Da nikad nije loše vrijeme za političku promociju i populističko – demagoško prenemaganje, po ko zna koji put pokazali su funkcioneri Demokratske Crne Gore i Demokratskog fronta. U trenucima kad se čitav svijet, ne samo Crna Gora, nalazi u “najtežoj situaciji još od Drugog svjetskog rata”, visoki predstavnici opozicionih partija pokušavaju da zarade jeftine političke poene po njihovom starom, ali veoma neuspješnom, receptu.
Demokratama izgleda, ni koronavirus ne smeta da izigravaju “žrtve režimskog progona”. Pri tom, ozbiljna kršenja mjera koje su donijete u cilju sprečavanja širenja koronavirusa, predstavljaju kao “brutalni napad korumpiranog, kriminalnog režima” na njihove, nadasve pravedne i altruizmom inspirisane mlade i hrabre aktiviste.
Stranka Alekse Bečića, u srijedu je izdala saopštenje u kome se navodi da je policija na Žabljaku uhapsila poslanicu Zdenku Popović kao i da su usput policajci “zaustavili i maltretirali poslanike i odbornike Demokrata koji su realizovali humanitarnu akciju”.
Izostavili činjenice
Međutim, Demokrate su, u svom stilu, izostavile par “sitnica” vezanih za okolnosti zbog kojih su privedeni njihovi aktivisti – Zdenka Popović i još pet funkcionera Bečićeve stranke prekršili su privremenu mjeru zabrane međugradskog saobraćaja dolaskom iz drugog grada u Žabljak.
Nakon dolaska u Žabljak sastali su se u prostorijama Opštinskog odbora Demokratske Crne Gore na otvorenom prostoru i na taj način prekršili mjeru o zabrani prisustva i zadržavanja na otvorenom prostoru više od dva lica.
I ovoga puta ispostavilo se da su Demokrate upotrebile svoj oproban metod – provocirati, kršiti zakone, a nakon toga sebe predstaviti kao žrtvu. Svako ko je bolje upućen u političko djelovanje stranke Alekse Bečića svjestan je da je ovo tipični obrazac ponašanja funkcionera ove stranke u nedostatku konkretnog političkog programa, znanja i vizije, o čemu je portal Aktuelno već pisao.
Pošto su na Žabljaku iskoristili taktiku izigravanja žrtve, Demokrate su zaigrale na još jednu kartu koju često koriste – političku demagogiju zasnovanu na nerelanim i krajnje diletantskim ekonomskim projekcijama. Lider Demokrata lično zatražio je juče da Elektroprivreda Crne Gore smanji račun za struju za 60 odsto u mjesecima krize. Naravno mladi i hrabri lider je zaboravio da objasni kako je to ekonomski održivo, ali vjerovatno nije mogao da se zamara nepotrebnim detaljima.
Pomozimo Demokratama
Nakon toga Demokrate su pozvale u saopštenju dostavljenom medijima, građane i privrednike da “više ni jedan cent ne uplaćuju na račun Nacionalnog koordinacionog tijela za zarazne bolesti”, a kao razlog su naveli, ničim potrkijepljenu tvrdnju, “da DPS zloupotrebljava sredstva prikupljena iz donacija”. Umjesto na tu adresu, pozivali su da se sredstva uplaćuju na račune onih kojima je ta pomoć u ovom momentu potrebna.
Ovakvu opskurnu i krajnje nerealnu ideju, koja bi mogla da uvede samo dodatni haos u društvu, ne treba ni komentarisati. Mada se, za svaki slučaj, treba zapitati na koga su Demokrate mislile kad su rekle da se novac uplati onima kojima je najpotrebniji.
Po svemu sudeći najpotrebniji je njima jer ionako vole da uzimaju sredstva poreskih obveznika, što su dokazali posljednje četiri godine, kada su preležali čitav mandat, nijesu dolazili na posao za koji su ih građani izglasali, a od države koju neumorno kritikuju dobili su stotine hiljada eura na ime nikad zarađenih plata. Principijelnost na nivou.
DF bi da dijeli tuđi novac
Da ni Demokratski front, kad se ne sukobljava sa policijom i ne lomi skupštinski inventar, ne zaostaje za Demokratama u političkoj demagogiji koja nema nikakvo uporište u zdravom razumu, pokazao je poslanik tog političkog saveza Milutin Đukanović.
On je prije par dana, valjda po ugledu na svog beogradskog šefa Aleksandra Vučića koji je obećao svim punoljetnim građanima Srbije po 100 eura, predložio “da se svim punoljetnim građanima Crne Gore uplati po 222 eura i da se svakoj porodici dostavi paket pomoći, kako bi lakše preživjeli tešku situaciju izazvanu koronavirusom”.
Đukanović, i njegove partijske kolege očigledno nijesu mnogo razmišljale kad su ovaj predlog saopštile javnosti. Jer da su makar uzeli digitron u ruke pa broj punoljetnog stanovništva (oko 500.000) pomnožili sa 222, shvatili bi da država (odnosno poreski obveznici – građani) po njihovom planu, svakog mjeseca u periodu kad privreda gotovo ne funkcioniše, treba da isplati preko 110.000.000 eura!
Naravno da niko ne može biti protiv da država pomogne onima koji su najviše pogođeni ovom krizom, kao što su ugostitelji, prevoznici, turistički radnici… Ali 110 miliona je mnogo i za države kao što su SAD ili makar Rusiju za koju je Đukanović toliko vezan. Mada treba razumjeti DF, milione koje bi dijelili građanima ne bi dolazili iz njihovog džepa, niti iz Srbije prema kojoj bi imali sigurno više obzira kada su izdaci u pitanu. Već bi milione trebala da obezbijedi država koju ne priznaju i vlast koju besomučno kritikuju.
Sve u svemu, crnogorska opozicija i ovoga puta briljira iz demagogije, populizma i izigravanja mučeništva, a koronavirus je samo još jedan povod za patetiku i politiku apsurda.
B.Knežević