Evropski sud za ljudska prava u Strazburu donio je presudu u predmetu Ražnatović protiv Crne Gore i utvrdio da nije bilo povrede prava na život zagarantovanog članom 2 Evropske konvencije za zaštitu ljudskih prava i osnovnih sloboda, saopštila je zastupnica Crne Gore pred Evropskim sudom za ljudska prava, Valentina Pavličić.
Predstavku su podnijela tri člana porodice pacijentkinje Klinike za psihijatriju Kliničkog Centra Crne Gore koja je izvršila samoubistvo tokom boravka u toj klinici, žaleći se na povredu materijalnog aspekta prava na život iz člana 2 Konvencije.
U periodu od 2003. do 2006. godine, pacijentkinja je liječena na Klinici za psihijatriju KCCG u Podgorici. Od 6. decembra 2006. godine je dobrovoljno smještena na istu kliniku, jer je pokušala da izvrši samoubistvo. Nakon dvije sedmice joj je omogućeno da provede vjerski praznik kod kuće sa porodicom. Za vrijeme kratkog boravka u porodičnoj kući, ponovo je pokušala da izvrši samoubistvo i vraćena je u bolnicu, gdje je ponovo hospitalizovana uz davanje redovne terapije. Tokom ovog boravka u bolnici, dana 14.02.2007. godine, pacijentkinja je neprimjetno napustila krug bolnice i izvršila samoubistvo, skočivši sa obližnjeg mosta u rijeku Moraču.
Zvanična istraga u ovom predmetu je započeta u februaru 2007. godine, uzimanjem izjava od zaposlenih u Klinici za psihijatriju KCCG, i prikupljanjem drugih dokaza u predmetu, nakon čega je nadležni tužilac odlučio da nema elemenata krivičnog djela za koje se goni po službenoj dužnosti i o tome obavijestio podnosioce predstavke koji nijesu iskoristili svoje pravo da postupe kao supsidijarni tužioci, već su pokrenuli građanski postupak za naknadu štete od Države pred Osnovnim sudom u Podgorici. U sprovedenom građanskom postupku su saslušani svi relevantni subjekti čiji iskazi su bili od značaja za donošenje pravilne odluke o zdravstvenom stanju pacijentkinje, u smislu određivanja da li se liječenje iste trebalo sprovoditi u ustanovi „otvorenog“ ili „zatvorenog“ tipa, i sprovedena su medicinska vještačenja od strane dva instituta medicinskih fakulteta regiona, nakon čega je Osnovni sud u Podgorici donio presudu u julu 2014. godine kojom je odbio zahtjev za naknadu štete podnosilaca predstavke.
Podnosioci predstavke nijesu uspjeli da dokažu nedostatak adekvatne njege u konkretnom slučaju, saopštila je Pavličić.
Navedena presuda Osnovnog suda u Podgorici potvrđena je od strane Višeg suda u Podgorici u martu 2015. godine, a od strane Vrhovnog suda je odbijena revizija u junu 2015. godine čime su potvrđene odluke nižestepenih sudova.
Podnosioci predstavke su se obratili i Ustavnom sudu Crne Gore podnoseći ustavnu žalbu zbog povrede prava na jednaku zaštitu prava i sloboda zagarantovanog članom 19 Ustava Crne Gore, povredu prava na dostojanstvo i nepovredivost ličnosti zagarantovanog članom 28 Ustava Crne Gore i povredu prava na pravično i javno suđenje zagarantovanog članom 32 Ustava Crne Gore kao i članom 2 Konvencije. Ova ustavna žalba je odbijena.
Podnosioci predstavke podnijeli su pojedinačnu predstavku Evropskom sudu protiv države Crne Gore žaleći se na povredu prava na život od strane države Crne Gore, a koje je zagarantovano članom 2 Konvencije. U svojim pritužbama podnosioci predstavke (nasljednici pokojnice) su naveli da je medicinsko osoblje Klinike za psihijatriju KCCG moralo znati za suicidne nagone pacijentkinje i da po tom osnovu nije uradilo sve što je bilo razumno očekivati kako bi se pacijentkinji zaštitio život.
Evropski sud je nakon ocjene navoda iz podnijete predstavke, podnijetih pisanih opservacija u pravnoj odbrani države od strane zastupnice Crne Gore pred Evropskim sudom, a u svijetlu domaćeg prava i ustanovljenih međunarodnih standarda, utvrdio da nije bilo povrede materijalnog aspekta člana 2 Konvencije i u tom smislu donio presudu. Sud je u presudi zaključio da nije bilo uvjerljivih elemenata da bi se odstupilo od zaključaka koje su u svojim odlukama donijeli domaći sudovi, a koje se odnose na to da Klinika za psihijatriju KCCG nije znala, niti je morala znati o postojanju neposrednog rizika po život pacijenta koji je na dobrovoljnoj osnovi boravio na liječenju na istoj klinici.
Ova presuda će postati pravosnažna u okolnostima utvrđenim članom 44 stav 2 Konvencije i može biti predmet redakcijske izmjene. Presuda će biti prevedena i objavljena po pravosnažnosti iste.