Milan Knežević je, dakle, lagao

Piše: Andrej Nikolaidis

Milan Knežević je, ma ko bi rekao, lagao. A onda je nastavio da laže. Minus i minus daju plus, kontate? Ako slažeš dva puta, to je isto kao da si rekao istinu – čini se da je tako računao Knežević.

Gardašević nije napao Kneževića, nego je njegovo obezbjeđenje napalo Gardaševiće. Starca, između ostalog, jer on je predstavljao osobitu opasnost za poslanika i lidera koji odmara u limuzini dok njegove gorile kidišu na ljude po aerodromu.

Stoga je Knežević otišao u policiju i tamo lagao. Krivo je optužio čovjeka.

Kolege su ga podržale. I Dritan je imao razumijevanja za stres kojem je Knežević bio izložen.

Kada se pojavio snimak, opet je slagao.

Njegov vozač je, veli, imao namjeru da privede Gardaševića. A otkad to lično obezbjeđenje gospodarâ Crne Gore obavlja funkciju policije? Otkad to šoferi hapse ljude?

Njegovi tjeločuvari reagovali su na verbalnu provokaciju, kaže Knežević.

Stvar je, međutim, u tome što je Knežević, kao pripadnik privilegovane vrste u Crnoj Gori, kao političar dakle, dužan imati viši stepen tolerancije na ono što mu saopštavaju građani. To prvo. A drugo: Kneževićevo obezbjeđenje je tu da štiti njegovu fizičku bezbjednost, a ne da napada ljude koji su rekli nešto što se gospodinu poslaniku nije dopalo. Iz tog razoga, jer su tu da štite od fizičkog, a ne verbalnog napada, u obezbjeđenju guzonja rade karatisti, bokseri i kriminalci koje još nisu uhapsili, a ne filolozi, filozofi i pjesnici.

Napasti ljude, potom te ljude lažno prijaviti, potom lažima nastaviti pravdati ono što se opravdati ne može. Potom saopštiti da ćeš nadalje nositi oružje. Jer ti nije dovoljno što nekažnjeno lažinjaš i klevećeš ljude. Nego bi i nekažnjeno da pucaš na njih.

Raskošna je to bijeda.