Izdaja je u Crnoj Gori postala modni trend, ali kvislinge ipak niko ne voli

Ako ste mladi, bolesno ambiciozni, ali niste previše vrijedni, ne znate kojom profesijom da se bavite, nemate nikakvog radnog iskustva jer jednostavno nijeste skloni da “zasučete rukave”, onda za vas postoji savršena profesija koja je posljednjih nekoliko godina postala veoma popularna među građanima Crne Gore – izdajništvo.

Princip je jednostavan, sve što treba da uradite je da odete do susjedne Srbije i da pričate samo najgore za sopstvenu državu Crnu Goru. Ako ste spremni da širite anticrnogorsku propagandu i neograničeno blatite sopstvenu državu u Srbiji ćete, bez obzira na vaš kredibilitet, dobiti punu medijsku podršku sumnjivih propagandnih ogranaka BIA-e.

Za posao izadjnika i klevetnika sopstvene države ogromno je interesovanje u Crnoj Gori jer se kult antipatriotizma u širokim krugovima njeguje već decenijama. Dolaskom Zdravka Rukoljuba Krivokapića, čovjeka koji redovno cjeliva trobojku, glorifikuje svetosavlje i četništvo, na mjesto mandatara buduće vlade ovaj kult doživio je procvat.

Modni trend – pljuvanje po državi

Međutim, najpoznatiji predstavnik izdajničke kaste među mladima je bivši potpredsjednik Prave Crne Gore Vladislav Dajković koji je izdajništvo uzdigao na nivo modnog trenda.

Ovaj bivši funkcioner jedne marginalne rusofilsko-svetosavske kombi-partije, sada u ulozi nezaposlenog politikanta i internet zvijezde u kvislinško-četničkim krugovima, gostujući na raznim opskurnim “medijima” u Srbiji i preko svojih naloga na društvenim mrežama ima samo jedan zadatak – probranim negativnim kvalifikacijama što više ocrniti sopstvenu državu.

Dajković je u raznim gostovanjima na sva zvona kritikovao Crnu Goru i njene najviše funkcionere i za to dobijao veoma afirmativne signale iz Srbije. U gostovanju kod čuvenog propagandiste Milomira Marića na TV Hepi Dajković se žalio “da mu prijete zbog borbe u Crnoj Gori?”, uz obavezne opaske da je crnogorski državni vrh ustvari “mafijaška organizacija” i “kriminalna hobotnica”.

Podržao je SPC u “odbrani svetinja” i aktivno učestvovao u kampanji protiv države na društvenim mrežama i svim srbijanskim medijima koji su ga zvali da u gostovanjima pljuje po sopstvenoj državi. Iako stalno ponavlja da je progonjen i ugrožen od strane vlasti, to mu ne smeta da održava imidž imućnog mladića što se vidi po njegovom životnom stilu, odjevanju i automobilu koji vozi.

Ruganje tuđoj nesreći

Epidemija koronavirusa pogubno je uticala na turističku sezonu u Crnoj Gori, zbog čega su mnogi ugostitelji ostali bez sredstava za normalan život. Dajkoviću je i to bio povod za izrugivanje sopstvenoj državi i sunarodnicima.

“Stigao sam konačno na plažu malo da se osvežim i pravo da vam kažem ne znam gde da stavim peškir, ogromna je navala turista”, kazao je Dajković pokazujući na puste plaže Sutomora, Bara, Kotora, Budve, sarkastično zamjerajući predsjedniku države Milu Đukanoviću na neotvaranju granica za Srbe, uz obavezno likovanje njegovih svetosavskih pratilaca na društvenim mrežama.

Ovakvo ponašanje koje bi se u staroj Crnoj Gori strogo kažnjavalo, oduzimanjem pasoša i državljanstva, možda čak i protjerivanjem iz države, danas je društveno prihvatljivo među mnogim građanima Crne Gore. Najveći poraz za crnogorsko društvo je što se ovakvo ponašanje afirmiše od strane svetosavskih političkih krugova, zbog čega mladi sve više prihvataju izdaju kao način “opozicione borbe protiv režima”.

Niko ne cijeni izdajnike

Međutim, jasno je da iako Dajković i slične mlade nade kvislinške scene u Crnoj Gori proživljavaju trenutke popularnosti pogotovo nakon 30. avgusta, izdajnike niko ne cijeni, čak ih ne cijene ni u Srbiji.

O tome najbolje svjedoči i to što je Dajković u četvrtak 15. oktobra doživio veliku neprijatnost u Beogradu kada je na svom parkiranom vozilu zatekao polomljene brisače i retrovizor, sa porukom MNE urezanom na šoferšajbni.

Dajković je i tada pribjegao modelu ponašanja na koji je naučen godinama i za napade u sred Beograda optužio je  “Đukanovićeve kriminalne strukture, koje za cilj imaju da ga uplaše”!? Osim što bježi od činjenice da su mu auto demolirali lokalni svetosavski huligani koji ga i pored toga što je izdajnik Crne Gore ne doživljavaju kao “svoga”, Dajković sebi diže cijenu time što optužuje crnogroski vrh da ga proganja.

Jasno je međutim, da Dajkovića ne proganja vrh crnogorskog režima, jer da bi se neko proganjao mora da ima određeni ugled, kredibilitet i značaj, koji nedostaje jednom beznačajnom priučenom politikantu u pokušaju.

Takođe je jasno da je ovdje u pitanju nepoštovanje, odbojnost i gnušanje koje srpski nacionalisti imaju prema Dajkoviću i sličnim društvenim pojavama. Jer ako si izdao svoju zemlju izdaćeš i svaku drugu, to je jasno srpskim nacionalistima, koji za razliku od Dajkovića imaju osjećaj poštovanja prema državi u kojoj žive.

B.Knežević