U Beogradu je danas, poslije kraće bolesti, preminuo Đorđe Bobić, arhitekta.
Rođen je u Beogradu 1939. godine. Poznat je po mnogobrojnim projektima širom Srbije, Jugoslavije kao i Rusije. Autor je brojnih knjiga iz oblasti arhitekture, urbanizma kao i sociologije grada. Izlagao je i kao karikaturista. Bio je gradski arhitekta u doba poslije demokratskih promjena.
Đorđe Bobić se rodio 1939. u Beogradu, pred početak Drugog svjetskog rata. Kad se rat završio školovao se u Beogradu i maturirao u Petoj beogradskoj gimnaziji. Potom je studirao arhitekturu na Arhitektonskom fakultetu u Beogradu i ponijet mladenačkom radoznalošću započinje Traganje za gradom.
Diplomu je stekao 1965. i sljedeće četiri godine radio je arhitektonske vježbe u Parizu.
Vratio se u Beograd poslije studentskih demonstracija koje je doživio na bulevaru Saint Germain des Pres i od tada je obavljao urbanističke i arhitektonske zadatke.
Prvi arhitektonski projekat koji je posle studija potpisao Đorđe Bobić bio je krematorijum na Novom Beogradu.
I od tada mu je krenulo: radio je urbanistički plan Beograda, projekat Svetosavskog trga, rekonstruisao pijacu Zeleni vijenac, osmislio strelište u Titogradu, sportsku salu u Splitu, rekreativni park u Parizu, marinu u Libiji, kompleks hotela u Zanzibaru, hotel u Sočiju, i još mnogo toga, a nedavno je sam sazidao splav na Adi, bez ijednog šrafa, eksera i metalne konstrukcije.
Urbanizam i Arhitekturu je praktikovao najviše u Beogradu, ali i u Parizu, Zenici, Moskvi, Sarajevu, Skoplju, Zagrebu, Nišu, Zanzibaru, Izoli, Sočiju, Splitu, Jakutsku, Titogradu, Belokurihi, Kruševcu, Kijevu, Banja Luci, Budvi, Petrovcu na moru, Lipecku.
Tokom pedeset godina uradio je 300 urbanističkih i arhitektonskih projekata, učestvovao na 40 javnih konkursa, od čega je 28 nagrađeno, a 10 projekata je steklo prvu nagradu.
Objavio je knjigu crteža Radni naslov: ! (2008), knjigu eseja Beleženje po Beogradu (2010), autobiografski prikaz pola veka truda Traganje za gradom (2012), knjigu crteža Linije (2015) i knjigu eseja Arhitektura u iznudi (2019).
Od 2004. do 2008. godine, na poziv Nenada Bogdanovića, gradonačelnika Beograda, obavljao je dužnost Glavnog arhitekte grada Beograda. Poslije toga je opet bio samo arhitekta, tragalac za gradom.
Za prilježan rad Rusi su ga 1997. počastvovali Velikom godišnjom nagradom Ruske akademije arhitekture, a 1998. godine Velikom srebrnom medaljom Saveza arhitekata Rusije.
Govorio je francuski i engleski jezik i pasivno ruski.