekonomiju i građane stotine miliona eura i života i zdravlja mnogih građana u potonjoj godini od tih pet.

Proslava u Podgorici je ogolila poraznu činjenicu da sadašnja vlast u Crnoj Gori nema, ili ima neznatnu podršku onih kojima je 21. maj sveti dan kada je Crna Gora povratila svoju državnost i nezavisnost nakon jednog stoljeća. Činiti vlast u ime onih koji nijesu privrženi svojoj zemlji je potpuno iščašena pozicija, nepoznata u sferi racionalnog poimanja politike, što dovodi tu istu vlast u poziciju oksimorona: po difoltu bi trebalo da radi na jačanju Crne Gore, njene državnosti, ugleda, suvereniteta i bezbjednosti, kako spoljne, tako i unutrašnje, a sa druge strane treba da odgovori apetitima onih koji su je izglasali, da blagonaklono gleda i ne reaguje na akte kojima se unižava država i destabilizuje potezima u korist druge države i da kažnjava one koji iskazuju ljubav prema Crnoj Gori.

Sadašnja vlada Crne Gore je dijelom, bar se tako tvrdilo u nekim krugovima, to postala zbog nezadovoljstva građana mnogim aspektima vladavine bivše vlasti i zbog potrebe da se napravi diskontinuitet sa načinom njene vladavine. Odnosno, govoreno je da ona treba da obezbjedi pravnu funkcionalnost države, poštovanje prava i jednak odnos prema svim građanima, ukine diskriminaciju po bilo kom osnovu, da smanji podjele koje je, navodno, producirala prošla vlast, ukine partiokratiju i zapošljavanje po političkoj podobnosti, smanji korupciju, kriminal, itd.

Sve ono čime su retorički mazane oči građana Crne Gore ne da nije ispunjeno, nego se čini da Crna Gora danas izgleda dalje od proklamanovanog nego ikad. Podjele su sve dublje i dublje, oni koji su glasali za postojeću vladu i koji su joj dali legitimet u Parlamentu sve su rješeniji i beskrupulozniji u urušavanju svega što je postignuto u posljednjih 15 godina u afirmaciji crnogorske države i njene posebnosti, suprotno od neiskrenih tirada o tome kako je to i njihova država kojoj su privrženi, dok sa druge strane, u crnogorskom i manjinskom nacionalnom korpusu sve više i više raste ljubav prema svojoj državi, energija koja kipti od želje da je odbrani od namjere da joj se promjeni istorijski habitus i ona postane dio nekog drugog »sveta«.

Proslava na Cetinju je snažan odgovor na političku situaciju u Crnoj Gori i nevjerovatnu drskost i beskrupuloznost u donošenju odluka i načinu vladanja, ne obazirući se na mišljenje najmanje pola stanovništva Crne Gore. Svako razuman bi prednost u samo jednom poslaniku u Parlamentu razumio kao tanku podršku, tim prije što dobar broj glasača Ure nije zamišljao ulogu Ure kao trojanskog konja anticrnogorske politike, i vrlo oprezno pristupao radikalnim potezima u promjeni državnog karaktera, kadriranju institucijama i protežiranju svoje ideologije i vjerske orjentacije. Ideja da se promjenom kadrova, zastrašivanjem, prijetnjama otkazima mogu zaplašiti svi zaposleni po državnim institucija i obezbjediti potpuna lojalnost je nerazumna  i samo je pitanje vremena kada će to vlast osjetiti na svojoj koži.

