piše: Željko Vukmirović
Nema veze to što se grabe da ostanu bar još malo “po ulica” ili “skupštinskija prostorija”.
Nema veze ni ono sa dušecima ni sa skupštinskim restoranskim menijem. A nema veze ni sa redovno plasiranim medijskim objavama, kao urednom marketinškom brigom.
Nema veze ni to što je partija NOVA Andrije Mandića, povodom srpskog “spektakla” u Pekingu i lažinjanjem o kulturi srpskog naroda plasirala, a u najboljoj tradiciji negiranja crnogorske nacije, da “Srbija štiti kulturnu baštinu srpskog naroda”.
Ništa to nema veze.
Stvar je u roku trajanja. I onoj narodnoj “u laži su kratke noge”.
Pa, sto godina, sto godina. Je li bio “crven fesić nano…” – bio je. Pa, skoro 500 godina, skoro 500 godina.
Kao autentični dio srpske kulture.
Nego, nema veze.
DF ide jednim putem, Crna Gora drugim.
I to je, zapravo, jedini mogući epilog učinka te političke grupacije, nakon svih predstava i “rušenja” vlasti iz kojih su se izvlačili kad god bi prigustilo. U prilog tome, vrijedi podsjetiti na onu epizodu putovanja u pravcu Rusije, a kako su tada istakli – “povodom uspostavljanja ekonomskih i kulturnih veza sa Čečenijom”. Dok im neko na vrijeme nije rekao da kod Ramzana Kadirova njihovi fazoni ne prolaze i da su se malo zaigrali. Pa poslije tugaljivo pisali Lavrovu, sa molbom za pomoć.
Istina je da smo se svašta nagledali od DF-a.
Nema veze.
Uvijek im ostaje “crven fesić”. Nano.
Ko je video sreće sa velikosrbima iz df.