Premda je ideologija, politika i snage koje su devedesetih udarile na temelje avnojevske Jugoslavije i pošle u svijetu bojnu za Veliku Srbiju, odnosno za Srbislaviju, doživjela sramni istorijski poraz, Srbijom i danas, skoro dvije decenije nakon njenog poraza, neprikosnoveno vladaju, u podmlađenom Sloba-Voja jugend izdanju, iste one snage koje su najodgovornije za taj poraz i za neizbrisivu sramotu nanesenu Srbiji i srpskom narodu u cjelini, ocijenio je u intervjuu za Pobjedu bivši visoki funkcioner u SFRJ, član Predsedništva PK SK Vojvodine i poslednji jugoslovenski (Titov) ambasador u Londonu Živan Berisavljević.
“Utoliko je Latinka Perović više nego u pravu kad tvrdi da Srbija zapravo nije nikada ni izašla iz devedesetih”, dodao je on.
Kako je istakao, Jugoslavija je napustila Srbiju prije nego je Srbija napustila jugoslovensku orijentaciju.
“Srbijanska politička elita je poslednjih stotinu godina neretko ispoljavala neoprostivo slabo razumevanje razloga zbog kojih je Jugoslavija trajni interes celine srpskog naroda; još slabije je razumela razloge i interese drugih naroda i samosvojnih istorijskih regija da uđu u sastav Jugoslavije i da sa Srbijom, kao njenim najvećim konstituentom i, pored Crne Gore, jedinom međunarodno priznatom državom, tvore zajedničku državu i grade zajedničku budućnost. S druge strane, i delovi političkih elita ostalih naroda i istorijskih regija zakonomerno su i same bile sve više obremenjene vlastitim nacionalizmima, povremeno zapenušano antisrpskim i do separatizma ekstremno antijugoslovenskim. U vreme avnojevske Jugoslavije, politička elita Srbije bila je nosilac otpora demokratizaciji odnosa u jugoslovenskoj zajednici, kao i federalizaciji odnosa među njenim konstitutivnim entitetima”, objasnio je Berislavljević.
On je istakao da je u vrijeme kada su Srbijom ovladale memoramdumske koncepcije i pogledi na zajedničku državu, ostali jugoslovenski narodi prestali da vide svoju perspektivu u Jugoslaviji.
“Tako su ostale Srbija i Crna Gora. Nažalost, tu je bila i Vojvodina, koju je, kao samosvojni regionalni kostitutivni entitet, početkom AB revolucije oktobra 1988, Srbija prisilno bacila na kolena i pretvorila je u ustavno obespravljenu severnu Srbiju i prvi plen svoje ratoboračke politike. Savez sa Crnom Gorom je kraće trajao: sve dok je Crna Gora pristajala na vazalne odnose sa Slobo-Srbijom; zapravo, sve dok se promišljeniji dio “mladih, lijepih i pametnih”, onih koji su u Crnoj Gori krajem 1988. izvršili promiloševićevski puč na način “događanja naroda”, nije otreznio od ABR-pijanstva i slobo-slobodarskog mamurluka”, kazao je on.
Berisavljević nije zadovoljan stanjem u kojem se nalaze države bivše Jugoslavije.
“Umesto međunarodno veoma respektovane države kakva je bila druga Jugoslavija, ovde se nakon ratova ,,omacilo nekoliko malih, ekonomski iznurenih i unutrašnjim trzavicama teško opterećenih državica u neprestanim međusobnim trvenjima i teško savladivim međusobicama, koje će ih, po svemu sudeći, još dugo obremenjivati. Te su državice možda sa izuzetkom Slovenije, donekle i Crne Gore osuđene na status evropskih banana-republika i na, ekonomski i razvojno, položaj su i generis kolonija. Ko sistematski prati spoljnopolitičku praksu i poteze tih zemalja, razumeće zašto ovo što sam rekao ne treba posebno dokazivati”, smatra bivši ambasador.
izvor Pobjeda