“Ivan Stambolić je bio žrtva zločinačkog režima Slobodana Miloševića, koji je na svirep način uklanjao svoje političke protivnike”, navode iz LSV.
Ističu da je Stambolić među prvima upozorio na katastrofalne posljedice koje nosi nacionalizam i izražavao strahovanje da će on dovesti do ratova sa nesagledivim posljedicama.
A kazna za Miloševićev zločinački režim je izostala, napominju iz LSV, nije bilo lustracije, nisu zabranjene partije koje je kontrolisao Slobodan Milošević – Socijalistička partija Srbije, Jugoslovenska ljevica, Srpska radikalna stranka i Stranka srpskog jedinstva.
LSV zaključuje da građani Srbije još trpe posljedice izostanka lustracije, da demokratija i danas ima krhke temelje u našem društvu, dok je autoritarizam osnovna politička crta društva.
Državni zločin
Priprema i organizacija ubistva Ivice Stambolića, a naročito njegovo uporno zataškavanje i sprječavanje istrage, bili su suviše složeni da bi se pripisali maloj zavjereničkoj grupi, pisalo je “Vreme“ u tekstu “U službi njene eminencije“ objavljenom 2003. godine.
I dalje: “Izletište Zmajevac, na 453 m nadmorske visine, spada među najlepše djelove Fruške Gore. ‘To je pravi lijek za sve one koji traže mir u tišini i prirodi’, kaže se u prospektu Nacionalnog parka. ‘Tek tu čovjek osjeti veličinu i snagu prirode i istovremeno ljepotu života.’ Ivan Stambolić, bivši predsjednik Srbije, teško da je mogao da osjeti išta od toga dok su ga zasad nepoznata službena lica sprovodila šumskom stazom koja se sa asfaltnog puta odvaja prema Vrdniku. Šetnja nije dugo trajala, a završila se ispred pripremljenog plitkog groba sa živim krečom. Stambolića su ubili sa dva metka, od kojih je jedan ispaljen direktno u potiljak, a zatim su ga zakopali.
Tako su, na osnovu onoga što je dosad objelodanjeno iz istrage, izgledali posljednji minuti Stambolićevog života, 25. avgusta 2000. godine. Bilo je to mjesec i jedan dan prije nego što su glasači Srbije prvi i posljednji put glasali protiv Slobodana Miloševića. Tog dana, prije deset sati izjutra, Stambolić je iz svog stana na Banovom Brdu otišao na uobičajeni jutarnji džoging; sa svoje šezdeset i četiri godine bio je u odličnoj kondiciji…”
Presuda
Vrhovni sud Srbije napokon je, u trećem stepenu, 2007. potvrdio presudu kojom su Milorad Ulemek Legija i pripadnik Jedinice za specijalne operacije Branko Berček osuđeni na 40 godina zatvora zato što su, s ostalim osuđenima, 2000. godine – po nalogu Slobodana Miloševića, u cilju eliminacije političkih protivnika – ubili Ivana Stambolića i pokušali ubiti Vuka Draškovića u Budvi.
“Da je sve oko Ulemeka i društva obilježeno neuobičajenim, pokazuje i interna stručna rasprava koja je u Vrhovnom sudu prethodila trećestepenom postupku, o tome da li se treba primijeniti novi Zakon o krivičnom postupku (čija je primjena prije mjesec dana u parlamentu odgođena do januara 2009), koji trećestepenu žalbu dozvoljava i osuđenima na 30-godišnje kazne zatvora, a ne samo maksimalne kao što je to sada slučaj,”, pisalo je “Vreme” u tekstu “Konačna pravda”.
U svim postupcima vođenima protiv Ulemeka nagledali smo se čudnovatih odlazaka (čak i smrti) tužilaca i sudaca, manipulacija i prijetnji.
Oj Srpski narode vaskoliki, SRAM TE I STID BILO. ZANAVIJEK! Ubistvo Ivana Stambolića je jedno od najsurovijih i najbesmislenijih zločina iakada u svijetu. A samo je jedno u nizu strašnih zločina koje je napravio Srpski narod ili je odobrio Srpski narod ili je blagosiljao Srpski narod. **ebi se Srpski narode, bez trunčice ljudskog osjećaja u srcu i duši. Ko te napravi takvim i zašto uživaš u tome krvoločni Srpski narode?
Ogromna vecina srpskog naroda poseduje rajinski mentalitet koji bi i danas setao opanke da neko od njih to trazi. Usrpskom narodu nepostoji Vilijam Vaolas, ne postoji hrabro srce. postoje samo jajare i ubice koje rade za drzavu i diktatore.