Dvostruki aršini beogradske čaršije

Za aktuelno.me

Piše: Slobodan L. Jovanović 

Tokom proteklih dana u Srbiji su Đilasovi i Zelenovićevi ekstremisti,  fašisti i teroristi blokirali su saobraćajnice, spriječavali poštene ljude da normalno kreću putevima i onemogućavali članove jedne političke stranke da prisustvuju partijskom kongresu. Zelenovićevi batinaši i fašisti su letvama i čekićima nasrtali na građane koji su htjeli mirno da pređu šabački most na Savi, pesnicama spriječili prolazak bagera, onemogućavajući ga da koristi svoje ustavno pravo o slobodnom kretanju. Time su Đilasovi i Zelenovićevi fašisti, ekstremisti, teroristi i batinaši prekršili Ustav svoje države, kršeći odredbe o slobodnom kretanju i pod kojim uslovima i kome je dozvoljeno vršiti ostrukciju slobodnog kretanja. Čak ti skupovi nijesu uredno prijavljeni policiji. Tako je, otprilike, glasila verzija vladajućih partija u Srbiji.

E sad zamislite, poštovani čitaoci, da su ovako propratili crmogorski mediji (mislim zaista na crnogorske medije, ne na velikosrpske ispostave u Crnoj Gori) događaje u Srbiji i legitimno pravo građana da se bore za čistu životnu sredinu, za čist vazduh, za rijeke, šume i zdraviju hranu, da se odupru namjerama vlasti da pod formom državnog i opštedruštvenog interesa pretpostave zdravom okruženju interese privatnog kapitala i vladajućih oligarhija? A nijesu! Već su vrlo objektivno obavješatavali crnogorsku javnost o razlozima protesta i opravdanosti građanaskog aktivizma u spriječavanju samovolje vlasti, partokratijskog apsolutizma i plutokratije u raspolaganju društvenim resursima, sa dalekosežnim posljedicama na životnu sredinu i zdravlje građana.

Da se vratimo na događanja od 5. septembra 2021. godine na Cetinju, kada su se građani Crne Gore pobunili protiv ustoličenja mitropolita Crkve Srbije u Cetinjskom manastiru, kao simboličkom činu kojim se namjeravalo staviti tačku na velikosrpsku okupaciju Crne Gore. Da se priśetimo kako je zvanična vlast Crne Gore predstavila navedena događanja i kako se politička, medijska i svaka druga javnost u Srbiji odnosila prema njima. Śetićemo se svi da su crnogorske vlasti učesnike mirnog protesta na Cetinju proglašavali ekstremistima, teroristima i fašistima, opužujući ih za nasilje, čak i državni udar, pominjalo se i pucanje na policiju na javnoj sramoti od Javnog servisa, molotovljevi kokteli, tako nezgodni za izgovor Premijereju… Optuživan je DPS za organizaciju državnog udara i mnoge, mnoge druge besmislice i budalaštine, svojstvene mozgovima ispranim dugogodišnjim kretenastim političkim kampanjama od ljudi bez intelektualnog samopoštovanja i bez etičkog kodeksa.

Čak ako i izuzmemo fekalije od Vučićevih tabloida, koje časni ljudi mašicama ne bi uzeli, senkrupa od njegovih televizija, nije se mnogo razlikovalo ni pisanje i emitovanje emisija o događajima na Cetinju tzv. nezavisnih medija. Prosto srpsku javnost ne interesuju činjenice, iako su više nego neumoljive. Po toj deluziji koja dominira srpskom sviješću, Crkva Srbije egzistira u Crnoj Gori osam stoljeća neprekinuto, ona je stvarala državu Crnu Goru, vladike crnogorske su ustvari srpske, Crnogorci su srpskog etničkog porijekla i … da ne nabrajam dalje. Znate već te pjesmice napamet. Po toj „misaonoj“ matrici logično je da je pravoslavno sakralno nasljedstvo vlasništvo Crkve Srbije, da se mitropolit Crkve Srbije ustoliči , što bi rekao srpski pisac Marko Vidojković, u „svom manastiru“, te da nije jasno što ti Milovci, jer po srpskoj javnosti Crnogorci postoje pojavom Mila Đukanovića, oni Đilasovi su bili etnički Srbi, hoće silom na sramotu da spriječe nešto što  je, kako kažu, normalno u svim državama. Čak se nijesu potrudili da provjere ko je upisan kao vlasnik Cetinjskog manastira? Naravno, nije im ni zasmetalo što je isti taj manastir nedugo zatim vladinim dopisom prepisan na Crkvu Srbije, bez ikakve sudske odluke ili dokaza o vlasništvu. Više ne važi čuveno „da se vlasništvo osporava na sudu“. Jer Crkvi Srbije ni ne trebaju dokazi za dokazivanje vlasništva. Zna se da je ona stvarala Crnu Goru, zar ne?