Mladost i energija koja je viđena na Cetinju nedvosmisleno pokazuje da neće proći strategija Vlade da se unošenjem straha, represijom i diskriminacionim ponašanjem policije i kažnjavanjem pacikifikuje opšte nezadovoljstvo. Ono što je pisac ovih redova vidio u očima mladosti na Cetinju je, prije svega, energija i riješenost. Umjesto respektovanja te energije i riješenosti, vlast ih očito ignoriše i svojim namjerama o prekompoziciji Vlade, voljom partija koje su je izabrali i zbog njihovog nezadovoljstva tobožnjim kontinuitetom sa prošlom vlasti, što je očigledna nebuloza, namjerava se uvesti u nju još ideološki radikalniji političari. Kao da živimo u potpuno odvojenim svjetovima i ignorišemo realnost, podižu nivoe nepomirljivosti dvije političke i nacionalne opcije i dovodeći društvo na ivicu fizičkog obračuna.

Umjesto da napuštanje četiri istaknuta člana Ure osvjesti rukovodstvo partije  i samog Dritana Abazovića, oni i dalje istrajavaju u ulozi poluge u  sprovođenju katastrofe u koju uvode Crnu Goru i sigurnim korakom slijede sudbinu Pokreta za promjene. Plašim se da sve više i više postaju taoci svoje politike, sa velikom izvjesnošću da postanu i žrtve ukoliko se drznu da izađu iz tog kruga. Nema sumnje da će se noktima držati da opstane vlast jer na nekim sljedećim izborima mogu biti parlamentarna stranka samo kao dio koalicije oko Demokrata ili DF-a. Kao i da nema sumnje da se niko iz Ure neće, iz istih razloga, usuditi da po savjesti promjeni stranu u Parlamentu. Oružje velikosrpskih nacionalista je uvijek bilo golo nasilje.

Neko je na jednoj beogradskoj televiziji izjavio u vrijeme tzv. litija rekao da se u Crnoj Gori nacionalno klatno između Crnogoraca i Srba uvijek vraćalo na drugu stranu ako bi se previše zateglo na jednu stranu, objašnjavajući masovnost litija prećeranim promovisanjem crnogorskog identiteta. Možda je to nekome iz Beograda tako to izgledalo, oni koji malo bolje poznaju vladavinu DPS-a i njihovih koalicionih partnera u vlasti ne dijele taj stav, ali je sigurno da masovnost proslave na Cetinju i dominantno prisustvo mlađih od 30 godina pokazuje da je to klatno previše zategnuto na drugu stranu od crnogorske. I ne samo to, nego se još više i više zateže.

Nerazumno je ignorisanje situacije u kojoj se podjeljenost zaoštrava u toj mjeri da se đeca od malih nogu indoktriniraju nacionalim egzaltacijama. Stalno mi se vrti pred očima slika onog dječaka iz podgoričkog vrtića koji u kameru TV Vijesti, na temu prirode i društva, kaže da njegova porodica živi u Podgorici i da su Srbi!!! Kao i slika u TV emisiji o sukobu Palestinaca i Jevreja u kojoj Palestinci driluju đecu od malih nogu da mrze Jevreje. Sadašnja vlast upravo ekstremno doprinosi tome. Prvo se dozvolilo da se đeca zloupotrebljavaju u vjerske i političke svrhe i da se truju odmalena, da bi to kroz protok vremena postalo obostrana pojava. Bude li se tako nastavilo Crnu Goru očekuju u budućnosti samo još jači antagonizmi i njegove posljedice. Činjenica je da se tokom devedestih u Crnoj Gori profilisao narasli srpski identitet i on se mora uvažiti. Crna Gora može opstati kao građanska država samo ako uvažimo tu činjenicu da u nekada jednoznačnom korpusu stanovništva postoje dva identiteta i da oni moraju egzistirati uvažavajući jadan drugi. Ne kao što danas srpski identitet želi da poništi crnogorski, već da paralelno egzistiraju i obogaćuju multietnički karakter Crne Gore. Plašim se da većina građana ne razumije da je to jedini put koji vodi državu Crnu Goru ka boljoj budućnosti i uspješnijem društvu.

Zabranjeno je kopiranje i korišćenje objavljenog sadržaja bez saglasnosti redakcije portala Aktuelno.me i autora teksta