Iako sveštenstvo i čelnici Srpske pravoslavne crkve javno pozivaju narod na mirna okupljanja i litije pojedini video zapisi svjedoče da, iza kulisa, ljudi u mantijama, skupa sa opozicionim aktivistima sprovode planove za destabilizovanje Crne Gore, sve uz pojanje ratničkih pjesama u kojima se ,,razapinju Turci i bule“…
Na društvenim mrežama već se dvije sedmice šeruje snimak jednog okupljanja sveštenstva, opozicionih političara i naroda u Spužu, poslije litije održane 16. januara.
Ko zlo pjeva, zlo i misli
Nakon što su uspješno blokirali kružni tok kod Spuža, na starom putu Podgorica – Danilovgrad, gorljivi borci protiv Zakona o slobodi vjeroispovijesti okupili su se u Parohijskom domu Srpske pravoslavne crkve u Spužu.
Domaćini u mantijama su pravoslavnu sabraću častili, kako se to kaže, čašicom razgovora. U opuštenoj atmosferi razmjenjivali su utiske spuški pop SPC Željko Ćalić i Milorad Dudi Kadić, bivši predsjednik opštine Danilovgrad, kao i brojni aktivisti većinom iz Demokratskog fronta, odnosno Mandićeve Nove srpske demokratije.
U čelu stola je i otac Metodije, onaj što je navodno jedva preživio intervenciju policije na mostu na Đurđevića Tari, za čije se zdravlje molio lično mitropolit Amfilohije na jednoj od litija prije Nove godine.
Na snimku koji traje minut i 24 sekunde vide se mnogi lokalni opozicioni prvaci iz Danilovgrada i Spuža, kao i novinarka Vijesti Jelena Jovanović koja vrijedno mobilnim telefonom bilježi dešavanja, mada se koncern Vijesti ovim četničkim orgijanjem nije bavio…
Onda su, kao po komandi, u glas zapjevali staru guslarsku pjesmu ,,Od glave Zete do grada Spuža…“ u kojoj se poziva na ubijanje Turaka, sve u slavu srpstva. U desetercu se precizno objašnjava – a čuje se iz desetina grla u Parohijskom domu – kako se puca iz džeferdara na Turke, koji ,,leleču“, a onda ,,kukaju bule“:
,,Od glave Zete do grada Spuža/ Krvavi lanac vojske se pruža/ Pritisli Srbi turske livade/Turcima u Spuž zadaju jade./ A serdar Vule s visoke kule/ Džeferdar pali, kukaju bule…“
Pjesma ima znakovit kraj – ,,Udrite braćo, srpstvo je naše!“ – što bi, valjda, trebalo da bude prijeteća poruka crnogorskim građanima koji nijesu pravoslavci ili se ne izjašnjavaju kao Srbi.
Upotreba simbola
Ko zna, možda su neki iz SPC/DF hora u Spužu ovako namjerili da podižu borbeni moral onima koji učestvuju u litijima; moguće da baš svi i nijesu bili svjesni prijetećih poruka koje se svjesno plasiraju, ali je izvjesno – pjesma o klanju Turaka i lelekanju bila dio šire akcije.
I nije ta akcija od juče. Jednostavnom pretragom na Jutjubu, uočava se da je upravo ova ratnička pjesma bila dio jednog performansa u Beogradu 2015. godine i da je glavni režiser tog igrokaza bio Nebojša Ćović, prvi čovjek košarkaškog kluba Crvena Zvezda.
U januaru prije pet godina, uoči košarkaške utakmice Crvena Zvezda-Galatasaraj, za podizanje borbenog duha igrača i navijača i kao ratnički odgovor na smrt navijača ,,Zvezde“ u Istambulu, upriličeno je gostovanje mladog gulsara u crnogorskoj nošnji koji je zasvirao i zapojao pjesmu koja je razgalila srca svih srpskih delija – ,,Od glave Zete do grada Spuža, krvavi lanac vojske se pruža“…
Ista pjesma koja će, pet godina docnije, biti, kao po komandi pjevana, nakon litija u Spužu, ali i u Nikšiću, Beranama, Podgorici… Slučajnost?
Ili se, ipak, pokušava ponavljanje srpske pobune. I to prevashodno protiv suverene države Crne Gore.
Kada je 2008. godine Crna Gora priznala Kosovo, protesti u Podgorici i drugim gradovima brzopotezno su organizovani, uz vođstvo Srpske pravoslavne crkve i Demokratskog fronta. Pljuštale su optužbe za izdaju ,,kosovskih svetinja“, pucalo se kletvama protiv izdajnika srpstva, mahalo se trobojkom nekadašnje zajedničke države, vijorila se zastava SPC posred Podgorice…
Nekoliko godina kasnije, slične slike, iste optužbe protiv Crne Gore, samo je povod drugačiji – usvajanje Zakona o slobodi vjeroispovijesti. Nešto je izmijenjen scenario: nema više štrajka glađu političkih lidera, nema bojkota parlamenta, ni stranačkih zastava.