Drugosrbijanska čaršija svaki pokušaj da se artefaktima, zvaničnim dokumentima države Crne Gore i države Srbije, istorijskim faktima prvorazrednog značaja, pravnim činjenicama objasni da stvari ne stoje kako ih oni podrazumjevaju i plasiraju – proglašava novocrnogorskim nacionalizmom! U tobože nezavisnoj štampi nije moguće objasniti pod kakvim uslovima je nestala država Crna Gora 1918-te, pod kojim uslovima je CPC neformalno ugašena iste godine, a zvanično dvije godine kasnije, nije moguće pokazati desetine dokumenata o postojanju autokefalne CPC, čak i kad to stoji u tomosu koji je sadašnja Beogradska patrijaršija dobila od Vaseljenske patrijaršije 1922. godine, čak i kad to piše u Službenim novinama novostvorene KSHS i desetinama crkvenih dokumenta, uključijući i sintagme Vaseljenske patrijaršije. Nije bitno ni što je CPC imala Sinod do 1918-te, a tek nije bitno što je CPC „prisajedinjena“ potpisima samo dva člana tog Sinoda, od sedam koliko je Sinod imao, protivno sopstvenom Ustavu i Ustavu države Crne Gore! Postoji li ijedan čestiti pravnik u Srbiji da se sretne sa ovim činjenicama i zažmuri na njih? Važi li za Crnu Goru pravilo da sve ono što je stvoreno na pravnom nasilju ne može proizvesti pravno valjane posljedice? Da ne citiram Vlatazara Bogišića. Ili će srpski kvaziistoričari da pričaju da je bilo takvo vrijeme, da se žurilo i slično? Kao da će to dati pravnu valjanost?

I sam sam pisao beogradskom Danasu, slao u prilogu faksimile svih dokumenta sa izvorima đe se mogu provjeriti, postavljao pitanja o tome zašto je novostvorenoj Ujedinjenoj srpskoj pravoslavnoj crkvi bio potreban novi tomos, obzirom da je SPC imala tomos od 1879-te, zašto je donešen novi Zakon o crkvi 1929, novi Ustav te Crkve 1931, bez ikakvih naznaka kontinuiteta u preambulama, ako to nije bilo posve novo pravno lice koje je objedinilo više pravnih subjekata u jedan? Nijesu me udostojili odgovora. Objavljivali su svakakve polupismene budalaštine o Crnoj Gori, ali im nije padalo na pamet da makar otvore pitanje vjerodostojnosti dokumenata koje sam im poslao? Jer kako bi objasnili bilo kome da pravni subjekat koji je oformljen 1920, pravno ustoličen zakonom od 1929-te i Ustavom od 1931, može biti vlasnik sakralnih objekata u Crnoj Gori podignutih do 1918-te, čak i da izuzmemo kriminalan način na koji je obavljeno tobožnje ujedinjenje CPC u novostvorenu Crkvu? Makar da pokažu bilo kakav dokument kojim je nekadašnji vlasnik, pa bilo da je to kraljevina Crna Gora ili sama CPC, unio to vlasništvo u novostvorenu Crkvu? Čak to nijesu uradili ni ona dva člana Sinoda CPC od sedam, koliko ih je bilo u Sinodu?

Da ih uopšte interesuje istina o crkvenom pitanju u Crnoj Gori, onda bi im bila mnogo jasnija suština protesta na Cetinju septembra 2021-te. Nema sumnje da su protesti u Srbiji za očuvanje životne sredine opravdani, ali je ništa manje očito da je protest na Cetinju bio, ne borba za očuvanje životne sredine, već borba protiv zagađenja Crne Gore najprimitivnijim ideologijama prostora kojem pripadamo, nacizma, klerofašizma, velikosrpske, zločinačke ideologije, svekolikog opskurantizma i otpora evropskoj civilizaciji i vrijednostima. Primjerenije je nazvati proteste u Srbiji ekstremizmom, terorizmom i fašizmom nego građanski protest na Cetrinju koji se borio za evropsku Crnu Goru, poštovanje njenog subjektiviteta, njenog antifašističkog, multinacionalnog, multikonfesionalnog karaktera, kao njenog najvećeg blaga i naslijeđa! Među protestantima u Srbiji ima raznih ideologija, uključujući i one protiv kojih je bio protest na Cetinju, dok je Cetinjski protest na Cetinju bio čist u privrženosti navedenim karakterima i evropskim, civilizacijskim vrijednostima.

Belveder 5. septembra je razdjelnica, simbol Crne Gore koju su nam trenutno ukrali. Oni koji su pucali gumenim mecima u Crnu Goru, otrovali Cetinje ne smiju nikad biti amnestirani, niti biti dio javnog života. Ni kad nas ne bude. Taj amanet moramo ostaviti. Belveder je naše čistilište! Na Belvederu se rodila jedna nova Crna Gora, Crna Gora samopoštovanja, nepobjediva, antifašistička, evropska, svjetska, Crna Gora Crnogoraca, Srba, Bošnjaka, Muslimana, Albanaca, pravoslavaca, muslimana, katolika i svih njenih građana kojima je jedina otadžbina, a koji dijele sa nama Crnogorcima navedene vrijednosti! A takva se Crna Gora ne može baciti na koljena!

*Zabranjeno je kopiranje i korišćenje objavljenog sadržaja bez saglasnosti redakcije portala Aktuelno.me i autora teksta