piše: Nikola Belada

Gotovo svakodnevno su građani Crne Gore zatrpani informacijama od strane političke elite da je došao čas konačnog obračuna sa narko-mafijom, duvanskom mafijom, građevinskom mafijom, farmaceutskom mafijom, šumarskom mafijom i slično. Naravno, uz to ide i poruka da će ,,pravda zakucati na svačija vrata“, a od toga smo, barem mi sa Cetinja, mogli da osjetimo samo duvanski i dim od suzavaca ispod vrata.

Pri tome, potpuno se zanemaruje i zaboravlja uloga, značaj i djelovanje do prije godinu dana neidentifikovane strane sile u Crnoj Gori koja je u međuvremenu ostvarila prevagu duhovnog nad svjetovnim i ovu državu de facto uvela u drugi stadijum vjerske kategorije – a to je „Božja država“.

Naravno, u pitanju je Srpska pravoslavna crkva. Zvaničnici ove države od donošenja tzv. Temeljnog ugovora smatraju da su trajno regulisali pitanje odnosa između države i crkve i da se tim pitanjima ne trebaju više baviti.

Naime, u posljednje dvije godine dogodila su se dva tektonska poremećaja koja su dovela u pitanje teritorijalni integritet i ustavni poredak ove države. To je donošenje Zakona o slobodi vjeroispovijesti ili uvjerenja i pravnom položaju vjerskih zajednica i tzv. Temeljni ugovor. Suštinski, akteri ovog čina kojim je doveden u pitanje svjetovni karakter Crne Gore su velikodostojnici Srpske pravoslavne crkve, a, nažalost, izvođači radova bili su ministri pravde prethodne „apostolske“ i sadašnje Vlade.

Dakle, pored svih mafija o kojima se svakodnevno priča, više niko ne pominje niti aktuelizuje stanje u Crnoj Gori koja ubrzanim koracima stremi ka pravoslavnom fundamendalizmu. Da navedeno i konkretizujem.

ZAKONOM PROTIV DRŽAVE

U Skupštini Crne Gore 27. 12. 2019. godine usvojen je Zakon o slobodi vjeroispovijesti ili uvjerenja i pravnom položaju vjerskih zajednica.

U članu 63. tog zakona stoji obaveza da je organ uprave nadležan za poslove imovine, dužan da u roku od godinu dana od dana stupanja na snagu utvrdi vjerske objekte i zemljište koji su u smislu člana 62 državna svojina, izvrši njihov popis i podnese zahtjev za upis prava državne svojine na tim nepokretnostima u katastru nepokretnosti.

U stavu 2 člana 63 stoji obaveza katastra da upis izvrši u roku od 15 dana i da o tome bez odlaganja obavijesti vjersku zajednicu koja koristi te objekte. Navedeno znači da su područne jedinice Uprave za nekretnine bile dužne da do kraja decembra 2020. godine dostave Upravi za imovinu hronologije upisa nepokretnosti objekata i zemljišta koje koriste vjerske organizacije. To je tekstualni izvještaj sa zbirkom isprava podobnim za upis, što znači da sadrži zahtjev, osnov, sve isprave na osnovu kojih se može dozvoliti upis.

Hronologija upisa daje sasvim jasan odgovor na pitanje čija je nepokretnost – vjerske organizacije ili države? U redovnim, građanskim postupcima, kad su u pitanju svojinske tužbe, gotovo svi punomoćnici traže da se za svoje navode sprovede dokaz pribavljanjem hronologije upisa i to je uobičajena procedura i praksa. Međutim, ne i kad je u pitanju SPC, jer za njih važe isključivo pravila, postupci i zakoni te organizacije.

Umjesto da javnost Crne Gore konačno sazna čije su nepokretnosti koje koristi SPC, gotovo odmah po formiranju 42. Vlade, bez javne rasprave, protivno mišljenju Venecijanske komisije, preko noći – tri dana nakon što je u Skupštini izglasana 42. Vlada – predaju se Skupštini izmjene i dopune Zakona o slobodi vjeroispovijesti i uvjerenja i pravnom položaju vjerskih zajednica, kojima se brišu članovi 62, 63 i 64.

Dakle, godinu dana nakon što je usvojen Zakon o slobodi vjeroispovijesti i pravnom položaju vjerskih zajednica, a to je kraj 2019. godine, ekspresno se prave izmjene i dopune Zakona i brišu se članovi 62, 63, 64.

