piše Goran Popović
Nedavno, po hitnom postupku potpisani sporazum između Velike Britanije i Crne Gore o ekstradiciji i vlastitih državljana, ako su osumnjičeni za krivična djela za koja je zaprijećena kazna zatvora od pet i više godina, nova je potvrda istorijski već dokazanog aksioma da kriminal u sukobu sa državom nikad nema nikakvu šansu.
Posebnu važnost ima takav dokument sa potpisom jednog od ministara Ujedinjenog Kraljevstva, jedne od najmoćnijih država na svijetu. Mnogi su bili iznenađeni ovim činom, jer još ne mogu da shvate ili neće da prihvate da je UK danas saveznik Crne Gore u NATO alijansi. Ozbiljne države savezništvo shvataju ozbiljnom obavezom.
Zato je prosto komično djelovalo pismo odbjeglog D.K. prvom čovjeku Forin ofisa Džeremiju Hantu, u kojem ga “obavještava” o svom “sukobu sa porodicom Đukanović” i da je ubijeđen da “političari iz DPS mogu da vode državu naprijed” i bez Đukanovića, koji “hoće da preuzme njegov biznis”. (Koji biznis? Propala preduzeća i banke, čije milionske dugove ovih dana vraća država Crna Gora?)
Očajni pravni i medijski savjetnici D.K., u panici zbog novog sporazuma između UK i CG, nakon kojeg se njihov klijent više ne “osjeća bezbjednim u Londonu”, smislili su novu farsičnu avanturu, pokušavajući da ga nekako spasu od puta u Spuž. Ali, Hant im nije odgovorio. Niti će! Jer Forin ofis se ne dopisuje sa licima sa crvene Interpolove potjernice.
Kao što se sa takvima dopisuju neki ovdašnji mediji, parapolitičke NVO i “građanski” aktivisti, u saradnji sa političkim luzerima iz opozicionog bloka. Koje je odbjegli biznismen zarazio virusom anarhizma, pa hoće ostavke predsjednika države, premijera, tužilaca, apsolutni bojkot parlamenta i svih izbora. I to do 16. marta! A onda će…? Opozicioni političari to još dosoljavaju opetovanim zahtjevom za formiranje tehničke vlade. I to bez Markovića i DPS.
Pitanje je: Šta bi bilo da se to što traže vikend protestanti desi do 16. marta? Da, u nekom virtuelnom eksperimentu, u istom trenutku Crna Gora ostane bez predsjednika, premijera i svih ministara, bez policije, vojske, tužilaca, sudova, a sa nekom “tehničkom vladom koja će organizovati poštene izbore”? Šta bi se zbivalo u tom interregnumu? Razmislite!
Da li to treba državi koja je članica NATO, prva sljedeća članica Evropske unije? Čiji je rast ekonomije među najvišim u Evropi i koja realizuje investicije istorijskog predznaka u infrastrukturi, energetici, turizmu? Na kraju, državi u kojoj depoziti njenih građana u bankama dostižu skoro tri i po milijarde eura? A, leba se nema!?
Demokratija, koja se sastoji od procedura i institucija, možda nije savršen sistem, ali trenutno ne postoji bolji, slaže se većina filozofa. Ideolog anarhizma Prudon, na drugoj strani, slobodu vidi tamo “gdje nestaje red, kada svatko radi samo što želi, gdje nema države, sudova… Ovo drugo nigdje ne funkcioniše, ali bi baš to ovi naši vikend protestanti.
No, malo rukah, malena i snaga..
PS: I tajming anarhističkog “ultimatuma” sa protesta vrlo je indikativan. Jer za 13. mart su zakazane završne riječi u procesu zbog pokušaja terorizma. Neki bi bili srećni da država nestane prije izricanja presude. Kao što to želi i D.K. koji čeka neku poštu iz Forin ofisa, ako ne stigne prije iz Skotland jarda!