Piše: Dragan Hajduković
Skupština glavnog grada ima 58 odbornika. To znači da je minimalna većina za vršenje vlasti 30 prema 28 odbornika. Unaprijed je jasno da pobjednik izbora neće imati veliku većinu; vrlo vjerovatno minimalnu većinu od 30 odbornika do najviše 32 odbornika. To znači da će za stabilnu vlast biti potreban visok stepen sloge odbornika buduće vlasti.
Jedina lista koja može biti apsolutni pobjednik izbora (dakle osvojiti najmanje 30 odborničkih mjesta) je lista „Svi za naš GRAD – dr Ivan Vuković“, na kojoj se po prvi put složno i zajedno nalaze sve državotvorne partije i snage (izuzev dijela albanaca) koje su pobijedile na Referendumu 2006 godine. Pobjeda ove liste bi značila (zbog stečenog iskustva vjerovatno poboljšan) nastavak sadašnjeg vršenja vlasti; istovremeno to je jedina stabilna vlast koju Podgorica može dobiti na izborima 23 oktobra.
Druga mogućnost (treće mogućnost nema) je da vlast (sa malom većinom odbornika) formira postizborna koalicija pet sadašnjih opozicionih grupa (Demokratski Front, URA, Evropa sad, SNP i Demokrate; tu su i svetosavci 21 vijeka ali valjda neće proći cenzus). Iskustvo na državnom nivou tokom poslednje dvije godine je ubjedljivo pokazalo da takva lokalna vlast ne može biti stabilna (prije svega zbog drskog ucjenjivačkog mentaliteta lidera URA). Dakle ovim izborom Podgorica bi dobila neefikasnu vlast koja, umjesto na napredak grada, svoju energiju troši na svoje unutrašnje sukobe.
Jedini način da se obezvrijedi ova logika je, da opozicione grupe (Demokratski Front, URA, Evropa sad, SNP i Demokrate) žrijebanjem odluče ko će od njih učestvovati na izborima a da ostali, kako bi se izbjegle postizborne svađe, uopšte ne učestvuju. U tom slučaju apsolutnu i stabilnu vlast na izborima bi osvojila ili lista „Svi za naš grad“ ili lista pobjednika žrijebanja (volio bih da to budu Demokrate). U oba slučaja, bila bi osigurana složna i stabilna vlast u Podgorici i ja ne bih napisao ovaj tekst.
Zaključak je logički jednostavan: U vremenu velike krize, opasno je napraviti pogrešan izbor. Građani Podgorice ne smiju rizikovati da dobiju nestabilnu i nesložnu, a time i neefikasnu vlast, kakvu smo na državnom nivou dobili 2020 godine. Sem toga, nije pametno eksperimentisati i rizikovati da grad vodi neko bez prethodnog iskustva u vođenju grada. Zato bih, da sam stanovnik Podgorice, glasao listu „Svi za naš GRAD – dr Ivan Vuković“.
Potpuno nezavisno od Podgorice, ovakav izbor koji je najbolji (tačnije jedini dobar) za život na lokalnom nivou, istovremeno je doprinos odbrani Crne Gore od snaga koje već treći vijek pokušavaju da sa lica planete Zemlje zbrišu Crnu Goru i Crnogorce.
Mada ovo izlazi iz okvira podgoričkih izbora želim da još jednom istaknem temelje sadašnje crnogorske tragedije.
Neosporna je činjenica da već treći vijek (19, 20 i 21) djeluju snage koje, često i zločinački kao 1918, pokušavaju da sa lica planete Zemlje zbrišu Crnu Goru i Crnogorce. Žele da zbrišu čak i sjećanje da su Crnogorci postojali. Čak i poslije etničkog punjenja Crne Gore i znatne promjene strukture stanovništva, do koje je došlo zadnjih decenija, te anticrnogorske snage koje NEGIRAJU postojanje Crnogoraca su manjina, koja ni u najgorem slučaju ne prelazi 20%. Dakle snaga negatora ne dolazi iz njihove brojnosti nego iz sledeća tri izvora:
- Sramotna podrška zvanične Srbije. Vlast Srbije (Predsjednik i Vlada) ne samo da se podrškom negatorima Crnogoraca miješa u unutrašnje probleme Crne Gore, nego radi i na podsticanju anticrnogorskog raspoloženja među građanima Srbije (koji su inače tradicionalno prijateljski nastrojeni prema Crnoj Gori).
- Djelovanje Srpske crkve (rekao bih antihrišćansko djelovanje crkve) koja je nažalost veliki negator postojanja Crnogoraca. Već treću godinu crkva (sinhronizovano sa vlastima u Srbiji) de facto upravlja Crnom Gorom, protivno velikom civilizacijskom dostignuću (i ustavnoj odrednici) da je crkva odvojena od države i ne smije biti iznad države.
- Četrnaest godina (2006-2020) katastrofalno loše, rekao bih štetočinske vlasti u Crnoj Gori. Anticrnogorske snage nijesu ovoliko ojačale zbog svoje sposobnosti i podrške Srbije i crkve, nego zbog katastrofalno loše vladavine pobjednika na Referendumu. Katastrofalno loša vlast je izazvala ogromno ogorčenje građana; veliki dio građana je iz potpuno opravdanog ogorčenja prema vlasti podcijenio opasnost od dolaska na vlast anticrnogorskih snaga.
Veoma je važno za opstanak Crne Gore, da poslije lokalnih izbora, ove neosporne istine i svoju krivicu, pošteno sagledaju državotvorne partije koje su izvojevale pobjedu na Referendumu 2006 godine, a kasnije tokom 14 godina godina katastrofalno loše vlasti dovele Crnu Goru na samrtničku postelju. Pisaću o tome detaljnije za 10 dana.