Nastaje jedna nevjerovatna situacija: tri dana nakon što je izabran za premijera 42. Vlade, u situaciji kad još nije upoznao ni svoje radne prostorije, tada aktuelni premijer posjećuje direktora Uprave za imovinu, obrazlažući to na način da je želio da vidi da li službenici uredno dolaze na posao. Smatram da je suštinski ta posjeta predstavljala opomenu i poruku da niko ni ne pomišlja da upozna sa hronologijama upisa javnost Crne Gore.

ČIJA JE NAŠA IMOVINA?

Dakle, po hitnom postupku, u Skupštini se usvaja Zakon, uz nevjerovatne manipulacije, ali i burne reakcije stručne javnosti. Nastaje jedno veliko olakšanje za apostole, litijaše i mantijaše, a javnost Crne Gore će biti i dalje uskraćena za ključno pitanje: čija je imovina koju koristi SPC, imovina neprocjenjive vrijednosti i značaja za Crnu Goru?

Nakon toga, opet, pod čudnim okolnostima, bez javne rasprave, protivno mišljenju nadležnih stručnih institucija i pojedinaca, usvaja se i potpisuje Temeljni ugovor, čime se legalizuje i daje otvoreni prostor SPC za stvarno i pravno nasilje nad Crnom Gorom.

Sve navedeno do sada ne bi imalo neki smisao da ja počev od 2005. godine i sada ne zastupam stavove da je:

– Srpska pravoslavna crkva do 2020. godine nepostojeći pravni subjekt koji nije registrovan ni kod jednog državnog organa, a što i nije u pravnom sistemu Crne Gore, ali zato jeste u pravnom prometu u kom postaje najjača ekonomska sila, faktor i subjekat u Crnoj Gori.

– Da je Srpska pravoslavna crkva bez valjanog pravnog osnova, bez bilo kakvih isprava podobnih za upis, protivno važećim zakonima upisana na 80% nepokretnosti u Crnoj Gori;

– Da su na 80 odsto vjerskih objekata koji su istovremeno i spomenici kulture izvršene takve promjene đe su ti spomenici izgubili sve spomeničke vrijednosti, a s ciljem brisanja crnogorskog postojanja na ovim prostorima, crnogorske istorije, arhitekture, kulture, jezika, crkve;

– Da je SPC najveći divlji graditelj u Crnoj Gori;

– Da je SPC najveći poreski dužnik;

– Da je SPC jedan od najvećih carinskih dužnika;

– Da je SPC najveći investitor u Crnoj Gori;

– Da je SPC organizacija sa ogromnim protokom novca mimo legalnih finansijskih tokova;

– Da je SPC najveći ekonomski, politički i vojni faktor u Crnoj Gori.

Da zaključim: do 10. juna 2021. godine, Srpska pravoslavna crkva, njene četiri eparhije u Crnoj Gori i njihovi organizacioni djelovi nijesu bili registrovani niti evidentirani kod bilo kojeg nadležnog državnog organa u Crnoj Gori.

NEPOSTOJEĆI PRAVNI SUBJEKT VLASNIK POSTOJEĆE IMOVINE

Dakle, u pitanju su bili nepostojeći pravni subjekti koji nijesu postojali u pravnom sistemu Crne Gore, ali ih to nije spriječilo da učestvuju u pravnom poretku Crne Gore, da steknu ogromnu imovinu, da vrše transakcije, što preko, što mimo legalnih

tokova novca u milijardama eura i tako postanu vodeći subjekt po svim pitanjima društvenog i političkog života u Crnoj Gori.

Ako se ovome doda i to da su infiltrirani u svim institucijama države, a od 30. avgusta 2020. i suštinski vladari Crne Gore, dovoljno je da se razumije u kojoj se situaciji nalazi naša država.

Poznato je koji su to državni organi koji su svjesno ili nesvjesno svojim protivpravnim činjenjem omogućili rad i djelovanje SPC u pravnom prometu. Kako su iz tog djelovanja nastupile nesagledive posljedice, zaposleni u tim institucijama zaslužuju kazne zatvora, uz prethodno priznanje ko su im nalogodavci.

Prvi put zvanično, 10. juna 2021. godine, kod Ministarstva ljudskih i manjinskih prava, upisane su u jedinstveni registar četiri eparhije, čiji puni naziv navodim: Mitropolija crnogorsko-primorska Srpske pravoslavne crkve, Eparhija budimljansko-nikšićka Srpske pravoslavne crkve, Eparhija zahumsko-hercegovačka i primorska Srpske pravoslavne crkve, Eparhija mileševska Srpske pravoslavne crkve.

