Nekada je Milošević imao „omiljenog opozicionara“, bio je to Šešelj. Taj termin označavao je političara koji mu se kao suprotstavlja ali tako da mu zapravo ne čini štetu, štaviše od njegovog nastupa ima korist. Sličnom taktikom se tehnički premijer Abazović suprotstavlja Kremlju i strateškoj politici Rusije prema Crnoj Gori, ocijenio je Nikola Divanović, član Izvršnog odbora DPS-a.
“Jer niz njegovih poteza, koji su rezultirali najgorim Izvještajem EK od početka pregovaranja o EU integracijama, i praktičnom blokadom države na njenom evropskom putu, prava su „muzika za uši“ onih koji Crnu Goru žele da vide na nekom drugom putu, onih istih koji su prije tačno šest godina identične efekte željeli da proizvedu „državnim udarom“”, kazao je Divanović.
Niz potez, dodao je, od jednostranog nametanja Temeljnog ugovora sa SPC bez konsenzusa u društvu, preko zarobljavanja institucija, v.d. stanja u najvažnijim djelovima državnog sistema, opstrukcije izbora sudija Ustavnog suda do posljednjih smjena u ANB i bezbjednosnom sektoru – svjedoči o namjeri da se Crne Gora pokaže kao nefunkcionalna i država „na aparatima“.
“Uzgred, podudaranje spiskova političkih protivnika Abazovića i Kremlja, od predsjednika države do dvojice ministara i smijenjenog šefa ANB – trojca kojima je zbog akcije raskrinkavanja ruskih špijuna zabranjen ulazak u Rusiju – samo je novi detalj koji sliku čini jasnijom. Dakle, predsjednika Vlade je i dalje dobrodošao u Moskvi a njegovi ministri nijesu. A i zašto ne bi bio kad „što Kremlj okom to Abazović skokom“”, zaključio je Divanović.