Problemi ljudi u stanju socijalne potrebe su brojni i ne zaokupljuju pažnju nadležnih institucija države i lokalne samouprave, u novou ozbiljnosti situacije, navodi se u saopštenju Banke hrane koje potpisuje Marina Medojević.
“Sve veći broj građana Crne Gore ne može da se prehrani jer su cijene osnovnih životnih namirnica i higijenskih sredstva velike”, navodi Medojević.
Po Monstatu prosječna zarada iznosi 814 eura i ispod je Minimalne potrošačke korpe koja je 830 eura. Minimalnu potrošacku korpu Unije sindikata je 1.850 eura, što znači 1.000 eura viša.
“Besmisleno je u ovom slučaju pominjanje životnog standarda građana koji žive od minimalne zarade, najmanje penzije, socijalnih primanja. Kako žive oni koji nemaju nikakvih primanja, našu Vladu ali ni upravu glavnog grada, malo zanima. Koliko imamo u Crnoj Gori takvih građana je enigma i dalje. Uslovi sticanja prava na socijalnu pomoć su veoma zahtjevni toliko da je samo, oko dvadeset odsto socijalno ugroženih je steklo pravo na ovu, inače neprihvatljivo nisku pomoć od koje se ne može živjeti ( kreće se od 80 do 160 eura)”, kazala je Medojević.
Ističe da je najteže u Crnoj Gori biti podstanar.
“Dolaskom platežno sposobnih ljudi u našu državu, cijene najama stanova su “otišle u nebo”, ukazala je Medojević.
Prema njenim riječima, koliko Glavni grad Podgorica brine da pomogne podstanarima vidi se po tome koliko je planirano sredstava u nacrtu budžetu a koliko je odobreno.
“Od planiranih 200.000 eura došlo se na 100.000 eura. Kako su kriterijumi za ostarivanje ove subvencije zahtjevni potvrđuje broj korisnika, od svega 127 porodica koji su ga koristili u prošloj godini. Ugovor o izdavanju stana je najveći problem jer ga ne žele ovjeriti najveći broj vlasnika stanova”, ističe Medojević.
Glavni grad Podgorica raspisao je javni poziv za podršku podstanarima i nije promijenio ništa, kako bi ova mala pomoć, bila dostupnija podstanarima iako priznaju složenu socio-ekonomsku situaciju, kao i činjenicu da veliki broj građana nema riješeno stambeno pitanje
“Kad bude političke volje da se pomogne najugroženijima tada će i socijalna politika na nivou države i grada, biti po mjeri građana a ne političkih partija i njhovih interesa”, zaključuje Medojević.