KAKO JE CRVENA ZVEZDA POSTALA BALKANSKI NACIONAL IZ MEDELJINA: Frustracija i kompleksi od Partizanovih titula

Piše: Stanko Radulović

Crvena zvezda je već deceniju sinonim za povezanost duboke države sa sportom, kriminalom i korupcijom, odnosno beogradskim podzemljem, a  sve je počelo jedne novembarske noći ponoćnim upadom u prostorije FK Crvena zvezda i smjenom tadašnjeg rukovodstva kluba.

Činjenica da je Partizan 2015.godine ponovo izjednačio broj titula sa Crvenom zvezdom Zvezdana Terzića je dovela do ludila i on više nije mogao da se uzdrži i na svakoj konferenciji za novinare imao je ispade i izjave koje bi uz jedan dobar istražni postupak oko svega što je pričao bile idealan prilog i povod za hapšenje.

Ni Navijači Crvene zvezde nisu mogli da se mire sa činjenicom da klub iz Ljutice Bogdana 1a nema više titula od vječitog rivala, a rapidno se topila i bodovna razlika na vječitoj tabeli i odnos pobjeda i poraza u vječitim derbijima. Partizan je od 136. do 141. derbija riješio svih šest utakmica u svoju korist i tako stizao do titula, iako je penale u tom periodu izvodila Zvezda. Ipak, poslije gubitka titule 2015. godine počela je hajka na Partizan i FSS .

Kada su mediji na kraju sezone 2014/15. objavili tabelu svih šampionata u kojima su učestvovali Partizan i Crvena zvezda na kojoj Crvena zvezda prvi put poslije 1965. godine nije na prvom mjestu, svima se u Zvezdi digla kosa na glavi i postalo je jasno da nešto pod hitno mora da se mjenja.

Problem je bio predsjednik FSS Tomislav Karadžić, prepreka su bili i ljudi u Partizanu koji su još uvijek, koliko toliko, radili u interesu kluba, a novca nije bilo niotkud jer je Crvena zvezda već deceniju bila izvan evropskih kupova i takmičenja na evrosceni završavala već u junu ili julu dok još sunce prži i dok je većina ljudi na plaži. Jesen u Evropi bio je već decenijski san, a to je moralo da se prekine. Iako je Terzić ranije govorio potpuno suprotno, pod pritiskom “zvezdaške javnosti” i neuspjeha, priča je okrenuta u drugom smjeru.

Na klupu Crvene zvezde doveden je iz Rusije Miodrag Grof  Božović i počela je nevjerovatna magija laži i obmana u režiji crnogorske veze koju je zajedno sa novopostavljenim  trenerom sačinjavao generalni direktor.

U toj sezoni viđen je nevjerovatan serijal sudijskih krađa na gotovo svim utakmicama. Zvezdan Terzić i njegovi ljudi u sudijskoj organizaciji nijednog trenutka ništa nisu prepuštali slučaju. Nije bilo dovoljno samo suditi u korist Crvene zvezde, trebalo je satirati i Partizan na svakoj utakmici na kojoj je to bilo moguće i pravljena je neprirodno velika bodovna razlika.

Sve utakmice koje nisu namještene tokom sezone završene su skandalozno – sve je počelo čuvenom utakmicom OFK Beograd Crvena zvezda na kojoj su se fudbaleri Romantičara sklanjali od Božovićevih “mađioničara” kako bi oni postigli gol.

U Evropi je doživljena bruka u kvalifikacijama za Ligu Evrope. Svi su vjerovali da će Božović da pregazi Kairat kao plitak potok, ali je usljedio težak šamar od Kazahstanaca.

Ipak, lična karta Grofove šampionske sezone bila je kup utakmica protiv Borca iz Čačka. Tog 2. decembra niko u Crvenoj zvezdi nije mogao da vjeruje kako će baš Čačani da determinišu trenerski kvalitet Božovića koji je tih dana u srpskim medijima izdizan na pijedestal i slavljen kao mesija koji će Crvenu zvezdu da dovede, ne samo do titule nego i do Lige šampiona. Borac je zablistao na “Marakani” i napunio u kup utakmici mrežu Zvezde do vrha – bilo je 5:1, a moglo je i još ubjedljivije da gosti nisu pogađali i okvir gola nesrećnog Kahrimana. Ispostavilo se da je baš ta utakmica u kupu jedina regularna, jer niko nije mogao vjerovati da će Borac da se isprsi protiv svog nekadašnjeg trenera.

