Prilikom današnje posjete predsjednika parlamenta Ivana Brajovića Vatikanu, Papa Franjo mu je između ostalog rekao da je Crna Gora za njega ima posebno mjesto jer ga je 1992. u Argentini zaredio biskup Emilio Ognjenović, porijeklom iz Crne Gore. Ovo je prilika da saznamo malo više o čoveku zbog kojega Crna Gora za papu ima posebno mjesto.
Emilio Ognjenović porijeklom je iz Crne Gore, iz pivskog sela Mratinja, od bratstva Ognjenovića. Ali njegovi dalji korjeni su iz Banjana čak i Kotora. Rođen je 25. januara 1923. godine u mjestu Olavarija koje se nalazi u provinciji Buenos Ajres. Prema nekim izvorima Emilio je rođen na Cetinju gdje su mu roditelji dali ime Milan, da bi po dolasku u Argentinu, promijenio ime u Emilio.
Bio je najstariji od petoro djece Simona Ognjenovića i Rose Gregov Vulešević. Simon je iz Crne Gore u Argentinu emigrirao, prema različitim izvorima, između 1921. i 1924. godine, inače je porijeklom iz Banjana, dok je Emiliova majka Rose bila Dalmatinka.
Negov prađed bio je poznati muzičar i kompozitovr Špiro Ognjenović iz Kotora, koji je kasnije radio kao sekretar ministarstva finansija Knjaževine Crne Gore, brat Milene Ognjenović Pavlović koju mnogi smatraju prvom crnogorskom koncertnom pijanistkinjom. Đed Emilija Ognjenovića bio je poznati crnogorski ljekar Stevan Špirov Ognjenović, školovan u Petrovgradu i Beču, a po povratku u Crnu Goru prvo je bio upravnik bolnice „Knjaginja Zorka“ u Nikšiću, da bi potom bio premješten na Cetinje u bolnicu „Danilo I“.
Emilio je kršten u ruskoj pravoslavnoj crkvi Svete Trojice u Buenos Ajresu.
Postao je sveštenik 17. decembra 1949. godine, zaredio ga je tadašnji biskup mjesta Mersedesa (provincija Buenos Aires) Anunsijado Serafini. Imenovan je, od strane pape Jovana Pavla II, 1. oktobra 1979. godine za pomoćnog biskupa u Baija Blanci i titularnog biskupa Milibarke, a rukopoložen 18. novembra iste godine od strane nadbiskupa Baija Blanke Horhea Majera. U junu 1982. godine Ognjenović je izabran za biskupa Mersedesa.
Imao je dobre odnose sa papom Jovanom Pavlom II što je uticalo da biskupija Mersedes bude 1997. godine uzdignuta u rang nadbiskupije, a on postane nadbiskup Mersedesko-luhanske nadbiskupije. Zbog starosti se povlači 7. marta 2000. godine. Živio je neko vrijeme u kuriji u Buenos Ajresu, a potom u domu za penzionere svještenike. Umro je 29. januara 2011. godine, u 88 godini.
Iako je od nekih, kao i sam papa Franjo, bio optuživan da je u političkim prevratima u Argentini imao negativne epizode, Ognjenović je među katoličkim sveštenstvom stekao veliki ugled i nadbiskupsko zvanje.
Ognjenović je bio pripadnik veoma konzervativne struje unutar katoličke crkve u Argentini, bio je poznat po svom zalaganju protiv abortusa i razvoda, kao i podršci onim političkim strujama čiji je program bio zasnovan na istom viđenju. On je predvodio 1987. godine povorku tokom koje je nošena Gospa iz Luhana na centralnom trgu ispred zgrade vlade u Buenos Ajresu, kojoj je tada prisustvovao i bivši argentinski predsjednik Arturo Frondizi.
Ta manifestacija je bila organizovana kao protest protiv predloga zakona o razvodu braka koji je predložila vlada predsjednika Raula Alfonsina. Zbog slabog odziva i nedovoljne podrške jednog djela crkve, najveći pokušaj protesta protiv donošenja ovog zakona nije uspio. Ognjenović je tada odsutne biskupe optužio za izdaju.
Zahvaljujući ugledu koga je uživao, Emiliju Ognjenoviću, kao tadašnjem biskupu argentinske Mercedeske biskupije, ukazana je čast da 27. juna 1992. godine kao suzareditelj, zajedno sa apostolskim nuncijem Ubaldom Kalabresijem, u katedrali u Buenos Ajresu, zaredi u biskupski red sadašnjeg papu.