piše Goran Popović
Ne treba, u ime opšteg principa slobode izražavanja, progoniti novinare nezavisnih medija koji rade svoj posao, poručila je briselska portparolka Maja Kocijančić povodom raznih pisanija u vezi sa aferom Di Keja ovih dana u Crnoj Gori, a objavile Vijesti. Nije, međutim, poznato da je, bar za sad, neko “progonio” neki “nezavisni” medij. Prije bi se moglo reći da ovi “nezavisni” progone sve druge koji ne vjeruju slijepo svemu što oni pišu. A šta pišu?
Uzmimo, na primjer, nezavisne medijske opservacije o jednoj kući na Gorici. Ta kuća je na početku njihove priče imala 2000 kvadrata i u njoj već godinu i po živi predsjednik države Milo Đukanović. Iako ima 2000 kvadrata, sagrađena je na placu od 1579 kvadrata, kojeg je Glavni grad “ustupio” predsjednikovom prijatelju Vladanu Ivanoviću. Za njenu gradnju potrošeno je, po pisanju “nezavisnih”, više od 10 miliona eura, a ima dvije bioskopske sale i dva bazena.
U istoriji novinarstva nije bilo slobodnije interpretacije činjenica. Jer, ispostavilo se da Glavni grad nije “ustupio” plac na Gorici, već ga prodao na javnoj licitaciji Vladanu Ivanoviću po cijeni od 702 eura po kvadratu, a on 2009. godine na račun Podgorice uplatio 1.108.458 eura. Zatim je Ivanoviću Sekretarijat za planiranje i uređenje prostora u julu 2013. godine izdao građevinsku dozvolu za izgradnju stambenog objekta koji u osnovi ima 481 kvadrat i za koju su uredno plaćene sve komunalije. Sad, mogu li tu da stanu baš dvije bioskopske dvorane i dva bazena pitanje je za “nezavisne”.
U cilju dodatne dramatizacije slučaja kuće na Gorici “nezavisni” su saopštili kako ovaj objekat još nije upisan u katastar, što bi trebalo da insinuira prikrivanje njenog vlasništva. Kvaka je, međutim, u tome što kuća još nije završena, u unutrašnjosti su izvedeni samo grubi građevinski radovi, a da bi se neki objekat upisao u katastar mora da bude u potpunosti završen i dobije upotrebnu dozvolu.
Sa ovom činjenoicom pada u vodu i konstrukcija “nezavisnih” da Đukanović već godinu i po živi u toj kući, jer teško da bi se neko uselio u prostorije bez parketa, keramike…
Uz sve to, “nezavisni” su, uz tekstove o pomenutoj kući, objavljivali fotografije sasvim drugog objekta. I danas su one postavljene na nekim portalima sa sve “urednom” legendom da je to baš ta kuća. A nije.
Poslije ovog udruženog spinovanja “progonjenih novinara koji rade svoj posao”, nedostaje odgovor samo na jedno pitanje: Čija je Milova kuća na Gorici? I kolika je kvadratura njihovih laži?
PS: Ovih dana Osnovni sud u Nikšiću poslao je obavještenje potpisniku ovih redova da ga je tužila Daliborka Uljarević zbog teksta o đubretarskom novinarstvu i da traži 5000 eura odštete. Eto ko je progonjen, iako se striktno pridržava upravo Daliborkinog gesla činjenice su važne.