Kada je 5.marta igran 150. vječiti derbi neočekivano, nije ga sudio Vrbašanin Milorad Mažić, ta čast da pokrade Partizan pripala je njegovom sugrađaninu Vladu Glođoviću, koji je inače navijač Partizana, ali je od ljubavi prema “crno-bijelima” jača bila vrbaška veza, pošto je i Terzić iz Lovćenca koji je nedaleko od Vrbasa. Glođović je prvo nekoliko puta zaustavio munjevite kontre preko Nemanje Mihailovića koje su mirisale na gol i vođstvo od 2:0, potpom nije svirao očigledan penal za Partizan, ponovo je glavni akter bio Mihailović, “stučni konsultanti” su nakon utakmice objašnjavali da prilikom tog penala Partizanov napadač ima želju za kontaktom. Crvena zvezda je povela nakon nepostojećeg prekršaja nad Markom Grujićem, koji je Glođović pomjerio za najmanje pet metara prema golu Partizana, od mjesta prekršaja, a Ibanjez slobodan udarac pretvorio u gol. Početkom drugog poluvremena Glođović je poništio regular gol Mihailovića zbog navodnog ofsajda, tako da se “rođendanski derbi” Crvene zvezde pretvorio u jedan od najvećih fudbalskih lopovluka u istoriji.

Nakon te utakmice Glođović je napredovao i u FSS i u privatnom životu. Ubrzo je postao delegat, a potom je i za zasluge za suđenje na derbiju i utakmicama od interesa čelnih ljudi u Srbiji došao na listu ljudi od povjerenja UEFA. Tamo mu je veza Vučić-Terzić-Laković-Čeferin omogućila da bude zadužen za bezbjednost, pošto je u privatnom životu policajac.

U rodnom gradu je takođe avanzovao – prvo je postao načelnik MUP-a Vrbas, a potom je i prekomandovan u Novi Sad na značajnije zadatke.

Božović je uživao ogromnu popularnost, nije odradio kaznu zbog crvenog kartona protiv Borca izmišljane su razne bajke o njegovom džentlmenstvu, a onda je došlo ljeto i prvi pokušaj miljenice nacije da se dokopa Lige šampiona. Crvena zvezda je prilikom žrijeba u kvalifikacijama bila “srećne ruke”, jer je dobila bugarski Ludogorec koji je godinu prije toga eliminisao Partizan i za kojeg je Terzić tvrdio da je boranija. I stvarno nakon srećnog remija u Razgradu svi su vjerovali da će Zvezda to rutinski da odradi u Beogradu, ali je usljedio još jedan žestok fudbalski šamar (2:4).

Partizan je preuzeo Marko Nikolić, koji je konsolidovao tim i tokom cijelog šampionata držao Crvenu zvezdu na dostižnoj razlici ukoliko se u oba preostala derbija riješe u svoju korist i to se dogodilo. Partizan je preslišao Crvenu zvezdu u tri od ukupno četiri derbija, računajući i onaj u finalu kupa i potpuno zasluženo prošao kao prvi kroz cilj osvojivši duplu krunu. Onaj jedan derbi koji je završen nerješeno (1:1) ostaće upamćen po golu Kange nakon što su fudbaleri Crvene zvezde vratili loptu u igru iz gol auta.

Novo izjednačenje po broju titula u Crvenoj zvezdi više nisu mogli da podnesu, sada je bilo 27:27. Terzić je potpuno pukao i za gubitak titule bio mu je kriv Tomiuslav Karadžić. Te sezone za Zvezdu je dosuđeno rekordnih 13 penala. Toliko penala do te sezone nikada nijedan klub u istoriji ovih prostora nije izveo, ali je i to bilo malo. Iz Zvezde su Karadžića optužili da je Zvezdi ukrao titulu, baš kao i onih šest u nizu, iako je samo dvije godine ranije Terzić pričao da Karadžić nije čovjek Partizana i da je častan čovjek. Zašto ne reći – u vrijeme Karadžića Crvena zvezda je izvela čak 51 penal, a Partizan u tim sezonama ukupno svega 35. Mediji i Terzić su uporno trovali javnost o šest ukradenih titula u nizu Partizana u period od 2008-13 godine, iako je u toj prvoj sezoni 2007/08. predsjednik FSS bio baš Terzić. U naredne četiri i po godine Crvena zvezda je od devet vječitih derbija izgubila čak sedam, šest u nizu, i dva puta igrala neriješeno.

Partizan je osvojio duplu krunu nokautiravši Crvenu zvezdu i u finalu Kupa i tu su se upalili svi alarmi. Terzić je obećao pet titula u nizu, a Crvena zvezda je podnijela zahtjev za priznavanje titule po uzoru na Franja Tuđmana, a sve Partizanove titule proglašene su Toletulama.

Ipak, ono što ogoljuje cijelu hajku na Partizan je rejting Crvene zvezde i Partizana na evropskoj rang listi. Nakon devet neuspješnih sezona u evropskim kvalifikacijama i debakla od Kairata Crvena zvezda se nalazila na 195. mjestu rejting liste sa 7,325 bodova, a bolja od nje bila je čak i Vojvodina na 171.mjestu sa 9.035 bodova.