Stado malo, bravi slabi

Piše: Goran Popović

Ako je neko još, iz prečiste predanosti vjeri, gajio iluziju o “božjim” namjerama Amfilohija i njegove mantijaške legije srpskih popova u Crnoj Gori, minule neđelje mogao se definitivno uvjeriti da ovdašnja Srpska crkva nije posvećena “svetinjama”, religijskim, biblijskim temama i zavjetima, već da dominantno preferira ulogu ilegalne parapolitičke organizacije sa prevashodnim ciljem da Crnu Goru vrati pod okrilje velikosrpskog nacionalistilčkog projekta, nakon “Načertanija” sada rifrešovanog kao “srpski svet”.

Ispostavilo se, naime, u posljednjim pregovorima sa Vladom, da im nijesu problem svetinje, već registracija u suverenoj državi Crnoj Gori. To bi za njih, kao terenske izvođače radova na novom projektu “srpskog sveta” na Balkanu, bio najstrašniji poraz i definitivno priznavanje neuspjeha u “zapišavanju” projektovane teritorije velike Srbije. Jer, registrovanjem u Crnoj Gori, kao što su to, recimo, uradili u Hrvatskoj, definitivno bi priznali ovu državu, njenu vlast, Ustav, zakone i granice. A cilj im je da sve to izbrišu! Na tom fonu je i njihov zahtjev da iz zakona briše i pojam “državne svojine”. Nema države, nema ni svojine, idiotska je logoreja srpskih popova.

E, pa, zaj*bali ste se malo, gospodo! Velikodušnu ponudu Vlade da se prihvate skoro svi zahtjevi Mitropolije u vezi sa dokazivanjem vlasništva i korišćenjem crkava i manastira odbili ste, a vaši “litijaši” i srpski politički prirepci u ovoj državi nemaju nikakvu šansu da Crnu Goru opet uvedu u “srpski svet” kao 1918. godine.

Ima ove države. I njene svojine… A vi viđite što ćete!

Posebno nakon 30. avgusta, jer prema svim istraživanjima politička nedonoščad Srpske crkve u Crnoj Gori nijesu ni blizu toga da prikupe dovoljan broj glasova kako bi parirali većinskoj multietničkoj, multikonfesionalnoj, prozapadno orijentisanoj većini.

Koliko god se čovjek trudio da uhvati ozbiljnu ideološku, misaonu, politički stratešku ili taktičku, kakvu god, nit djelovanje ovdašnje opozicije, na kraju mu ostane tek da konstatuje da ništa ozbiljno tu i ne može naći. Taj konglomerat nacionalističke, populističke, demagoške, kvazisocijalne, radničke, kvazidemokratske ili potpuno nedefinisane političke papazjanije, pravi je okvir za sliku nedozrelih, sujetnih i egocentričnih likova. Pravi politički bravi. Zato je teško, zapravo i nema nikakvog smisla, polemisati sa ljudima kojima je dogma, religiozna ili politička, pretpostavljena zdravom razumu.

A, upravo sa tih dogmatskih pozicija, Srpska pravoslavna crkva u Crnoj Gori krenula je u “događanje vjernika”. Naviknuti na lagodnu poziciju u kojoj nemaju obavezu da dokazuju bilo što, srpski klerici svojim stadom ovdje sad manipulišu na perfidan način, koristeći njihovo vjerovanje u Boga za ostvarenje vlastitih ovozemaljskih, vrlo praktičnih političkih i ekonomskih interesa.

Ko to još ne vidi?

P.S. No je autofekalnom Amfilohiju i njegovim uvezenim mantijašima u Crnoj Gori stado ipak još premalo, a bravi preslabi da nas povedu u “srpski svet”. Koliko god ih tovili, sokolili i plaćali iz Beograda ili Moskve.