Gost u “Drugačijoj radio vezi” bio je istoričar Adnan Prekić. Govoreći o motivima predsjednika Crne Gore Jakova Milatovića da predloži obeštećenje zatvorenika na Golom otoku, Prekić kaže kako želi da vjeruje da Milatović nije potpuno razumio koliko su opasne njegove poruke i do koje mjere uvode Crnu Goru u proces istorijskog revizionizma.
– Ako potpuno dekontekstualizujete istorijsku osnovu te priče, ako se pojavite i kažete: da li ste vi za to da ljudi koji su politički proganjani, ljudi koji su nepravedno završili u zatvorima, ljudi koji su fizički i psihički maltretirani… da li ste za to da se oni na neki način rehabilituju i obeštete(?) – ja ne znam čovjeka koji će da kaže, nijesam! Ali nakon toga ide zarez ili ono ali, ali oni obično stavljaju tu tačku i u tome je problem”.
Prekić objašnjava da su se na Golom otoku našli ljudi koji su se izjasnili za to da Jugoslavijom upravlja Staljin i Sovjetski savez. Da krv prolivena u borbi za slobodu, tokom Drugog svjetskog rata, ne rezultira nezavisnošću nego de facto kolinijalnim položajem u odnosu na Moskvu. Da dikator Staljin upravlja Jugoslavijom kao što je upravljao ostalim zemljama istočnog lagera.
Loši savjetnici ili politički motivi Milatovića
Gost Antene M kaže da kad se kompleksni istorijski procesi pokušavaju svesti na crno-bijelu sliku, kad se svedu na uproštavanje, izostaje odgovor na ključno pitanje, kako razdvojiti one ljude koji su bili spremni da ubiju i da izdaju državu od onih koji su nevini završili u logoru.
– Ja pokušavam da vjerujem da Milatović nema neke savjetnike koji bi ga ispravno savjetovali, koji bi mu objasnio ovo. Ili je on osjetio politički trenutak, pa kroz tu prizmu gleda ove stvari. U svakom slučaju, ovo je pogrešan pristup i ne možete tako kompleksne istorijske procese svoditi na nešto što je simplifikacija i uopštavanje, izjednočavanje, jer to ne vodi nikuda”.
Podsjeća na oružane incidente, kojih je bilo na hiljade i u kojima su ubijani jugoslovenski graničari, na ekonomsku odmazdu koju je Staljin sproveo prema Jugoslaviji, a njen dio je bila i zbog toga ispaštala i Crna Gora. Saglasan je da se inicijativa predsjednika CG može razumjeti i kao poruka: opravdano je Rusiju voljeti više nego svoju domovinu i da je nelogično da se ona dešava u trenutku kad se jakov Milatović i zvanična Podgorica kunu u posvećenost zapadnim v5rijednostima i integracijama.
Uloga Blaža Jovanovića
Adnan Prekić podsjeća da je Blažo Jovanović nakon Rezolucije Informbiroa, u drugoj polovini 1948. pokušavao da “spusti loptu” i da u tom periodu broj Crnogoraca koji su procesuirani nije bio tako veliki. Stvari su se promijenile početkom 1949. prvenstveno zbog činjenice da su se na stranu Staljina i SSSR stavili brojni Crnogorci na istaknutim pozcijima, poput načelnika Generalštaba Arsa Jovanovića, Branka Petričevića, Vlada Dapčevića…
– Zbog tih problema koji su se desili, na plenumu Centralnog komiteta Komunističke partije Jugoslavije koji je trajao od 28. do 30. januara 1949. godine, jedna od posebnih tačaka bilo je stanje u Crnoj Gori. I tada su zaključili da ta politika, odnosno taj pristup koji koristi Blažo Jovanović kao ključna ličnost u Crnoj Gori, nije prihvatljiv i da dalje ne može tako. Tada posao u borbi protiv ‘informbirovaca’ preuzima UDBA. I tada dolazi do najvećih, uslovno rečeno, problema u samoj Crnoj Gori. Samo tokom prve polovine 1949. godine u Crnoj Gori su evidentirana 434 podržavaoca Informbiroa, a do kraja godine već ih je bilo 1600! Tako da upravo u tom periodu, tokom 1949, kada savezna UDBA preko svojih organa preuzima taj zadatak, tada je najveći dio ljudi iz Crne Gore završio u zatvorima i na Golom otoku. Kažem, mi sad nemamo neke precizne podatke da kažemo koliko je od tih ljudi bilo krivo, koliko je bilo nevinih, ali ne možemo prenabregnuti činjenicu da je taj problem postojao, da je zaista bilo tih ljudi koji su podržavali tu priču i koji su željeli neki drugi sistem i da je to jednostavno bio način na koji je taj sistem odreagovao”.
Prekić zaključuje da bi, da je pobijedio Staljin, cijela Jugoslavija bi bila staljinistički gulag, veliki logor na otvorenom.
Takođe, saglasan je da bi imalo smisla otvoriti pitanje obeštećenja političkih zatvorenika iz Crne Gore, u periodu 1918 – 1941, kada su crnogorski “zelenaši”, borci za “pravo čast i slobodu Crne Gore” i komunisti bili progonjeni i zatvarani zbog svojih ideja i stavova o crnogorskom nacionalnom i(li) državnom pitanju.