NOVI PODACI

Namjerno i svjesno navodim četiri eparhije SPC koje od tog momenta imaju status pravnog lica i mogu biti u pravnom prometu u Crnoj Gori, jer ni jedan drugi organizacioni dio SPC, njenih eparhija ili subjekt u okviru SPC, niti je tražio, niti je dobio svojstvo pravnog lica, niti je do tada bilo kad imao svojstvo pravnog lica. Ovo je neophodno istaći radi daljih navoda koji slijede.

Ujedno napominjem da su ovo već, zbog mojih upornih ponavljanja postale opšte poznate činjenice, ali je na njih neophodno ponovo ukazati, radi novih okolnosti, i sve dosad navedeno nije suštinski razlog mog obraćanja.

U odnosu na sve do sada navedeno, ja sam u međuvremenu došao do novih podataka, istina, nepotpunih i koji ne daju još uvijek pravu sliku nepokretnosti u vlasništvu Srpske pravoslavne crkve u Crnoj Gori.

Podaci koje ću sad iznijeti i koji se prvi put pojavljuju u laičkoj i stručnoj javnosti Crne Gore izazivaju zabrinutost i potvrđuju moju tezu da Crna Gora nestaje i bliži se ispunjenju programskog zadatka „Velike Srbije“, čiji je glavni operativac i izvođač Srpska pravoslavna crkva.

ZEMLJIŠTE

– Po mom saznanju, postoji nekoliko hiljada katastarskih parcela na kojima nijesu upisani objekti, već samo zemljište. Na tim katastarskim parcelama evidentirano je preko 150 nosilaca prava svojine;

– Po zvaničnom registru Ministarstva ljudskih i manjinskih prava, u Crnoj Gori su registrovane 22 vjerske organizacije (crkve i zajednice), a imamo preko 150 nosilaca prava svojine;

– U odnosu na gore navedene parcele na oko 4 miliona kvadrata zemljišta kao nosilac prava upisana je Eparhija budimljansko-nikšićka;

– Na 4 miliona kvadrata zemljišta upisana je i Mitropolija crnogorsko-primorska; – Kao nosilac prava na 1 milion i 500.000 m2 zemljišta upisana je Crkva Sv. Jovana; – Na 1 milion i 400.000 m2 zemljišta upisan je Ostrog; – Na 9 miliona m2 upisana je Srpska pravoslavna crkva;

– Postoji oko 6 miliona m2 zemljišta koje je susvojina vjerskih subjekata i fizičkih i pravnih lica.

– Evidentirano je pravo korišćenja i to: pravo korišćenja na zemljištu Eparhije budimljansko-nikšićke – 3 miliona metara kvadratnih; Mitropolija crnogorsko- primorska Cetinje ima pravo korišćenja – 1 milion i 700.000 metara kvadratnih.

OBJEKTI

– Postoji više od 140 objekata koji su upisani na subjekat „Pravoslavna crkva“. (Pitam se ko je osnivač, vlasnik, lice ovlašćeno za zastupanje, sa kojim sjedištem i đe je registrovana ili evidentirana).

– Objekti na kojima je evidentirano pravo korišćenja upisani su na sljedeće subjekte: Budimljansko-nikšićku eparhiju; MCP Cetinje, Crna Gora: Mitropolija crnogorsko primorska; SPC Eparhija mileševska.

– Oko 70 objekata sa pravom korišćenja (bez prava svojine) su evidentirani na subjekte: Mitropolija crnogorsko-primorska i Pravoslavna mitropolija crnogorsko-primorska (Jesu li ovo dva subjekta ili jedan subjekt?).

– Preko 40 objekata su evidentirani kao manastiri sa pravom svojine na subjekte: SPC (Eparhija mileševska); Mitropolija crnogorsko-primorska i skenderijska; Mitropolija crnogorsko-primorska.

– Preko 40 objekata evidentirani su kao kapele, od čega je na njih 10 nosilac prava svojine Mitropolija crnogorsko-primorska.

– Preko 50 objekata upisani su kao konaci, od toga 20 objekata sa pravom svojine i na subjekte: Mitropolija crnogorsko-primorska i skenderijska, Mitropolija crnogorsko-primorska i Srpski pravoslavni manastir.

– Upisano je preko 80 objekata kao vjerske zgrade, a od toga 30 objekata sa pravom svojine na subjekte: Mitropolija crnogorsko-primorska, Manastir Reževići i Srpski pravoslavni Manastir Ostrog.

