Laž je srpski nacionalni interes

Piše: Sreten Vujović

Kako Srpska paravojna crkavica (SPC) nanovo ubija Boga? Juče je u Hramu u Podgorici održan okrugli sto, koji je naslovljen: „Pedeset godina od razaranja Njegoševe kapele na Lovćenu“. Gnusnom izjavom šefa crnogorske filijale SPC Mićovića se ovom prilikom neću baviti.  Ali, ukoliko ova svetosavska klerofašistička družina želi da se bavi ovom problematikom, na samom  početku je trebala korigovati  naziv skupa u „97 godina od razaranja  Njegoševe kapelice na  Lovćenu“, koje se, istine radi, odigralo 1925.  godine, a rušitelj Njegoševe zadužbine je bio Aleksandar Karađorđević, u  Crnoj Gori poznatiji kao  Aca Palikuća, koji je napravio novu, svoju zadužbinu, u čast  rođenja  sina Petra Karađorđevića!

• Radi razbijanja svake dileme, pogledati filmski zapis sa izjavom učitelja Milutina Popovića:

• izjavu Vladimira Dedijera „Borba“, 20. VIII 1970. Koji između ostaloga kaže:

…Hijerarhija Srpske pravoslavne crkve ne vodi akciju za očuvanje Njegoševe zaostavštine, nego sve sile napreže da spase građevinu kralja Aleksandra Karađorđevića, jer ona predstavlja višestruki simbol: Prvo, Aleksandrova zadužbina je oličenje uništenja državnosti Crne Gore posle 1918. godine… Prvo, kapelu koju je Njegoš za života sazidao i namenio da u njoj bude sahranjen, austrougarska vojska je delimično porušila 1916. godine. Po nalogu okupatorskih vlasti Njegoševe kosti su iskopane i prenesene na Cetinje, uz prisustvo predstavnika Crkve. Drugo, po propasti Austrougarske Monarhije, u Njegoševom rodnom mestu Njegušima osnovan je odbor za obnavljanje Njegoševe kapele. Do ostvarenja zamisli ovog odbora nije došlo i Njegoševa kapela nikad nije obnovljena… kralj Aleksandar Karađorđević, 1925. godine, u spomen rođenja svog sina Petra II Karađorđevića, naređuje da se ostaci Njegoševe kapele poruše i da se sazida nova kapela. To je i učinjeno. Ova kapela je građena od novog kamena, na novim temeljima, a ostaci stare kapele su bačeni u Jezerski vrh.

Kapela na Lovćenu obnovljena 1925. prema projektu čuvenog arhitekte Nikolaja Krasnova.

Na osnovu ovih činjenica odlučio sam da sa svoje strane učinim sve da svjetsko javno mnjenje sazna punu istinu, da se kod nas ne vrši rušenje Njegoševe originalne zadužbine, nego da se gradi dostojan spomenik velikom pjesniku, a uklanja Aleksandrova zadužbina. Nastojanje da se najvećem filozofu-pjesniku među jugoslovenskim narodima, Njegošu, podiže spomenik po zamisli najvećeg vajara koji je u istoriji ponikao sa našeg tla, Ivana Meštrovića, tvorca Kosovskog ciklusa, Pobjednika na Kalemegdanu i spomenika Neznanom junaku, za mene je samo produžetak mukotrpne borbe za ostvaranje ideala bratstva i jedinstva.

Izgradnja baš ovakvog spomenika danas je, po mom mišljenju, utoliko potrebnija jer se u našoj zemlji sa raznih strana opet čuju te podmukle netrpeljivosti. To se ogleda i u akciji protiv podizanja Njegoševog mauzoleja na Lovćenu koji vodi jedan dio hijerarhije Srpske pravoslavne crkve. Oni ne mogu da podnesu da jedan Hrvat plete vijenac na Lovćenu jednom Crnogorcu, da jedan rimokatolik gradi spomenik jednom pravoslavnom vladiki”, navodi Dedijer.

Dakle, ove „krokodilske suze“  su ustvari suze za simbolom,  uništenja i okupacije Crne Gore i njene vjekovne crkve, simbolom najvećeg  stradanja i poniženja, koje su Crnogorci doživjeli u svojoj milenijumskoj istoriji. Budući  Crkva Srbije ima jasne imperijalne namjere prema Crnoj Gori, koje još jedino nijesu jasne političarima, pa je tako „logično“ da ministar odbrane ćuti na prekjučerašnje prisustvo (u svijetlu ovog Sotonskog skupa) helikoptera bezbjednosnih službi Srbije na Ivanovim koritima i u Ulcinju!

Crna Gora je ovaj put okupirana ponovo od  istih od kojih je to bila 1918. godine, samo to  treba da saznamo, to treba da nam saopšti  блаженопошивши Javni servis uz zvonjavu svih  srpskih zvona, poput onih sa Notre-Dame, koja su zvonila u čast Kosovske bitke, zvonikom i zvonima koja nijesu postojala! Tome bi se pridružila i Famelja Adams  iz nes(Vijesti), kako bi konačno vrhovnog maga-Kesedžiju  ustoličili umjesto ABazdovića!

Hajde da ponudimo Crkvi Srbije jedan mali dodatak koji mi je sugerisao jedan moj umni prijatelj, očigledno (bez šale) talenat za diplomatu:

…da SPC priznaje poštuje i podržava državno pravni kontinuitet trajanje i postojanje Crnogorke države i svoju duhovnu misiju u Međunarodno priznatoj državi Crnoj Gori sprovodiće poštujući odredbe uspostavljenog pravnog poretka i Međunarodnog javnog prava…

Kazali bi, prihvatljiva konstatacija, na koju протојереј стафорд u sramnoj ulozi premijera i njegovi nalogodavci sigurno neće pristati, jer priznavanje državno pravnog kontinuiteta Crne Gore, podrazumijeva i priznanje i njene institucije, čuvara crnogorske duhovnosti! Crna Gora mora biti „srpska država“! To je pakleni plan! „I što ćemo sad?!“ rekla bi „Kostrika“, samo da nam ne naprave pogrebni vijenac od kostrijeti! Crna Gora treba biti „zdrava“, očišćena od Crnogoraca!

Kako izgleda „svi smo mi mrtvi, samo se po redu kopamo!“