Crnogorski iseljenici Sjeverne Amerike poručili su da je Crna Goru na pravi evropski put može jedino vratiti aktuelni predsjednik Crne Gore i predsjednički kandidat Demokratske partije socijalista (DPS) Milo Đukanović.
Oni su ocijenili da je naša država danas poligon infantilnog političkog nadmetanja, nažalost većine mladih ljudi, uramljenih u svoje zablude.
– Opterećeni osjećanjem nedovoljnosti ušli su u borbu koja ih prevazilazi i kojoj nijesu dorasli. Zbog toga su vazda spremni na religijsko padanje na koljenima pred nemilosrdnim, autentičnim srpskim paternalizmom. A taj svetosavski, kleronacistički i emotivno misaoni otpad nema baš nikakve veze sa istinskim pravoslavljem, koje je bilo stub i oslonac naše hiljdugodišnje državnosti – poručili su oni.
Kazali su da podržavaju onog koji je već decenijama u kontinuitetu i bez rezerve za euroatlansku integraciju, kao naše jedine budućnosti i naše vrhunsko istorijsko ostvarenje.
Dodali su da im na tom putu stoji Srpska pravoslavna crkva koja, kako su kazali, ima sveti zavjet da “obogalji i zatre crnogorsku državu i naciju”.
– Pa se brojni političari prosto nadmeću ko će dobiti najviše naklonosti srpskih popova, a pri tome olako žrtvuju naše istorijsko i duhovno blago. Svi ti zli vjetrovi koji danas duvaju širom Balkana dolaze iz Srbije, koja je riješila da vodi Pasićevu politiku u 21. vijeku. Stepen mržnje prosrpskih političara u Crnoj Gori prema Đukanovicu, a i mnogih u Srbiji, direktno je proporcionalan njihovoj podaničkoj i servilnoj podređenosti prema Vučiću, srpskoj crkvi i Rusiji – istakli su crnogorski iseljenici Sjeverne Amerike.
Rekli su da “bivši suverenisti – ako su to ikada istinski bili – a sada pokondirene posrbice”, beskonačno ponavljaju da se Đukanovic morao povući 2006. godine odmah poslije referenduma, kako bi oni sastavili Vladu svojih ljubimaca i sa popom Gojkom Perovićem zaveli široku demokratiju, prosperitet i pomirenje četnika i partizana.
– Danas im najbolji odgovor salju neki penzionisani srpski đenerali koji javno žale što nijesu tada izveli puč. A bili su spremni za to i samo čekali signal od srpske Vlade. Ostaci sedmog bataljona i ostala bratija iz ravnogorskog “srpskog sveta” i danas spremno čeka da im se ukaže prilika za akciju. Da Đukanovic nije uveo Crnu Goru u NATO, uz veliki lični rizik, oni bi se avgusta 2020. godine naoružani do zuba ušetali u “meke” predjele Sjeverne Crne Gore, baš kao i Rusi u Dombas. Niko iz Evrope na to ne bi ni prstom mrdnuo.. To što su danas snage NATO-a spremne da im se suprostave jedino je što ih “drži na uzici” – smatraju iseljenici Sjeverne Amerike.
Nadaju se da će svi građani naše suverene, multietničke i antifašističke države prepoznati značaj ovog istorijskog trenutka, ne samo za opstanak slobodne Crne Gore već, kako su kazali, i nas Crnogoraca kao drevnog istorijskog naroda.
– Onaj koji je znao i imao hrabrosti da referendumom obnovi našu drzavnosti, da je zaštiti od ratnih razaranja i prolivanja krvi, danas je jedini koji je može vratiti na pravi evropski put, uprkos besomučnim i frontalnim napadima na njegovu ličnost – zaključili su u saopštenju.