– U listovima nepokretnosti upisano je takođe i pravo svojine na na kat. parcelama (na kojima nema objekata) na subjekte: Manastir Ostrog (1 milion i 300 hiljada m2),

Srpski pravoslavni Manastir Ostrog (300 hiljada m2), Dobro pravoslavne crkve, Manastir Ćelija (oko 50 hiljada m2), Mitropolija crnogorsko-primorska, Crkva Sv. Luke, Pravoslavno groblje sa crkvom, Srpska pravoslavna crkvena opština, Pravoslavna vjerska zajednica. (Pod ovim nazivima nema registrovanih, niti evidentiranih subjekata kod bilo kog državnog organa).

– Preko 400 objekata upisano je kao bogomolje. Od toga preko 150 na subjekte: Mitropolija crnogorsko-primorska; MCP; Srpska crkva, Eparhija budimljansko-nikšićka; Srpski pravoslavni Manastir Ostrog.

– Jedan objekat upisan je kao bazen sa pravom svojine bez prava korišćenja na subjekta – Manastir ćelija.

– Jedan objekat upisan je kao Dom kulture sa pravom svojine bez prava korišćenja na subjekta Pravoslavna mitropolija crnogorsko-primorska Cetinje.

– Desetak objekata upisano je kao „Garaža kao dio zgrade“ na subjekte Srpsku pravoslavnu crkvu, Patrijaršiju srpsku i Dobro Crkve Sv. Petke.

– Upisana su dva hotela, od kojih je jedan sa pravom svojine bez prava korišćenja na subjekt Dobro Crkve Sv. Petke. – Evidentirano je 128 objekata definisanih kao nestambeni prostor od čega 70% na SPC. – Evidentirano je oko 200 objekata kao „pomoćna zgrada“, od čega je preko 100 upisano na razne subjekte u okviru SPC.

– Preko 50 objekata upisano je kao „porodična stambena zgrada“ na razne subjekte u okviru SPC.

– Veliki broj upisa nosi naziv: posebni djelovi zgrada, poslovne zgrade u privredi, poslovne zgrade u vanprivredi, poslovni prostori, objekti kao stambene zgrade, a svi upisani na SPC.

PRAVNA ANARHIJA

U ovom nabrajanju nijesu navedeni svi subjekti sa ogromnom imovinom (pod različitim nazivima), a koji se dovode u vezu sa Srpskom pravoslavnom crkvom.

Iz ovog haosa, apsurda, anarhije, bezakonja, protivpravnih radnji, javlja se zebnja, strah, briga svakog odgovornog i razumnog čovjeka. Kao što sam naprijed naveo, u pravnom poretku Crne Gore, subjekt pod tačnim nazivom Mitropolija crnogorsko-primorska Srpske pravoslavne crkve postoji od 10. juna 2021. godine.

Koji su to subjekti – koji imaju nepokretnosti, zemljište i objekte milionske vrijednosti – i ko stoji iza tih organizacija pod sljedećim nazivima: „Mitropolija crnogorsko-primorska“, „MCP“, „Pravoslavna mitropolija crnogorsko-primorska“, „Pravoslavna mitropolija crnogorsko-primorska i skenderijska“,

„Srpska pravoslavna mitropolija crnogorsko-primorska“, „Pravoslavna mitropolija crnogorsko-primorska Cetinje“, „Pravoslavna crkva Crne Gore“, „Srpska pravoslavna crkva“, „Patrijaršija srpska“, „Pravoslavna crkva Crne Gore“?

Kad su ovi subjekti registrovani, ko su osnivači, đe im je sjedište, koju

dokumentaciju su podnijeli da bi postali subjekti prava i nastupali u pravnom prometu Crne Gore? Ko im je dao obavještenje o razvrstavanju? Koji im je PIB?

Da li postoji država u svijetu koja nepostojećim pravnim subjektima dozvoljava sticanje ogromne imovine koje su van kontrole svih nadležnih institucija?

UMJESTO EPILOGA

Građani Crne Gore, rezultat specijalnog rata je stanje koje ide ka kolektivnom ludilu.

Na sceni je populizam, manipulacija, neodgovornost, bahatost, neznanje. Država Crna Gora tone. Tone građansko društvo, nestaju Crnogorci.

Za posljednjih 30 i više godina nije se našao pojedinac ili organizacija koja vidi nužnost i neophodnost formiranja posebnog nacionalnog programa zaštite crnogorskog identiteta i države Crne Gore.

Crnogorci se gube u partijama opozicije ili pozicije i svakome je dozvoljeno da se nazove svojim imenom, osim Crnogorcima. Sa ovakvim stepenom neorganizovanosti, neodlučnosti, bez jasnog puta i pravca, postajemo samo meta za potkusurivanje.

Nastavimo li ovako, u dogledno vrijeme ostajemo bez svoje teritorije, svog identiteta i svoje države.