Sve je podređeno pokušaju novog ,,događanja naroda“, nešto nalik AB revoluciji 1989/1990. Tada se mahalo trobojkom sa petokrakom u sredini da bi se, pod simbolom jugoslovenske zastave, stvorila obmana o odbrani Jugoslavije. Poslije se pod trobojkom iz koje je petokraka ubijalo po Hrvatskoj i Bosni, razarali gradovi, raspamećivali narodi, sve pod lažnim motom da ,,svi Srbi žive u jednoj državi“…
Politika ispred vjere
Oslikavanjem trobojki – koje čak nijesu boje crnogorske narodne zastave u kojoj preovladava plavetna – pokušava se ponovo kreirati obmana o moralnom imperativu odbrane pravoslavnih manastira i crkava u Crnoj Gori.
Stvarno, da li iko misli da je tek slučajnost što je u one stotine litara boje, pogriješena baš nijansa – plave. Ili će, ipak, biti da je neko dobro zamutio boju – pa se sada farba crnogorska teritorija – bojama srpske zastave!
Tako se, konačno, otkriva ono drugo, mračno lice litija i razotkrivaju istinske namjere sveštenika SPC i političara prosrpskih partija, baš kao i brojnih crnogorskih i srpskih medija koji su iznajmili stranice i minute programa za rušenje multkulturalne osnove crnogorskog društva.
Uostalom, pobrojmo osnovne zahtjeve sa miting-litija. Prije svega: zahtijeva se povlačenje Zakona o slobodi vjeroispovijesti, a ne ispituje se njegova ustavnost, što znači da se političkim pritiskom želi ignorisati najznačajnija crnogorska institucija – Skupština Crne Gore. Traži se i odbrana crnogorskog sakralnog nasljeđa od – Crne Gore i Crnogoraca, čime SPC i srpske partije u Crnoj Gori otvoreno negiraju da postoji crnogorska država i crnogorska kultura, već da je sve dio – srpskog kulturnog blaga.
Na kraju, javno se na ulicama poziva na mir i uvažavanje vjere, a zavjerenički se, ,,crnorukaški“ prijeti ljudima druge vjere ili nacije, ali i najvišim državnim zvaničnicima Crne Gore… Valja samo pogledati onaj grafit u Tološima gdje je neko, umjesto da iscrta trobojku, ponosno napisao: „Smrt Crnogorcima“, sanjajući valjda da se ponovi 1918. godina. Ili licemjerno farbanje satova za struju u Pljevljima u boje trobojke, baš ispred kuća čiji su vlasnici – Bošnjaci ili Muslimani.
Treba li još dokaza da litije, koje zaista okupljaju veliki broj ljudi, suštinski nemaju karakter ni vjerskog obreda, ni odbrane svetinja. Litije služe Amfilohiju i Srpskoj pravoslavnoj crkvi kao sredstvo političkog pritiska za pregovore sa vlašću, a Demokratskom frontu i njegovim političkim satelitima kao prilika za revitalizaciju političkog rejtinga.
Čak su i neki obrasci precrtani. Kad pop Gojko Perović zaleleče da crkva teško više može kontrolisati masu na litijama, on suštinski ponavlja riječi Slavena Radunovića koji je, ispred Skupštine Crne Gore 2015. godine, opominjući da ne može da konroliše svoje pristalice u stvari komandovao napad na Skupštinu Crne Gore.
U suštini, to je politička igra šaha, u kojoj prvo stradaju pioni – oni nesrećnici što, šetajući četvrtkom i neđeljom, zaista vjeruju da Amfilohije Radović nikad neće sjesti za sto sa ,,izdajnikom“ Duškom Markovićem ili Milom Đukanovićem. Brzo će se pokazati da su litije bile samo – podizanje pregovaračke pozicije Mitropolije. Prvenstveno prema zvaničnoj Podgorici, ali posredno i prema Patrijaršiji SPC u Beogradu.
Pozdrav „litijaša“ pljevaljskim Muslimanima i Bošnjacima
Tokom protestne litije 26. januara, kako je Pobjedi ispričao čitalac, pojedini učesnici pohodili su i domove pljevaljskih Mulsimana i Bošnjaka i pred kućama im ostavili poruke – krst sa četiri S.
Komunalna služba još nije uklonila ove poruke uz obrazloženje da to treba da urade službe CEDIS-a jer su krstovi sprejom iscrtani na elektro ormarićima za mjerne uređaje na stubovima ispred domova Muslimana i Bošnjaka u Pljevljima.
U Podgorici je prije nekoliko dana osvanuo grafit „Smrt Crnogorcima“ i pored njega krst sa četiri S.