Tragovi su mnogi do – manastira

Piše: Aleksandar Radoman

Ok. Skoro da smo zaboravili kako su zapravo nastale Demokrate. Kad je ono mlađani Aleksa propao na izborima za predśednika SNP-a, okupio je oko sebe SNP-ov podmladak – uz nekoliko iskusnih Slobovih poklonika – i formirao Demokrate.

I trude se otad iz petnih žila, koliko god im to krindž marketing dozvoljava, da prikriju da su se ispilili iz partije koju je formirao Slobodan Milošević. Gomila praznih parola, falš poštapalica i groteskno proklizavanje zapadnim ambasadama obilježili su politički put Momirovih veselnika.

Ipak, svako malo iznikne trag njihova ideološkog zaleđa koji vodi ravno do manastira Beogradske patrijaršije. Onih o kojima sve češće svjedočimo da su puni – ne ljubavi za bližnjega svoga, no oružja.

Nekad trag pokaže odbornik koji u Beranama inicira imenovanje ulice Ratka Mladića, nekad funkcioner u Šavniku koji se sprema za Kosovo, nekad veselnik Aleksa sa sramotnim govorom na Amfilohijevoj sahrani, nekad bivši gradonačelnik Budve kad proslavlja najveću nacionalnu izdaju – 1918, a juče odbornici u Pljevljima kad po naredbi stranog državljanina Svetka Rakite glasaju za poništenje antifašističke tradicije i za dan grada proglašavaju crkveni praznik, s pozivom na dva izmišljena istorijska događaja.

Kako je to nedavno uvjerljivo pokazao istoričar Adnan Prekić, niti je na Petkovdan 1912. u Pljevlja ušla crnogorska vojska niti je na Petkovdan 1918. u Pljevlja umarširala srpska vojska. Riječ je, dakle, o klasičnom izmišljanju prošlosti s očitim revizionističkim namjerama potiskivanja antifašističkih vrijednosti i nametanja u javnoj sferi jednoj multikulturnoj sredini – crkvenog praznika.

Od ovako očiglednog svrstavanja u vrstu izvođača radova za imperijalni projekat Velike Srbije Demokrate sigurno neće oprati cinična saopštenja, baš kao što ni Vučića od odgovornosti za teroristički napad u Banjskoj ne može sačuvati prebacivanje krivice na Aljbina Kurtija.

U Pljevljima, dakle, skupština grada djeluje po komandi stranog državljanina. U Šavniku, pak, izbori se ne mogu održati jer to ne dozvoljavaju ideološki blizanci pljevaljskih klerofašista. Njihovi saborci u Andrijevici, opet, ne dozvoljavaju održanje śednice na kojoj bi se konstatovalo da oni više nemaju većinu.

U Nikšiću predśednik opštine skrnavi državne simbole, a u Golubovcima zvanična opštinska vlast poginulim teroristima iz Banjske odaje počasti… I sve se to dešava u trenutku dok Skupština Crne Gore ne zasijeda, Vlada već duže od godinu nema izborni legitimitet, a predśednik se ponaša kao batler Aleksandra Vučića. Ali to ne smeta bratu Abazu da odradi posljednji zadatak iz agende koju mu je zadao gazda iz Beograda.

Iako ne postoji ni minimum uslova da se u ovakvim okolnostima sprovede regularan popis, za samo mjesec dana kreće popisivanje, čiji je cilj još ljeta 2020. precizno opisao Vučićev neformalni portparol Aleksandar Raković. Asimilacija Crnogoraca i uništenje građanskog ustrojstva i multikuluralnosti Crne Gore ključni su zadaci Vučićeve posluge u Crnoj Gori. Samo je pitanje hoćemo li nastaviti da bauljamo kasneći miljama za Vučićevim potezima ili ćemo konačno naći adekvatne metode otpora destrukciji. Jedan od takvih u ovoj situaciji je i što širi bojkot Vučićeva popisa!

P. S. Mučni utisak klerofašističkog pira u pljevaljskoj skupštini juče je upotpunila emisija jedne od Vučićevih propagandnih platformi. Samo je crnogorska Jovana Jeremić, naime, mogla biti toliko beskrupulozna da pred kamere izvede osobu s ozbiljnim zdravstvenim problemima, koja je danas samo śena one istorijske ličnosti što je prije tri decenije bastašno nosila i čuvala ideju građanske države i multikulturnog društva.

Učinila je to naša Jovana samo da bi ponizila śećanje na Slavka i ideju što je Slavko i danas predstavlja – nezavisnu Crnu Goru.